منطقه شهری پرت در امتداد ساحل تا دو صخره در شمال و سینگلتون به جنوب ، تقریبا 125 کیلومتر (80 مایل) امتداد دارد. از ساحل در غرب تا موندارینگ در شرق تقریباً 50 کیلومتر (30 مایل) فاصله است. منطقه شهری پرت 6،418 کیلومتر مربع (2،478 مایل مربع) را شامل می شود.
منطقه شهری با قانون برنامه ریزی و توسعه 2005 تعریف شده است که شامل 30 منطقه دولتی محلی می شود ، که محدوده بیرونی آنها شهر وانروو و شهر قو در شمال ، شایر موندارینگ ، شهر کالاموندا و شهر آرمدال است. در شرق ، Shire of Serpentine-Jarrahdale در جنوب شرقی و شهر Rockingham در جنوب غربی ، و شامل جزیره روتنست و جزیره گاردن در ساحل غربی است. این میزان با طرح منطقه متروپولیتن و اداره آمار استرالیا در پرت (بخش اصلی آمار) ارتباط دارد.
محدوده کلان شهر پرت را می توان به روش های دیگری تعریف کرد - اداره آمار استرالیا ، منطقه آماری پایتخت بزرگتر ، یا به طور خلاصه پرت بزرگتر ، شامل آن منطقه است ، به علاوه شهر مندوره و منطقه آماری سطح 2 پینجارا موری ، در حالی که قانون کمیسیون های توسعه منطقه ای 1993 شامل Shire of Serpentine-Jarrahdale در منطقه پیل است.

پیش از تاریخ

استرالیایی های بومی حداقل 38000 سال در منطقه پرت ساکن بوده اند ، همانطور که توسط آثار باستانی در سوان علیا مشهود است. مردم نونگار گوشه جنوب غربی استرالیای غربی را اشغال کردند و به عنوان شکارچی جمع کننده زندگی می کردند. تالابهای دشت ساحلی سوان از نظر معنوی (که در اساطیر محلی به چشم می خورد) و به عنوان منبع غذا برای آنها اهمیت ویژه ای داشت.
مردم نونگار اکنون از پرت به عنوان بورلو یاد می کنند. در اصل این اصطلاح (که به آن بورلو یا بورل نیز گفته می شود) به Point Fraser در شرق پرت اطلاق می شد و به گفته رابرت منلو لیون به معنای "مرداب بزرگ" بود. CBD امروزی (منطقه تجاری مرکزی) بخشی از قلمرو مورو ، طایفه نونگار را تشکیل می داد ، که در زمان شهرک سازی بریتانیا یلاگونگا را به عنوان رهبر خود داشت. مورو یکی از چندین طایفه نونگار بود که در اطراف رودخانه سوان مستقر بودند و در مجموع به عنوان وادجوک شناخته می شوند. خود وادجوکها یکی از گروههای بزرگتر از چهارده قبیله بودند که بلوک اجتماعی-زبانی جنوب غربی موسوم به نونگار (به معنی مردم در زبان آنها) را تشکیل می دادند ، که گاهی اوقات Bibbulmun نیز نامیده می شود. در 19 سپتامبر 2006 ، دادگاه فدرال استرالیا حكمی را مبنی بر اینكه قاضی دیگری باید در مورد عنوان بومی Noongar در منطقه شهری پرت در پرونده Benel v State of Western Australia FCA 1243 تصمیم گیری كند ، صادر كرد. قاضی این ادعا را رد كرد زیرا این برنامه بر اساس وجود یک جامعه واحد در کل حوزه ادعا بود.
نظرات اولین اروپایی ها
کاپیتان هلندی ویلم د ولامینگ و خدمه اش اولین مشاهده مستند منطقه پرت کنونی را توسط اروپایی ها در 10 ژانویه 1697 انجام دادند. سایر اروپاییان بین این تاریخ و 1829 مشاهده های بعدی را انجام دادند ، اما در مورد مشاهده و مشاهدات انجام شده توسط ولامینگ ، آنها این منطقه را مهمان نواز و نامناسب برای کشاورزی دانستند که برای حفظ یک شهرک به سبک اروپایی لازم است.

فدراسون و بعد از آن

پس از همه پرسی در سال 1900 ، استرالیای غربی در سال 1901 به فدراسیون استرالیا پیوست. این آخرین مستعمره استرالیا بود که با پیوستن به فدراسیون موافقت کرد ، و این تنها پس از آنکه سایر مستعمرات چندین امتیاز از جمله ساخت یک خط راه آهن بین قاره ای از بندر آگوستا در استرالیای جنوبی به کالگورلی برای ارتباط پرت با ایالت های شرقی.
در سال 1927 ، افراد بومی با مجازات حبس از ورود به مناطق وسیعی از پرت منع شدند ، این ممنوعیت تا سال 1954 ادامه داشت.
در سال 1933 ، دو سوم استرالیایی های غربی در همه پرسی به جدایی از فدراسیون استرالیا رای دادند. با این حال ، انتخابات عمومی ایالتی که همزمان با همه پرسی برگزار شد ، دولت فعلی "طرفدار استقلال" را رد کرد و دولتی را جایگزین آن کرد که از جنبش استقلال حمایت نمی کرد. با وجود احترام به نتیجه همه پرسی ، دولت جدید با این وجود از پارلمان شاهنشاهی در وست مینستر درخواست داد. مجلس عوام یک کمیته منتخب برای بررسی این موضوع ایجاد کرد ، اما پس از 18 ماه مذاکره و لابیگری ، سرانجام از بررسی این موضوع خودداری کرد و اعلام کرد که نمی تواند به طور قانونی جدایی را اعطا کند.
پرت وارد دوران پس از جنگ با حدود 280 هزار نفر جمعیت و اقتصادی شد که از دهه 1920 رشد پایدار را تجربه نکرده بود. دولتهای پی در پی ، با شروع از دولت کار Willcock (1936-1945) ، تصمیم به تغییر این امر گرفتند. برنامه ریزی برای توسعه اقتصادی پس از جنگ در ابتدا توسط راسل دوما انجام شد ، که به عنوان مدیر کارهای عمومی (1941-1953) برنامه هایی را برای پروژه های عمومی عمومی پس از جنگ استرالیا پس از جنگ ، از جمله افزایش سدهای موندارینگ و ولینگتون ، طراحی کرد. توسعه فرودگاه جدید پرت و توسعه یک منطقه صنعتی جدید با محوریت کوینانا. ظهور دولت لیبرال مک لارتی (1947-1953) در مورد ضرورت ادامه توسعه اقتصادی اجماعی پدید آورد. رشد اقتصادی توسط کارهای عظیم عمومی ، برنامه مهاجرت پس از جنگ و موفقیت دولتهای مختلف ایالتی در جذب سرمایه گذاری خارجی قابل توجه در این ایالت تأمین شد ، با شروع ساخت پالایشگاه نفت انگلیس و ایران در کوینانا در سال 1951. –52.
نتیجه این فعالیت اقتصادی رشد سریع جمعیت پرت و تغییر چشمگیر در طراحی شهری آن بود. در طول دهه 1950 ، پرت به طور فعال شروع به توسعه در امتداد خطوط دیکته شده از ظهور اتومبیل و گسترش حومه کرد ، تحولی که در گزارش هپبورن (1957) تأیید شد ، که اشاره می کرد پرت در حال شروع به شباهت کمتری به الگوی توسعه بود. مطابق با تجربه انگلیسی ها و بیشتر مطابق با آمریکای شمالی. این امر با باز شدن پل ناروس و بسته شدن تدریجی تراموا های پرت-فریمانتل تشویق شد. رونق معادن و دامداری در دهه 1960 تنها سرعت رشد شهری در پرت را تسریع کرد. تا سال 1975 جمعیت پرت به 825000 نفر افزایش یافت.
در سال 1962 ، پرت هنگامی که ساکنان شهر چراغ خانه و چراغ خیابان خود را روشن کردند ، هنگام عبور فضانورد آمریکایی جان گلن از بالای سر هنگام چرخش زمین بر روی Friendship 7 مورد توجه قرار گرفت. این شهر همانطور که گلن در سال 1998 از روی شاتل فضایی عبور کرد ، این عمل را تکرار کرد.
توسعه و رونق نسبی پرت ، به ویژه از اواسط دهه 1960 ، ناشی از نقش آن به عنوان مرکز اصلی خدمات صنایع منابع دولتی است که طلا ، سنگ آهن ، نیکل ، آلومینا ، الماس ، ماسه های معدنی ، زغال سنگ ، نفت و گاز طبیعی. در حالی که بیشتر تولید مواد معدنی و نفتی در نقاط دیگر این ایالت انجام می شود ، خدمات غیر پایه بیشترین اشتغال و درآمد را برای مردم پرث فراهم می کند.

پرت چهارمین شهر پرجمعیت استرالیا است که از جمعیت آدلاید در سال 1984 پیشی گرفته است. در ژوئن 2018 حدود 2،059،484 نفر در منطقه پرت بزرگ زندگی می کردند که نسبت به برآورد سال 2017 2،037،902 تقریبا 1.1 درصد افزایش نشان می دهد.

اقوام و نژاد ها

در سرشماری سال 2016 ، بیشترین نامزد اجداد عبارت بودند از:

انگلیسی(9.8%)                                                      استرالیایی (30%)                                                    ایرلندی (9.8%)

اسکاتلندی (9.2%)                                                  ایتالیایی (5.7%)                                                      چینی (5.5%)

هندی (3.6%)                                                          آلمانی (3.1%)                                                         هلندی (2.1%)

مالزی (1.6%)                                                        بومی (1.6%)                                                          نیوزلند (1.4%)

آفریقای جنوبی (1.4%)                                           مائوری (1.2%)                                                      فیلیپینی (1.1%)

ولزی (1%)

جمعیت پرت برای نسبت بالای ساکنان بریتانیایی و ایرلندی تبار قابل توجه است. در سرشماری سال 2016 ، 166،965 نفر از ساکنان پرت متولد انگلستان ، حتی از سیدنی (151،614) جلوتر شمرده شدند ، با وجود اینکه جمعیت دومی بیش از دو برابر جمعیت داشت.

میدان راسل ، نورثبریج - محل ملاقات مورد علاقه جامعه ایتالیایی "ایتالیا کوچک"

ترکیب قومی پرت در قسمت دوم قرن بیستم هنگامی که تعداد قابل توجهی از مهاجران قاره ای اروپایی وارد شهر شدند تغییر کرد. پیش از این ، جمعیت پرت تقریباً از نظر قومیتی تقریباً انگلوسیتیک بود. از آنجا که Fremantle اولین فرود زمینی در استرالیا برای بسیاری از کشتی های مهاجر از اروپا در دهه های 1950 و 1960 بود ، پرت هجوم متفاوتی از مردم را تجربه کرد ، از جمله ایتالیایی ها ، یونانی ها ، هلندی ها ، آلمانی ها ، ترک ها ، کروات ها و مقدونی ها. نفوذ ایتالیایی ها در منطقه پرت و فرمانتل بسیار چشمگیر بوده است ، در مکان هایی مانند "نوار کاپوچینو" در فرمانتل که دارای بسیاری از غذاخوری ها و مغازه های ایتالیایی است ، مشهود است. در Fremantle ، جشن سنتی ایتالیایی از ناوگان هر ساله در آغاز فصل ماهیگیری برگزار می شود. هر سال دسامبر در نورث بریج جشنواره سن نیکولا (سنت نیکلاس) برگزار می شود ، که شامل یک مسابقه می شود و پس از آن کنسرت ، عمدتا به زبان ایتالیایی برگزار می شود. حومه های اطراف منطقه Fremantle ، مانند Spearwood و Hamilton Hill ، همچنین دارای غلظت بالایی از ایتالیایی ها ، کرواتی ها و پرتغالی ها هستند. پرت همچنین از سال 1829 محل زندگی یک جامعه کوچک یهودی - به تعداد 5082 نفر در سال 2006 - بوده است که عمدتاً از اروپای شرقی و اخیراً از آفریقای جنوبی مهاجرت کرده اند.

موج اخیر ورود شامل سفیدپوستان آفریقای جنوبی است. آفریقای جنوبی از متولدین ایتالیا به عنوان چهارمین گروه بزرگ خارجی در سال 2001 پیشی گرفت. تا سال 2016 ، 35262 آفریقای جنوبی در پرت زندگی می کردند. بسیاری از آفریقایی ها و انگلیسی-آفریقایی ها در طول دهه های 1980 و 1990 به پرت مهاجرت کردند ، با عبارت "بسته بندی برای پرت" با آفریقای جنوبی که مهاجرت به خارج را انتخاب می کنند ، گاهی بدون در نظر گرفتن مقصد ، ارتباط برقرار کرد. در نتیجه ، این شهر به عنوان "پایتخت استرالیا آفریقای جنوبی در تبعید" توصیف شده است. دلیل محبوبیت پرت در میان سفیدپوستان آفریقای جنوبی اغلب به دلیل موقعیت ، حجم وسیع زمین و کمی گرمتر بودن آب و هوا در مقایسه با دیگر شهرهای بزرگ استرالیا نسبت داده می شود - آب و هوای مدیترانه ای پرت یادآور کیپ تاون است.

از زمان پایان سیاست استرالیا سفید در سال 1973 ، آسیا به یک منبع مهم مهاجران تبدیل شده است ، زیرا جوامعی از ویتنام ، مالزی ، اندونزی ، تایلند ، سنگاپور ، هنگ کنگ ، سرزمین اصلی چین و هند در حال حاضر جا افتاده اند. در پرت در سال 2016 99.229 نفر از افراد چینی تبار بودند - 5.5 درصد از جمعیت شهر. اینها توسط انجمن اوراسیایی استرالیا در غرب استرالیا پشتیبانی می شود ، که همچنین به جامعه مهاجران پرتغالی-مالاکا اوراسیایی یا کریستانگ خدمات می دهد.

مهاجران خاورمیانه در پرت حضور دارند. آنها از کشورهای مختلف از جمله عربستان سعودی ، سوریه ، ایران ، عراق ، اسرائیل ، لبنان ، امارات متحده عربی ، عمان ، یمن و افغانستان آمده اند.

پرت همچنین یکی از بزرگترین جمعیتهای آمریکای لاتین در استرالیا را دارد و برزیلی ها و شیلیایی ها بزرگترین گروه های آمریکای لاتین در پرت هستند.

جامعه هند شامل تعداد قابل توجهی از پارسی هایی است که از بمبئی مهاجرت کرده اند - پرت نزدیکترین شهر استرالیا به هند است - در سال 2016 افرادی با نسب هندی 3.6 درصد از جمعیت پرت را تشکیل می دادند. پرت همچنین محل زندگی بیشترین جمعیت انگلیسی-برمه ای در جهان است. بسیاری پس از استقلال برمه در سال 1948 با مهاجرت پس از 1962 در اینجا مستقر شدند. این شهر در حال حاضر قطب فرهنگی انگلو برمه در سراسر جهان است. همچنین جمعیت قابل توجهی از انگلیس و هند در پرت وجود دارد که پس از استقلال هند نیز در این شهر ساکن شدند.

در سال 2016 1.6 درصد از جمعیت ، یا 31.214 نفر ، بومیان استرالیا (بومیان استرالیا و جزایر تنگه تورس) بودند.

زبان

در سرشماری سال 2016 ، 73.5 درصد از ساکنان فقط در خانه به زبان انگلیسی صحبت می کردند ، زبانهای رایج بعدی ماندارینی (2.3 درصد) ، ایتالیایی (1.4 درصد) ، ویتنامی (1.0 درصد) ، کانتونی (1.0 درصد) و عربی (0.7 درصد) بود.

پرت بارندگی متوسط ​​، هرچند بسیار فصلی و زمستانی دارد. تابستان ها عموماً گرم ، آفتابی و خشک هستند و از دسامبر تا مارس ادامه می یابند و به طور کلی گرم ترین ماه فوریه است. زمستانها نسبتاً خنک و مرطوب است و به پرت آب و هوای مدیترانه ای تابستانی گرم می دهد. پرت به طور متوسط ​​8.8 ساعت آفتاب در روز دارد که معادل 3200 ساعت آفتاب و 138.7 روز روشن سالانه است و آن را آفتابی ترین پایتخت استرالیا می کند.
تابستان ها خشک است اما کاملاً عاری از باران نیست ، با بارش های پراکنده به شکل رعد و برق کوتاه مدت ، جبهه های سرد ضعیف و در مواقعی پوسیدگی طوفان های گرمسیری از شمال غربی استرالیای غربی ، که می تواند باران شدید را به همراه داشته باشد. دمای بالای 40 درجه سانتی گراد (104 درجه فارنهایت) در ماه های تابستان بسیار رایج است. بالاترین دمای ثبت شده در پرت 46.2 درجه سانتی گراد (115.2 درجه فارنهایت) در 23 فوریه 1991 بود ، اگرچه فرودگاه پرت 46.7 درجه سانتی گراد (116.1 درجه فارنهایت) در همان روز ثبت کرد. در بیشتر بعدازظهرهای تابستانی ، نسیمی از دریا ، که در محلی به عنوان "پزشک معمای" شناخته می شود ، از جنوب غربی می وزد ، و بادهای گرم شمال شرقی را تسکین می دهد. دمای هوا اغلب چند ساعت پس از رسیدن باد تغییر می کند و زیر 30 درجه سانتی گراد (86 درجه فارنهایت) می افتد. در تابستان ، ساعت 3 بعد از ظهر میانگین نقطه شبنم در حدود 12 درجه سانتی گراد (54 درجه فارنهایت) است.
زمستانها سرد و مرطوب است و بیشتر بارندگی سالانه پرت بین ماههای مه و سپتامبر است. زمستان ها با حرکت سیستم های پیشانی در منطقه ، با روزهای روشن و آفتابی که حداقل دمای هوا به زیر 5 درجه سانتی گراد (41 درجه فارنهایت) می رسد ، بارش های قابل توجهی را شاهد هستند. کمترین دمای ثبت شده در پرت .70.7 درجه سانتی گراد (30.7 درجه فارنهایت) در 17 ژوئن 2006 بود. کمترین دما در کلانشهر پرت .43.4 درجه سانتی گراد (25.9 درجه فارنهایت) در همان روز در فرودگاه ژانداکوت بود ، اگرچه درجه حرارت در یا زیر صفر موارد نادر هستند. کمترین حداکثر دمای ثبت شده در پرت 8.8 درجه سانتی گراد (47.8 درجه فارنهایت) در 26 ژوئن 1956 است. گاهی اوقات آنقدر سرد می شود که سرما ایجاد شود. در حالی که برف هرگز در CBD پرت ثبت نشده است ، بارش برف خفیف در حومه بیرونی پرت در تپه های پرت در اطراف کالاموندا ، رولیستون و موندارینگ گزارش شده است. آخرین بارش برف در سال 1968 بود.
از اواسط دهه 1970 الگوی بارندگی در پرت و جنوب غربی استرالیا تغییر کرده است. کاهش قابل ملاحظه ای بارش های زمستانی با تعداد بیشتری از بارندگی های شدید در تابستان مشاهده شده است ، مانند طوفان های کند حرکت در 8 فوریه 1992 که 120.6 میلی متر (4.75 اینچ) باران به بار آورد ، بارش شدید همراه با کمترین میزان گرمسیری بود. در 10 فوریه 2017 ، که 114.4 میلی متر (4.50 اینچ) باران بارید ، و بقایای طوفان گرمسیری سابق جویس در 15 ژانویه 2018 با 96.2 میلی متر (3.79 اینچ). پرت همچنین در 22 مارس 2010 با رعد و برق شدید برخورد کرد ، که 40.2 میلی متر (1.58 اینچ) باران و تگرگ بزرگ به بار آورد و خسارت قابل توجهی را در کلان شهرها به بار آورد.

اجاره یک اتاق خواب در خارج از مرکز شهر، به طور متوسط حدود 1000 دلار استرالیا در هر ماه هزینه دارد. متوسط هزینه مواد غذایی ماهانه یک فرد در حدود 240 تا 500 دلار استرالیا است. هزینه ماهیانه یک خانواده چهار نفره به طور متوسط برابر با 6017 دلار استرالیا و هزینه ماهانه یک فرد مجرد ماهانه در حدود 3068 دلار استرالیا است.

برخی از هزینه‌های اساسی زندگی در پرث شامل موارد زیر هستند:

• مواد غذایی و غذا خوردن در رستوران، 80 تا 280 دلار استرالیا در هفته

• گاز، برق، 35 تا 140 دلار استرالیا در هفته

• تلفن و اینترنت 20 تا 55 دلار استرالیا در هفته

• حمل و نقل عمومی 15 تا 55 دلار استرالیا در هفته

• اتومبیل (پس از خرید) 150 تا 260 دلار استرالیا در هفته

• سرگرمی 80 تا 150 دلار استرالیا در هفته

تحصیل در غرب استرالیا بین شش تا هفده سالگی اجباری است ، که مربوط به دبستان و دبیرستان است. آموزش عالی از طریق چندین دانشگاه و کالج های آموزش فنی و تکمیلی (TAFE) در دسترس است.

مدرسه ابتدایی و ثانویه

دانش آموزان ممکن است در مدارس دولتی ، اداره شده توسط وزارت آموزش و پرورش دولت ایالت ، یا مدارس خصوصی که معمولاً با یک دین مرتبط هستند ، شرکت کنند.

گواهینامه آموزشی استرالیای غربی (WACE) به دانش آموزانی گفته می شود که سال های 11 و 12 دوره متوسطه خود را گذرانده اند. در سال 2012 حداقل شرایط برای دریافت WACE توسط دانش آموزان تغییر کرد

تحصیل در دانشگاه

پرت محل چهار دانشگاه دولتی است: دانشگاه استرالیای غربی ، دانشگاه کرتین ، دانشگاه مرداک و دانشگاه ادیت کاوان. همچنین یک دانشگاه خصوصی وجود دارد ، دانشگاه نوتردام استرالیا.

دانشگاه استرالیای غربی ، که در سال 1911 تاسیس شد ، به عنوان یکی از موسسات تحقیقاتی برجسته استرالیا مشهور است. معماری برجسته نئوکلاسیک دانشگاه ، که بیشتر آن از سنگ آهک سفید تراشیده شده است ، یک مقصد گردشگری قابل توجه در این شهر است. این تنها دانشگاه در ایالت است که عضو گروه هشت است ، و همچنین دانشگاه های Sandstone. این تنها دانشگاه ایالتی است که برنده نوبل را تولید کرده است: بری مارشال ، که در سال 1975 با لیسانس پزشکی ، لیسانس جراحی فارغ التحصیل شد و در سال 2005 با رابین وارن جایزه مشترک نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد.

دانشگاه کورتین ، که قبلاً به عنوان موسسه فناوری استرالیای غربی (1966-1986) و دانشگاه فناوری کورتین (1986-2010) شناخته می شد ، بزرگترین دانشگاه استرالیای غربی از نظر جمعیت دانشجویی است.

دانشگاه مرداک در سال 1973 تاسیس شد و شامل تنها دانشکده دامپزشکی استرالیای غربی و تنها برنامه الهیات استرالیا است که کاملاً در یک دانشگاه سکولار ادغام شده است.

دانشگاه ادیت کاوان در سال 1991 از کالج آموزش پیشرفته استرالیای غربی (WACAE) تأسیس شد که خود در دهه 1970 از کالج های معلمان موجود در کلارمونت ، چرچلندز و مونت لاولی تشکیل شد. این شامل آکادمی هنرهای نمایشی استرالیای غربی (WAAPA) است.

دانشگاه نوتردام استرالیا در سال 1990 تأسیس شد. نوتردام به عنوان یک دانشگاه کاتولیک با محوطه اصلی در Fremantle و یک پردیس بزرگ در سیدنی تأسیس شد. محوطه دانشگاه در انتهای غربی Fremantle قرار دارد و از ساختمانهای بندری تاریخی ساخته شده در دهه 1890 استفاده می کند و به دانشگاه نوتردام یک فضای دانشگاهی متمایز اروپایی می بخشد.

کالج های TAFE آموزش های تجاری و حرفه ای ، از جمله دوره های سطح گواهینامه و دیپلم را ارائه می دهند. TAFE به عنوان سیستمی از دانشکده ها و مدارس فنی تحت اداره آموزش شروع به کار کرد ، که در 1980s از آنها جدا شد و در نهایت به کالج های منطقه ای تبدیل شد. دو مورد در منطقه شهری پرت قرار دارند: TAFE متروپولیتن شمالی (موسسه فناوری سابق و موسسه آموزشی ساحل غربی) ؛ و TAFE متروپولیتن جنوبی (موسسه فناوری سابق پلی تکنیک غرب و چلنجر).

پرت با توجه به جمعیت و نقش آن به عنوان مرکز اداری تجارت و دولت ، علی رغم وجود صنایع عمده معدنی ، نفتی و صادراتی کشاورزی در جاهای دیگر این ایالت ، بر اقتصاد استرالیای غربی مسلط است. عملکرد پرت به عنوان پایتخت این ایالت ، پایگاه اقتصادی و اندازه جمعیت آن همچنین فرصت های توسعه ای را برای بسیاری از مشاغل دیگر که به بازارهای محلی یا متنوع تر متمرکز هستند ایجاد کرده است. از سال 1950 اقتصاد پرت به نفع صنایع خدماتی تغییر کرده است. اگرچه یکی از مجموعه خدمات عمده ای که ارائه می دهد مربوط به صنعت منابع و تا حدودی کشاورزی است ، اما اکثر مردم پرت به هیچ کدام وصل نیستند. آنها دارای مشاغلی هستند که خدمات خود را به افراد دیگر در پرت ارائه می دهند.
در نتیجه انزوای نسبی جغرافیایی پرت ، هیچگاه شرایط لازم را برای توسعه صنایع تولیدی مهم به غیر از نیازهای فوری ساکنان آن ، معدن ، کشاورزی و برخی از مناطق تخصصی ، مانند ، در زمان های اخیر ، کشتی سازی و طاقچه ، نداشت. نگهداری. واردات تمام کالاهای تولیدی مورد نیاز از ایالات شرقی یا خارج از کشور به سادگی ارزان تر بود.
اشتغال صنعتی بر جغرافیای اقتصادی پرت تأثیر گذاشت. پس از جنگ جهانی دوم ، پرت توسعه حومه ای را تجربه کرد که به واسطه سطوح بالای مالکیت خودرو انجام شد. تمرکززدایی نیروی کار و بهبود حمل و نقل این امکان را ایجاد کرد که تولید در مقیاس کوچک در حومه شهرها ایجاد شود. بسیاری از شرکتها از زمین نسبتاً ارزان برای ساخت گیاهان بزرگ و تک طبقه در مکانهای حومه با پارکینگ فراوان ، دسترسی آسان و حداقل ازدحام ترافیکی استفاده کردند. "روابط نزدیک سابق تولید با مکان های نزدیک به مرکز و/یا راه آهن سست شد."
شهرک های صنعتی مانند کوینانا ، ولشپول و کاودیل پس از جنگ ، افزوده هایی بودند که به رشد تولید در جنوب رودخانه کمک کردند. ایجاد منطقه صنعتی کوینانا با استانداردسازی سنج راه آهن شرق به غرب که پرت را با شرق استرالیا متصل می کند ، پشتیبانی می شود. از دهه 1950 این منطقه تحت سلطه صنایع سنگین از جمله پالایشگاه نفت ، کارخانه نورد فولاد با کوره بلند ، پالایشگاه آلومینا ، نیروگاه و پالایشگاه نیکل بود. توسعه دیگر ، که با استانداردسازی راه آهن نیز مرتبط است ، در سال 1968 بود که ترمینال باربری Kewdale در مجاورت منطقه صنعتی ولزپول توسعه یافت و جایگزین حیاط راه آهن پرت سابق شد.
با افزایش قابل توجه جمعیت پس از جنگ جهانی دوم ، رشد اشتغال نه در تولید بلکه در تجارت خرده فروشی و عمده فروشی ، خدمات تجاری ، بهداشت ، آموزش ، خدمات اجتماعی و شخصی و مدیریت دولتی رخ داد. به طور فزاینده ای این بخش های خدمات ، متمرکز در منطقه شهری پرت ، مشاغل را ایجاد کردند.
پرت همچنین از اوایل دهه 2000 به مرکزی برای استارتاپ های متمرکز بر فناوری تبدیل شده است که مجموعه ای از مشاغل بسیار ماهر را برای جامعه پرت فراهم می کند. شرکت هایی مانند Appbot ، Agworld ، Touchgram و Healthengine همگی از پرت هستند و در سطح بین المللی خبرساز شده اند. برنامه هایی مانند StartupWA و دستگاه های جوجه کشی مانند Spacecubed و Vocus Upstart همه بر ایجاد فرهنگ پر رونق استارتاپ در پرت و رشد نسل بعدی کارفرمایان مستقر در پرت متمرکز هستند.

پرت دارای ده بیمارستان بزرگ با بخش های اورژانس است. از سال 2013 ، بیمارستان رویال پرت در مرکز شهر بزرگترین بیمارستان است و سایر بیمارستانها در اطراف کلان شهرها گسترش یافته اند: بیمارستان یادبود منطقه Armadale Kelmscott ، پردیس بهداشتی Joondalup ، بیمارستان یادبود شاه ادوارد برای زنان در Subiaco ، بیمارستان عمومی Rockingham ، بیمارستان Sir Charles Gairdner در Nedlands ، St John of God مرداک و بیمارستانهای Subiaco ، پردیس بهداشتی میدلند در میدلند و بیمارستان فیونا استنلی در مرداک. بیمارستان کودکان پرت تنها بیمارستان تخصصی کودکان در ایالت است و بیمارستان گریلندز تنها بیمارستان عمومی روان درمانی عمومی است. بیشتر آنها بیمارستان های دولتی هستند که برخی از آنها تحت مشارکت دولتی و خصوصی فعالیت می کنند. بیمارستانهای سنت جان مرداک و سوبیاکو و بیمارستان هالیوود بیمارستانهای بزرگ خصوصی و تحت مدیریت هستند.
تعدادی دیگر از بیمارستانهای دولتی و خصوصی در پرت فعالیت می کنند

فرودگاه پرت در شرق شهر برای پروازهای منطقه ای ، داخلی و بین المللی و فرودگاه جنداکوت در حومه جنوبی شهر برای پروازهای عمومی هوانوردی و چارتری از فرودگاه خدمات می گیرد.
پرت دارای یک شبکه جاده ای با سه آزادراه و نه بزرگراه کلان شهری است. تونل نورثبریج ، بخشی از آزادراه گراهام فارمر ، تنها تونل جاده ای مهم در پرت است.
حمل و نقل عمومی کلان شهر پرت ، شامل قطار ، اتوبوس و کشتی ، توسط Transperth ارائه می شود ، و ارتباطات با مناطق روستایی توسط Transwa ارائه می شود. در کلان شهرها 70 ایستگاه راه آهن و 15 ایستگاه اتوبوس وجود دارد.
پرت سفرهای اتوبوس و قطار صفر را در مرکز شهر ("منطقه ترانزیت رایگان") شامل چهار مسیر اتوبوس CAT با فرکانس بالا ارائه می دهد.
سرویس راه آهن مسافربری اقیانوس آرام هند پرت را با آدلاید و سیدنی یک بار در هفته در هر جهت متصل می کند. سرویس راه آهن Prospector پرت را از طریق چندین شهر Wheatbelt به Kalgoorlie متصل می کند ، در حالی که Australind به Bunbury و AvonLink به Northam متصل می شود.
حمل و نقل ریلی در پایانه راه آهن Kewdale ، 15 کیلومتری (9 مایل) جنوب شرقی مرکز شهر خاتمه می یابد.
کانتینر و بندر مسافری اصلی پرت در Fremantle ، 19 کیلومتری (12 مایل) جنوب غربی در دهانه رودخانه سوان قرار دارد. [169] بندر بیرونی Fremantle در Cockburn Sound یکی از مهمترین بندرهای حمل بار عمده استرالیا است