19 مهر 1402by operatorCityاسترالیامهاجرت

شهر بریزبن استرالیا

بریزبن پایتخت و پرجمعیت ترین شهر در ایالت کوئینزلند استرالیا و سومین شهر پر جمعیت در استرالیا می باشد. کلان شهر بریزبن جمعیت ۲٫۵ میلیون نفری دارد و در جنوب شرقی کویینزلند واقع شده است. جمعیت منطقه کلانشهری بریزبن با احتساب حومه نزدیک به ۳٫۴ میلیون نفر می باشد.بریزبن، یکی از قدیمی ترین شهرهای استرالیا، در زمین های سنتی مردم توربل تأسیس شد، که نام آنها برای منطقه ای که این شهر در آن واقع شده است، میدجین است (با نام Mee-an-) این شهر به دلیل رودخانه بریزبن که روی آن قرار دارد نامگذاری شده است . 

اگر به دنبال زندگی در یکی از با‌کیفیت‌ترین شهر‌های دنیا و لذت بردن از طبیعت در کنار جدید‌ترین تکنولوژی‌ها با آب‌وهوایی تابستانی هستید شهر بریزبن استرالیا انتخاب مناسبی برای شما می‌تواند باشد. شعار شهر بریزبن این است که جای نگرانی برای پیدا کردن شغل مناسب با درامد کافی وجود ندارد و شما به‌راحتی می‌توانید در این شهر شغلی مناسب با توانایی خود با درامد بسیار مناسب داشته باشید. بریزین مرکز ایالت کوئینزلند استرالیا است و به عنوان سومین شهر پر جمعیت استرالیا و اقیانوسیه بعد از سیدنی و ملبورن شناخته شده است. همچنین این شهر به عنوان یک شهر تمیز، سبز و ایمن در دنیا شناخته شده است.

جمعیت : 2/054/130 نفر

مساحت شهری: 2004 Km2

حداقل دستمزد : 19.8 دلار

حداقل دما: 3 درجه حداکثر دما: 44 درجه

مهمترین صنعت:   خدمات درمانی و مهندسی

هزینه اجاره خانه یکخوابه مبله: 480 دلار در هفته

جمعیت : 2/054/130 نفر

حداقل دما: 3 درجه

حداکثر دما: 44 درجه

مساحت شهری: 2004 Km2

مهمترین صنعت:  

خدمات درمانی و مهندسی

حداقل دستمزد : 19.8 دلار

هزینه اجاره خانه یکخوابه مبله:

480 دلار در هفته

بریزبن در گوشه جنوب شرقی کوئینزلند واقع شده است. مرکز این شهر در امتداد رودخانه بریزبن است و حومه شرقی آن در سواحل خلیج مورتون ، خلیج دریای مرجانی قرار دارد. منطقه بریزبن بزرگتر در دشت ساحلی شرق محدوده بزرگ تقسیم ، با محدوده تیلور و داگویلار به منطقه کلان شهری گسترش یافته است. منطقه شهری بریزبن در امتداد دشت سیلابی خلیج مورتون بین سواحل گلد و آفتاب ، تقریباً از کابولتور در شمال تا بنلی در جنوب و در سراسر ایپسویچ در جنوب غربی گسترده شده است.
رودخانه بریزبن یک دهانه جزر و مد وسیع است و آبهای آن در بیشتر مناطق شهری شور و قابل کشتیرانی است. این رودخانه با پیچ و خم های زیاد از جنوب غربی تا دهانه خود در خلیج مورتون در شرق ، مسیر پیچ درپی را در کلانشهر طی می کند. چندین رودخانه و نهر دیگر از جمله رودخانه های کاج شمالی و جنوبی کاج در حومه شمالی از ناحیه کلان شهر عبور می کنند ، که با همگرایی ، خور رودخانه کاج را در خلیج برامبل ، رودخانه کابولتوره در شمال شمالی ، رودخانه های لوگان و آلبرت در این منطقه تشکیل می دهند. حومه های جنوب شرقی و شاخه های رودخانه بریزبن از جمله رودخانه برمر در حومه جنوب غربی ، نهر صبحانه در داخل-شمال ، نهر نورمن در داخل-جنوب ، نهر آکسلی در جنوب ، نهر بولیمبا در جنوب جنوبی -east و Moggill Creek در غرب. این شهر در یک دشت سیلابی کم ارتفاع قرار دارد و خطر سیلاب توسط استراتژی آینده سیلاب شورای شهر بریزبن در سال 2012–2031 مطرح شده است.

ماقبل تاریخ
استرالیایی های بومی حداقل 22000 سال در ساحل جنوب شرقی کوئینزلند (SEQ) زندگی می کردند و پیش از ورود مهاجران اروپایی در دهه 1820 بین 6 تا 10 هزار نفر جمعیت داشتند. در آن زمان منطقه بریزبن محل سکونت مردم تورربال بود (توربرال همچنین نام زبانی است که آنها صحبت می کردند) که منطقه ای را که در حال حاضر منطقه تجاری اصلی به نام میان جین است می شناسند ، به معنی "مکانی به شکل سنبله". شواهد باستان شناسی حاکی از سکونت مکرر در اطراف رودخانه بریزبن ، و به ویژه در محلی است که امروزه به نام پارک Musgrave معروف است.
قرن 18
متیو فلیندرز ابتدا از طرف مقامات بریتانیایی منطقه خلیج مورتون را کاوش کرد. در 17 ژوئیه 1799 ، فلیندرز در وودی پوینت کنونی فرود آمد ، که به دلیل صخره های قرمز رنگ قابل مشاهده از خلیج ، "نقطه صخره قرمز" نامگذاری کرد.
قرن 19

در سال 1823 فرماندار نیو ساوت ولز ، سر توماس بریزبن ، دستورالعمل هایی برای توسعه یک شهرک جدید کیفری در شمال داد و یک گروه اکتشافی به رهبری جان آکسلی در نوامبر 1823 بیشتر به بررسی خلیج مورتون پرداخت.
آکسلی ادعا کرد ، رود بریزبن را تا گودنا ، 20 کیلومتر (12 مایل) بالادست از منطقه تجاری امروزی بریزبن ، نامگذاری و کاوش کرد. آکسلی Red Cliff Point را برای مستعمره جدید توصیه کرد و گزارش داد که کشتی ها می توانند در هر جزر و مدی فرود آمده و به راحتی به ساحل نزدیک شوند. گروه اسکان محکومین در 13 سپتامبر 1824 تحت فرماندهی ستوان هنری میلر در ردکلیف فرود آمد - این گروه شامل 14 سرباز (برخی با زن و بچه) و 29 محکوم بود. با این حال ، مهاجران پس از یک سال این مکان را رها کردند و به منطقه ای در رودخانه بریزبن رفتند که اکنون به اسکله شمالی معروف است ، در 28 کیلومتری (17 مایل) جنوبی ، که منبع آب قابل اطمینان تری را ارائه می داد. منطقه بریزبن که در آن زمان به تازگی انتخاب شده بود ، گرفتار پشه ها شده بود.
پس از بازدید از شهرک ردکلیف ، سر توماس بریزبن سپس در دسامبر 1824 45 کیلومتر (28 مایل) از رودخانه بریزبن عبور کرد. فرماندار بریزبن یک شب در چادر اقامت کرد و اغلب به ساحل فرود آمد ، بنابراین به شهر بریزبن آینده تمایز می دهد که تنها شهرت باشد. پایتخت استرالیا توسط همنام خود بازدید شد. رئیس دادگستری فوربز قبل از نامگذاری شهرک جدید به نام "بریزبن" نام "Edenglassie" را گذاشت.
قرن 21 ام
پس از سه دهه رشد بی سابقه جمعیت ، بریزبن در ژانویه 2011 بار دیگر دچار سیل بزرگی شد. رودخانه بریزبن به ارتفاع سیل قبلی 1974 نرسید ، اما همچنان خسارت و اختلال گسترده ای به شهر وارد کرد.
بریزبن همچنین میزبان رویدادهای مهم بین المللی از جمله بازیهای حسن نیت نهایی در سال 2001 ، فینال جام جهانی راگبی در سال 2008 و دوباره در سال 2017 ، و همچنین اجلاس بریزبن G20 2014 بود.
رشد جمعیت همچنان یکی از بالاترین شهرهای پایتخت استرالیا در دو دهه اول قرن بیست و یکم بوده است و زیرساخت های اصلی از جمله اسکله هاوارد اسمیت ، پارک های خیابان رم ، کوئینس وارف ، بریزبن ریور والک ، کازینو و استراحتگاه Queen's Wharf وجود دارد. محوطه ، ترمینال کروز بین المللی بریزبن ، تونل های جاده ای کلم جونز ، فرودگاه پیوند ، و Legacy Way و خطوط راه آهن فرودگاه ، اسپرینگفیلد ، شبه جزیره ردکلیف و خط آهن کراس ریور تکمیل شده یا در دست ساخت است. بریزبن میزبان المپیک تابستانی 2032 خواهد بود.

در سرشماری سال 2016 ، بیشترین نامزد اجداد عبارت بودند از:

انگلیسی (39.7%)                         استرالیایی (34.6%)                       ایرلندی (13.2%)

اسکاتلندی (11%)                          آلمانی (6.4%)                              چینی (4.7%)

ایتالیایی (2.8%)                            هندی (2.6%)                               بومی (2.4)

هلندی (1.7%)                              نیوزلند (1.7%)                             مائوری (1.5%)

فیلیپینی (1.3%)                            ویتنامی (1.2%)                            ساموآ ((1.1%

سرشماری سال 2016 نشان داد که 32.2 درصد از ساکنان بریزبن در خارج از کشور متولد شده اند و 50.9 درصد از ساکنان حداقل یک پدر و مادر در خارج از کشور متولد شده اند. بریزبن بیست و ششمین جمعیت مهاجر بزرگ در بین کلان شهرهای جهان را دارد. از بین ساکنان خارج از استرالیا ، چهار کشور متولد شده اصلی عبارت بودند از نیوزلند ، انگلستان ، سرزمین اصلی چین و هند. بریزبن دارای بیشترین جمعیت نیوزلند و تایوانی متولد شده در هر شهری در استرالیا است. بریزبن همچنین دارای یک جامعه بزرگ اسپانیایی زبان است.

مناطق Sunnybank ، Sunnybank Hills ، Stretton ، Robertson ، Calamvale ، Macgregor ، Eight Mile Plains ، Runcorn و Rochedale ، بخش بزرگی از سرزمین اصلی بریزبن چین ، تایوان و متولد هنگ کنگ را در خود جای داده اند ، که بیشترین گزارش چینی ها را نشان می دهد. اصل و نسب در هر یک از این مناطق. متولدین ویتنام بزرگترین گروه مهاجر در اینالا ، دارا ، دوراک ، ویلاونگ ، ریچلندز و دولاندلا هستند. متولدین هند بزرگترین گروه مهاجران در چرمساید هستند.

2.4 درصد از جمعیت ، یا 54158 نفر ، بومیان استرالیا (بومیان استرالیا و جزایر تنگه تورس) در سال 2016 شناخته شده اند.

محل تولد

جمعیت

Australia

1,538,813

New Zealand

106,053

England

90,086

Mainland China

36,175

India

35,335

South Africa

22,068

Philippines

20,797

Vietnam

16,731

South Korea

12,202

Taiwan

11,976

Scotland

11,691

Malaysia

10,765

زبان

در سرشماری سال 2016 ، 78 درصد از ساکنان فقط در خانه به انگلیسی صحبت می کردند ، که زبانهای متداول بعدی ماندارینی (2.4 درصد) ، ویتنامی (1.0 درصد) ، کانتونی (0.9 درصد) ، اسپانیایی (0.7 درصد) ، هندی بود. (0.6 درصد)  ، ساموآ (0.6 درصد) ، کره ای (0.6 درصد) و پنجابی (0.6 درصد)

بریزبن دارای آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب با تابستانهای گرم و مرطوب و زمستانهای نسبتاً خشک و متوسط ​​گرم است. بریزبن حداقل میانگین سالانه 16.6 درجه سانتی گراد (62 درجه فارنهایت) و حداکثر 26.6 درجه سانتی گراد (80 درجه فارنهایت) را تجربه می کند ، که این شهر را پس از داروین ، دومین گرمترین پایتخت استرالیا می کند. فصلی بودن مشخص نیست و میانگین حداکثر دمای بالای 26 درجه سانتیگراد (79 درجه فارنهایت) از اکتبر تا آوریل ادامه دارد.
به دلیل مجاورت با دریای مرجان و جریان گرم اقیانوس ، تغییرات کلی دمای بریزبن تا حدودی کمتر از بیشتر پایتخت های استرالیا است. تابستانها طولانی ، گرم و مرطوب هستند ، اما درجه حرارت فقط گاهی اوقات به 35 درجه سانتیگراد (95 درجه فارنهایت) یا بیشتر می رسد. هشتاد درصد روزهای تابستان حداکثر دمای 27 تا 33 درجه سانتی گراد (81 تا 91 درجه فارنهایت) را ثبت می کنند. زمستانها کوتاه و گرم و حداکثر حداکثر آنها در حدود 22 درجه سانتی گراد (72 درجه فارنهایت) است. حداکثر دمای زیر 20 درجه سانتی گراد (68 درجه فارنهایت) نادر است.
بالاترین دمای ثبت شده شهر 43.2 درجه سانتی گراد (109.8 درجه فارنهایت) در روز استرالیا 1940 در دفتر منطقه ای بریزبن بود ، و بالاترین دما در ایستگاه فعلی 41.7 درجه سانتی گراد (107.1 درجه فارنهایت) در 22 فوریه 2004 بود. اما دمای بالای 38 درجه سانتیگراد (100 درجه فارنهایت) غیر معمول است. در 19 ژوئیه 2007 ، دمای بریزبن برای اولین بار از زمان شروع ثبت به زیر نقطه انجماد رسید و −0.1 درجه سانتی گراد (31.8 درجه فارنهایت) در ایستگاه فرودگاه ثبت شد. ایستگاه شهر هرگز زیر 2 درجه سانتی گراد (36 درجه فارنهایت) پایین نیامده است ، به طوری که میانگین سردترین شب در زمستان حدود 6 درجه سانتی گراد (43 درجه فارنهایت) است ، اما مکان هایی در غرب منطقه شهری مانند ایپسویچ کاهش یافته است. کم تا -5 درجه سانتیگراد (23 درجه فارنهایت) با یخبندان شدید زمین.
در سال 2009 ، بریزبن گرمترین روز زمستانی خود (از ژوئن تا آگوست) را در 35.4 درجه سانتی گراد (95.7 درجه فارنهایت) در 24 آگوست ثبت کرد. اما متوسط ​​روز ژوئیه در حدود 22 درجه سانتی گراد (72 درجه فارنهایت) با آسمان آفتابی و رطوبت کم ، گاهی تا 27 درجه سانتیگراد (81 درجه فارنهایت) است ، در حالی که حداکثر دمای زیر 18 درجه سانتی گراد (64 درجه فارنهایت) غیر معمول است و معمولاً با دوره های کوتاه باران ابر و زمستان همراه است. [82] بالاترین حداقل دمای ثبت شده در بریزبین 28.0 درجه سانتی گراد (82.4 درجه فارنهایت) در 29 ژانویه 1940 و دوباره در 21 ژانویه 2017 بود ، در حالی که کمترین حداکثر دما 10.2 درجه سانتی گراد (50.4 درجه فارنهایت) در 12 آگوست 1954 بود.
بارندگی سالانه کافی است. از نوامبر تا مارس ، رعد و برق در بریزبن معمول است ، با وقایع شدیدتر همراه با سنگ های تگرگ بزرگ ، باران سیل آسا و بادهای مخرب. به طور متوسط ​​، بریزبن به طور متوسط ​​124 روز روشن دارد. نقاط شبنم در تابستان به طور متوسط ​​در حدود 20 درجه سانتی گراد (68 درجه فارنهایت) ؛ تقریباً در تمام روزهای تابستان دمای ظاهری از 30 درجه سانتی گراد (86 درجه فارنهایت) تجاوز می کند. مرطوب ترین روز بریزبن در 21 ژانویه 1887 رخ داد ، زمانی که 465 میلی متر (18.3 اینچ) باران بر شهر بارید ، بالاترین بیشترین بارندگی روزانه در پایتخت استرالیا. مرطوب ترین ماه ثبت شده در فوریه 1893 بود ، زمانی که 1025.9 میلی متر (40.39 اینچ) باران بارید ، اگرچه در 30 سال گذشته رکورد بارندگی ماهانه بسیار کمتر از 479.8 میلی متر (18.89 اینچ) از دسامبر 2010 بوده است. گاهی اوقات یک ماه کامل بدون بارندگی ثبت می شود ، آخرین باری که این اتفاق افتاد اوت 1991 است. [79] این شهر از زمان تأسیس تا کنون سه سیل بزرگ را تجربه کرده است ، در فوریه 1893 ، ژانویه 1974 (بخشی از طوفان واندا) و ژانویه 2011 (بخشی از طوفان تاشا).
بریزبن در محدوده جنوبی منطقه خطر طوفان گرمسیری قرار دارد. طوفان های گرمسیری با قدرت کامل به ندرت بریزبن را تحت تأثیر قرار می دهند ، اما گاهی اوقات این اتفاق می افتد. بزرگترین خطر ، طوفانهای گرمسیری است که می تواند باعث ایجاد بادهای مخرب و سیل باران شود.
میانگین دمای سالانه دریا از 21.0 درجه سانتی گراد (69.8 درجه فارنهایت) در جولای تا 27.0 درجه سانتی گراد (80.6 درجه فارنهایت) در فوریه متغیر است.

هزینه ماهانه زندگی در شهر بریزبین استرالیا برای یک خانواده ۴ نفره بدون احتساب اجاره مسکن حدود ۴٬۸۰۰ $استرالیا و برای یک فرد مجرد حدود ۱٬۳۵۰ $استرالیا است.

در جدول زیر، یک سری اطلاعات را فراهم کرده‌ایم که به برآورد هزینه‌ها در شهر بریزبن کمک زیادی می‌کنند. تمام مقادیر برحسب دلار استرالیا هستند.

هزینهبرحسب دلار استرالیا
سرو غذا در یک رستوران معمولی$۲۰
یک بطری شیر ۱  لیتری$۱٫۶۷
یک عدد نان ۵۰۰  گرمی$۲٫۷۲
یک کیلو برنج$۲٫۹۳
یک شانه تخم مرغ ۱۲ عددی$۴٫۷۱
یک کیلو پنیر محلی$۱۰٫۰۶
یک کیلو پیاز$۳٫۸۳
یک کیلو سیب زمینی$۳٫۴۲
یک کیلو گوجه فرنگی$۵٫۰۱
آب (بطری ۱٫۵ لیتری)$۲٫۱۱
اجاره ماهانه آپارتمان ۱ خوابه در مرکز شهر$۱٬۷۵۰
اجاره ماهانه آپارتمان ۱ خوابه در خارج  شهر$۱٬۲۵۰
شهریه ماهانه مدارس پیش دبستانی و مهد کودک (تمام وقت و خصوصی)$۱٬۹۰۰
شهریه سالانه مدارس ابتدایی بین المللی$۱٬۴۰۰
شهریه ماهانه مراکز ورزشی و تناسب اندام$۶۴
سینما$۱۵
پرداخت ماهانه قبوض (آپارتمان ۸۵  متری)$۱۸۳
یک دقیقه مکالمه با تلفن$۰٫۴۲
هزینه تهیه بلیت یک‌طرفه$۴
کارت تردد ماهانه$۱۵۱
تاکسی (تعرفه معمولی)$۴٫۷۵
تاکسی کیلومتری$۲٫۱۷
تاکسی ساعتی$۵۰

پنج دانشگاه بزرگ چند دانشگاهی با محوطه در کلان شهر بریزبن وجود دارد ، یعنی:

  • دانشگاه کوئینزلند (UQ) ، که قدیمی ترین دانشگاه کوئینزلند است و اغلب دارای پردیس هایی در سنت لوسیا ، هرستون و گاتون در بین 50 دانشگاه برتر جهان است.
  • دانشگاه صنعتی کوئینزلند (QUT) ، با پردیس هایی در منطقه تجاری مرکزی (Gardens Point) و کلوین گروو
  • دانشگاه گریفیت (GU) ، با پردیس هایی در ناتان ، مونت گراوات ، بانک جنوبی و میدووبروک
  • دانشگاه جنوبی کوئینزلند (USQ) ، با پردیس هایی در اسپرینگفیلد و ایپسویچ.
  • دانشگاه ساحل آفتابی (USC) ، با پردیس هایی در پتری و کابولتور دیگر دانشگاه هایی که در بریزبن پردیس دارند شامل دانشگاه کاتولیک استرالیا ، دانشگاه مرکزی کوئینزلند ، دانشگاه جیمز کوک و دانشگاه ساحل آفتابی است.

بریزبن یک مقصد اصلی برای دانشجویان بین المللی است که بخش بزرگی از ثبت نام در دانشگاه های بریزبن را تشکیل می دهند و برای اقتصاد شهر و بازار املاک مهم هستند. در سال 2018 ، بیش از 95000 دانشجوی بین المللی تنها در منطقه مرکزی شهر بریزبن در شهر مرکزی بریزبن در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزش عالی ثبت نام کرده بودند.

اکثریت دانشجویان بین المللی بریزبن از چین ، هند و دیگر کشورهای منطقه آسیا و اقیانوسیه سرچشمه می گیرند.

بیوتکنولوژی و امکانات تحقیقاتی در چندین دانشگاه در بریزبن وجود دارد ، از جمله موسسه علوم زیستی مولکولی و CSIRO در دانشگاه کوئینزلند و موسسه بهداشت و نوآوری های پزشکی در دانشگاه صنعتی کوئینزلند.

سه کالج اصلی TAFE در بریزبن وجود دارد. موسسه بریزبن شمالی TAFE ، موسسه Metropolitan South of TAFE و موسسه Southbank TAFE. بریزبن همچنین میزبان بسیاری از ارائه دهندگان مستقل سوم عالی است ، از جمله کالج طب طبیعی استرالیا ، کالج الهیات کوئینزلند ، کالج الهیات بریزبن ، موسسه SAE ، J-school: Journalism Education & Training ، JMC Academy ، و American College و مرکز هنرهای نمایشی بومی.

بسیاری از مدارس پیش دبستانی ، ابتدایی و راهنمایی بریزبن تحت قلمرو آموزش و پرورش کوئینزلند ، شاخه ای از دولت کوئینزلند هستند. مدارس مستقل (خصوصی) ، کاتولیک رومی و سایر مدارس مذهبی نیز سهم بزرگی از مدارس ابتدایی و متوسطه بریزبن را تشکیل می دهند ، که قدیمی ترین مدارس مستقل از آنها عضویت انجمن مدارس عمومی بزرگ کوئینزلند (GPS) را برای مدارس پسرانه و کوئینزلند تشکیل می دهند.

بریزبن که به عنوان یک شهر جهانی طبقه بندی شده است ، یکی از شهرهای آسیا و اقیانوسیه با بیشترین تولید ناخالص داخلی است و یکی از قطب های مهم تجاری در استرالیا است که دارای نقاط قوت در معدن ، بانک ، بیمه ، حمل و نقل ، فناوری اطلاعات ، املاک و غذا است.
برخی از بزرگترین شرکتهای مستقر در بریزبن ، همه در بین بزرگترین استرالیا ، شامل Suncorp Group ، Virgin Australia ، Aurizon ، Bank of Queensland ، Flight Center ، CUA ، Sunsuper ، QSuper ، Domino's Pizza Enterprises ، Star Entertainment Group ، ALS ، TechnologyOne ، NEXTDC ، Super Retail Group ، New Hope Coal ، Jumbo Interactive ، National Storage ، Collins Foods و بوئینگ استرالیا. اکثر شرکتهای بزرگ استرالیایی و همچنین بسیاری از شرکتهای بین المللی دارای دفاتر تماس در بریزبن هستند.
بریزبن در طول تاریخ خود یکی از مهمترین شهرهای بندری استرالیا بوده است. بندر بریزبن در دهانه رودخانه بریزبن در خلیج مورتون و در جزیره ماهیگیران مجاور واقع شده است که به وسیله احیای زمین ایجاد شده است. این سومین بندر شلوغ در استرالیا از نظر ارزش کالا است. محموله های کانتینری ، شکر ، غلات ، ذغال سنگ و مایعات فله عمده صادرات هستند. بیشتر تأسیسات بندری کمتر از سه دهه قدمت دارند و برخی نیز بر روی حرا و تالاب های احیا شده ساخته شده اند. بندر بخشی از TradeCoast استرالیا است که شامل فرودگاه بریزبن به همراه شهرک های صنعتی بزرگ واقع در امتداد هر دو ساحل در دهانه بریزبن است.
صنایع یقه سفید شامل فناوری اطلاعات ، خدمات مالی ، آموزش عالی و مدیریت بخش عمومی است که عموماً در ناحیه تجاری مرکزی و اطراف آن و قطب های ماهواره ای واقع در حومه داخلی مانند بریزبن جنوبی ، Fortitude Valley ، Spring Hill ، Milton و Toowong متمرکز هستند.
صنایع یقه آبی ، از جمله پالایش نفت ، استیدورینگ ، فرز کاغذ ، فلزکاری و کارگاه راه آهن QR ، تمایل دارند در قسمتهای پایینی رودخانه بریزبن در مجاورت بندر بریزبن و در مناطق صنعتی جدید در حومه شهر واقع شوند.
گردشگری بخش مهمی از اقتصاد بریزبن است ، هم به نوبه خود و هم به عنوان دروازه ورود به سایر مناطق کوئینزلند ، به عنوان آموزش بین المللی ، با بیش از 95000 دانشجوی بین المللی که در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزش عالی در شهر مرکزی بریزبن مرکزی ثبت نام کرده اند. 

بریزبن تحت پوشش خدمات بهداشتی Queensland Health "Metro-North" and "Metro South" Health Services Networks است. [159] در منطقه بزرگتر بریزبن ، هشت بیمارستان بزرگ دولتی ، چهار بیمارستان بزرگ خصوصی و تعداد زیادی امکانات عمومی و خصوصی کوچک وجود دارد. بیمارستان رویال بریزبن و زنان و بیمارستان پرنسس الکساندرا دو مورد از سه مرکز اصلی تروما در کوئینزلند هستند. آنها به تنهایی ، بزرگترین بیمارستان های استرالیا هستند. بیمارستان پرنسس الکساندرا موسسه تحقیقات ترجمه (استرالیا) به همراه خدمات پیوند کلیه و کبد ایالت را در خود جای داده است. بیمارستان رویال بریزبن و زنان شامل یک واحد تخصصی سوختگی است. بیمارستان پرنس چارلز مرکز اصلی پیوند قلب ایالت است. سایر بیمارستانهای عمومی عمومی عبارتند از بیمارستان ماتر ، بیمارستان ملکه الیزابت دوم و بیمارستان کودکان کوئینزلند.
روشهای پزشکی تخصصی و عمومی در CBD و اکثر حومه ها و مناطق واقع شده است.
بریزبن همچنین محل دفتر مرکزی مدیر اجرایی آمبولانس کوئینزلند ، واقع در مجتمع خدمات اضطراری پارک Kedron ، به همراه مقر آتش نشانی و خدمات اضطراری کوئینزلند و مرکز عملیات اضطراری کوئینزلند است.

بریزبن دارای یک شبکه حمل و نقل گسترده در داخل شهر و همچنین ارتباط با مراکز منطقه ای ، بین ایالتی و مقاصد خارج از کشور است. مانند همه شهرهای استرالیا ، محبوب ترین نوع حمل و نقل خودرو شخصی است. حمل و نقل عمومی با خدمات ریلی ، اتوبوس و کشتی ارائه می شود و توسط TransLink هماهنگ می شود ، که بلیط و سیستم پرداخت الکترونیکی یکپارچه (معروف به "کارت رفتن") برای جنوب شرقی کوئینزلند ارائه می دهد. این منطقه به هفت منطقه کرایه تقسیم می شود که از خارج از منطقه تجاری مرکزی بریزبن (CBD) خارج می شوند و منطقه ساخته شده بریزبن در محدوده 1 تا 3 قرار دارد. خدمات اتوبوسرانی توسط اپراتورهای دولتی و خصوصی اداره می شود در حالی که قطارها و کشتی ها توسط سازمان های دولتی اداره می شوند. CBD مرکز اصلی کلیه خدمات حمل و نقل عمومی با خدمات متمرکز بر خیابان روما ، ایستگاه های راه آهن مرکزی و Fortitude Valley است. میدان شاه جورج ، خیابان کوئین و ایستگاه های اتوبوس خیابان روما ؛ و اسکله های کشتی North Quay ، Riverside و QUT Gardens Point.

راه ها

شبکه Queensland Rail City متشکل از 152 ایستگاه قطار در امتداد 13 خط ریلی حومه و در کلان شهر است ، یعنی: خط فرودگاه. خط Beenleigh؛ خط Caboolture ؛ خط کلیولند ؛ خط Doomben ؛ خط نمایشگاه ؛ خط Ferny Grove ؛ خط Ipswich/Rosewood ؛ خط شبه جزیره ردکلیف ؛ خط Shorncliffe؛ و خط اسپرینگفیلد این شبکه تا سواحل گلد و آفتاب گسترش می یابد ، که به طور کامل در خط ساحلی گلد و ساحل آفتابی در شبکه ادغام شده اند. سرویس Airtrain که در خط فرودگاه اجرا می شود به طور مشترک بین شهر بریزبن و فرودگاه بریزبن انجام می شود.
55 میلیون سفر مسافری در سراسر جهان در سالهای 2018–19 انجام شد.
ساخت این شبکه در سال 1865 آغاز شد و در قرون بعدی به تدریج گسترش یافت. برق رسانی شبکه بین 1979 و 1988 به پایان رسید. پروژه راه آهن Cross River شامل یک تونل دوقلو (5.9 کیلومتر (3.7 مایل) است که از زیر رودخانه بریزبن عبور می کند تا دو ایستگاه راه آهن جدید در خیابان آلبرت در CBD و Woolloongabba در حال ساخت است و قرار است در اوایل سال 2025 تکمیل شود

آب و هوای شهر بریزبن استرالیا

اگر از گذراندن اوقات خود در خارج از منزل لذت می‌برید، این شهر بهترین شرایط آب و هوایی را دارد. با آب و هوای نیمه گرمسیری، بریزبن در بیشتر سال گرم و آفتابی است. تابستان در این شهر از دسامبر تا فوریه طول می‌کشد، جایی که میانگین دما در حدود ۲۹ درجه سانتی‌گراد است و بیشترین باران را به همراه دارد. این شهر نسبت به سایر مراکز ایالت‌های کشور، به‌جز داروین، گرم‌تر بوده و تنوع بین چهار فصل آن کم‌تر محسوس است.

از طرف دیگر زمستان از ژوئن تا آگوست طول می‌کشد و با متوسط ​​دمای ۲۱ درجه سانتی‌گراد، خشک‌ترین زمان در طول سال است. در بهار هوا بسیار مطبوع و خنک است و می‌تواند زمان خوبی برای پیک نیک در فضای باز باشد.

میانگین حداکثر دما در شهر برزبن در گرم‌ترین ماه سال یعنی ژانویه، ۲۹.۴ درجه و در سردترین ماه سال یعنی ژوئیه، ۲۰.۴ درجه سانتیگراد است. در طول شب، میانگین دما به‌ترتیب به ۲۰.۷ و ۹.۵ درجه سانتیگراد می‌رسد. به‌طور متوسط، این شهر در تمام سال؛ ۱۱۳ روز آب‌و‌هوای آفتابی و ۷۶ روز هوای بارانی را تجربه می‌کند.

 

تحصیل در شهر بریزبن استرالیا

بی‌شک، شهر بریزبن استرالیا یکی از بهترین شهرهای دانشگاهی در جهان است. در طبقه‌بندی جهانی (QC Best Student Cities)، شهر بریزبن توانست از لحاظ نسبت دانشجویان محلی و بین‌المللی به جمعیت کل شهر، رتبه هشتم را به دست‌آورد. گفتنی است که این شهر به‌لحاظ کیفیت آموزش دانشگاهی و محبوبیت بین دانشجویان، در فهرست ۳۰ شهر اول دنیا قرار دارد.

شرایط تحصیل در شهر بریزبن استرالیا برای دانش آموزان و دانشجوین بین‌المللی بسته به ملیت آنان متفاوت است. اما به طور کلی دانش آموزان بین‌المللی برای تحصیل و زندگی در شهر بریزبن می‌توانند وارد مدارس شبانه‌روزی، مدارس خصوصی در این شهر شوند و بدون نیاز به مدرک زبان می‌توانند تحصیلات خود را در مدرسه در مقاطع مختلف شروع کنند. اما دانشجویان بین‌المللی در گام اول نیاز به ارائه مدرک دیپلم ۱۲ ساله خود دارند و برای ورود به دانشگاه نیاز به مدرک زبان انگلیسی و انگیزه نامه دارند. البته در برخی از رشته‌های تحصیلی نیاز به آزمون ورودی نیز دارند.

Read More
19 مهر 1402by operatorCityاسترالیامهاجرت

شهر ملبورن استرالیا

معرفی شهر ملبورن

ملبورن (Melbourne) در جنوب شرقی استرالیا در کنار خلیج پورت فلیپ (port phillip) و در امتداد رود یارا (Yarra) قرار گرفته و پایتخت ایالت ویکتوریا است. ملبورن یکی از قوی ترین اقتصاد ها را در بین شهرهای پر جمعیت دنیا دارد و همچنین هر ساله میلیون ها دلار از صنعت توریست کسب درآمد می کند. مردم شهر ملبورن در بالاترین سطح امنیت، خدمات درمانی، آموزش، زیر ساخت های اقتصادی و محیط زیست زندگی می کنند. امروزه این شهر به عنوان قطب مهم آموزش عالی و تحقیقات، هنر و فرهنگ و مد، ورزش و تفریح و جهانگردی و نیز فعالیت‌های تجاری و صنعتی استرالیا شناخته می‌شود؛ تا جایی که از آن به عنوان پایتخت فرهنگ و هنر و مد و ورزش این کشور یاد می‌گردد.همچنین این شهر میزبان بسیاری از دانشجویان خارجی علاقمند به تحصیل در استرالیا است و به نقل از موسسه QS شهر ملبورن در رتبه سوم بهترین شهر برای تحصیل در سال ۲۰۱۹ قرار گرفته است.

جمعیت : 5/159/212 نفر

مساحت شهری: 9973 Km2

حداقل دستمزد : 19.8 دلار

حداقل دما: 2 درجه حداکثر دما: 43 درجه

مهمترین صنعت:   دیجیتال تک و آموزش

هزینه اجاره خانه یکخوابه مبله: 750 دلار در هفته

ملبورن مرکز ایالت ویکتوریا، پر جمعیت ترین شهر این ایالت و دومین شهر پرجمعیت در استرالیا و اقیانوسیه می باشد. این کلان شهر در کرانه های خلیج پورت فیلیپ واقع شده است و وسعت آن تا دور دست ها به سمت رشته کوه های دندنونگ و مکدون، شبه جزیره مورنینگتون و دره یارا ادامه می یابد. ملبورن با جمعیت تقریبی ۴ میلیون نفر، هوای تمیز و پاک، پارک ها و باغ های زیبایی را در خود جای داده است. ساکنان ملبورن را Melburnians می نامند.

ملبورن با معماری نفس گیر خود به ادغام مؤلفه های کهن و جدید می بالد. پارک ها و باغ های فوق العاده زیبا، مناظر خیابانی شگرف و گروه های اقلیت مهمان دوست، ملبورن را به پرطرفدارترین شهر استرالیا برای مهاجران، گردشگران و دانشجویان بدل ساخته است.

ملبورن در سال ۱۸۳۵، چهل و هفت سال پس از ورود اولین اروپائیان، به وسیلهٔ مهاجرینی آزاد بنیان نهاده شد.

با هجوم جویندگان طلا در دهه ۱۸۵۰، ملبورن از یک اقامتگاه موقت در اطراف رود یارا به یک کلانشهر در حال رشد تبدیل شد.

در سال ۱۸۸۰ ملبورن حیرت‌آور، مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر استرالیا و ثروتمندترین شهر در جهان و پس از لندن بزرگترین شهر در سراسر امپراتوری بریتانیا بود.

از سال ۱۹۰۱ تا سال ۱۹۲۷ که کانبرا ساخته شد، فدراسیون استرالیا، ملبورن را پایتخت موقت کشور قلمداد می‌کرد.

براساس آمار اداره آمار استرالیا، حدود یک سوم ساکنان ملبورن در خارج از کشور به دنیا آمده‌اند.

مردم بریتانیا بزرگ‌ترین گروه مهاجر ملبورن هستند. که ۵ درصد از جمعیت شهر ملبورن را تشکیل می‌دهند. گروه‌های بزرگ بعدی، ایتالیایی ها (۲ %)، ویتنامی ها (۲ %)، و نیوزیلندی ها (۲ %) هستند.

حدود ۷ درصد از جمعیت ملبورن از کشورهای آسیایی و ۲ درصد از خاورمیانه یا شمال آفریقا می‌آیند. جمعیت بومی استرالیا کم‌تر از ۰.۵ درصد جمعیت ملبورن را تشکیل می‌دهند.

جمعیت شهر ملبورن از بسیاری از گروه‌های سنی و از فرهنگ‌های مختلف تشکیل شده‌است. ساکنان این شهر شامل متخصصان جوان، دانشجویان بین‌المللی و زوج‌های مسن‌تر هستند که به دنبال لذت بردن از هر چیزی هستند که شهر ارائه می‌دهد.

زبان رسمی در ملبورن انگلیسی است. اما بیش از ۱۰۰ زبان توسط ساکنان ملبورن از جمله ماندارین، ایتالیایی، یونانی، چین کانتونی، عربی و ویتنامی صحبت می‌شود.

ملبورن مرکز ایالت ویکتوریا و قطب تفریحی، فرهنگی، اداری و کسب و کار این ایالت محسوب می شود. کل ناحیه کلان شهر ملبورن 9990.5 کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیتی حدود 4.5 میلیون نفر را در خود جای داده است. شهرداری شهر ،دارای مساحت 37.7 کیلومتر مربع بوده و جمعیت مسکونی  128.963 نفری (مطابق آمار سال 2015) دارد.

پیش بینی می شود که این جمعیت در سال 2017 به 143.123 نفر رشد کند. این شهر از یک مرکز شهر و تعدادی حومه ی داخلی تشکیل شده که هر کدام با ویژگی متمایز خود و با کسب و کار، ساکنین و جوامع مختلف در آنجا زندگی می کنند.

به طور کلی بندر فیلیپ، به خصوص در فصل‌های بهار و پاییز، گرم‌تر از زمین‌های اطراف اقیانوس‌ها است. این موضوع می‌تواند باعث بروز «اثر خلیجی» که مشابه با «اثر دریاچه‌ای» در آب و هواهای سردتر است، شود. این اثر باعث تشدید باران‌ها در این خلیج می‌شود. همچنین جریان‌های هوای نسبتا محدود بارانی نیز این مناطق را (معمولا حومه‌ی شرقی) در دوره‌های زمانی طولانی تحت تاثیر قرار می‌دهند، در حالی که دیگر مناطق ملبورن و اطراف آن خشک باقی می‌مانند.

روی هم رفته، آب و هوای ملبورن استرالیا نسبت به میانگین آب و هوایی جنوب ویکتوریا خشک‌تر است. با این حال، در داخل شهر و اطراف آن میزان بارش از حدود 425 میلیمتر (17 اینچ) در رودخانه‌ی کوچک تا 1250 میلیمتر (49 اینچ) در مناطق شرقی در جمبروک متغیر است. ملبورن سالانه 48.6 روز هوای صاف دارد. در تابستان درجه‌ی حرارت نقطه‌ی  شبنم از 9.5 درجه‌ی سانتیگراد (49.1 درجه‌ی فارنهایت) تا 11.7 درجه‌ی سانتیگراد (53.1 درجه‌ی فارنهایت) تغییر می‌کند. این شهر معمولا در تابستان‌ها رطوبت کمی را تجربه می‌کند. دمای حدکثر ثبت شده در 10 سال گذشته 43 درجه و حداقل دمای ثبت شده 2 درجه بوده است.

ملبورن همچنین در زمان عبور سامانه‌های هوای سرد از منطقه، بسیار مستعد باران‌های همرفتی است، به خصوص در زمان‌هایی که در طول روز با هوای گرم همراه باشند. این باران‌ها اغلب شدید بوده و می‌توانند با تگرگ و طوفان و افت شدید دما همراه باشند. اما عموما این سامانه‌ها با سرعت زیادی از منطقه عبور کرده و هوا دوباره آفتابی و صاف شده و دمای آن افزایش پیدا می‌کند. این باران‌ها ممکن است تنها چند دقیقه ادامه داشته باشند و در طول روز چندین بار رخ دهند. به همین دلیل شهر ملبورن به شهری دارای «آب و هوای چهار فصل در یک روز» مشهور شده است. این اصطلاح به بخشی از فرهنگ مردم محلی تبدیل شده و برای بازدیدکنندگان اصطلاحی آشناست.

در شهر ملبورن قیمت‌ها بسیار رقابتی است، در حالی که هزینه‌های تحصیل مقرون به صرفه است و خدمات درمانی رایگان هستند. از نظر هزینه‌های ماهانه، شهر ملبورن مکانی گران بعد از سیدنی در استرالیا است. اگرچه هزینه‌های زندگی در ملبورن در مقایسه با سایر شهرهای استرالیا نسبتاً زیاد است اما با توجه به وجود شهرهای حاشیه ای در کنار آن مانند جیلانگ می توان هزینه های زندگی و مسکن را مدیریت کرد. همچنین در کلان شهر ملبورن امکان دستیابی به مشاغل با درآمد مناسب بسیار زیاد است.

در جدول زیر برخی از هزینه های معمول افراد در سال 2021 آمده است.

موارد

هزینه (دلار استرالیا)

غذا (هر نفر)

400

آب، برق و گاز

80

حمل و نقل عمومی

30 تا 80

اجاره آپارتمان یک خوابه در مرکز شهر در ماه

600

اجاره آپارتمان یک خوابه در خارج از شهر در ماه

480

هزینه‌های کلی یک فرد مجرد (بدون اجاره)

700

هزینه‌های کلی یک خانواده چهار نفره (بدون اجاره)

1450

دانشگاه های شهر مبلورن به شرح ذیل می باشد :

ملبورن

دانشگاه موناش

 دانشگاه سلطنتی فناوری ملبورن RMIT

دانشگاه لاتروب

دانشگاه فناوری سوئین برن

دانشگاه ویکتوریا

دانشگاه ملبورن و دانشگاه موناش از دانشگاه های گروه ۸ در شهر ملبورن قرار گرفته اند. دانشگاه موناش بزرگترین دانشگاه استرالیا بوده و دانشگاه ملبورن دومین دانشگاه قدیمی استرالیا می باشد. دانشگاه ملبورن در سال ۲۰۱۰ به عنوان بهترین دانشگاه استرالیا شناخته شده و براساس رده بندی Times Higher Education در رتبه ۳۶ جهان قرار دارد. با کلیک بر روی دانشگاه های بالا می توانید اطلاعات مربوط به هر دانشگاه را دقیق تر مطالعه نمایید. در قسمت پردیس های دانشگاهی نیز می توانید اطلاعات رشته های مختلف را در دانشگاه های استرالیا ببینید. به طور کلی تمامی رشته های تحصیلی در دانشگاه های ملبورن ارائه می شوند. بر خلاف ۲ دانشگاه ملبورن و موناش که شرایط ورودی سخت تری نسبت به سایر دانشگاه های ملبورن دارند، دانشگاه های دیگر این شهر از شرایط ورودی راحت تری برخوردارند. دانشجویانی که مایل به تحصیل در شهر ملبورن هستند و شرایط ورود به دانشگاه های گروه ۸ را ندارند، می توانند سایر دانشگاه ها را برای تحصیل انتخاب کنند.

علاوه بر دانشگاه های ملبورن در بالا، ۲ دانشگاه زیر نیز در این شهر دارای پردیس هستند:

دانشگاه دیکین

دانشگاه کاتولیک استرالیا

ملبورن به مرکز مالی و تجاری استرالیا نیز معروف است. این شهر دارای یک اقتصاد متنوع با نقاط قوت خاص در امور مالی، تولید، تحقیق، IT، آموزش، لجستیک، حمل و نقل و توریسم می باشد. میل به توسعه همه جانبه شهر موجب کمبود مهارتی در بخش های اقتصادی شهر شده و باعث ایجاد فرصت هایی برای مهاجرین خارجی شده است که درصدد مهاجرت به استرالیا هستند.  به طور مثال دو تا از بزرگ ترین بانک های استرالیا (ANZ  و  National Australia Bank) و بسیاری دیگر از واحد های تجاری کلان در این شهر پایه گذاری شده اند. همچنین این شهر مرکز تولیدات خودرو استرالیا به شمار می رود کارخانه های بزرگی مانند فورد و تویوتا و هولدن در ای شهر واقع اند.

بزرگ ترین شرکت استرالیای (BHP Billiton ) نیز در این شهر قرار دارد. شرکت های وابسته به حوزه ی تکنولوژی و بیوتکنولوژی اغلب در این شهر فعالیت دارند و یا اگر متعلق به کشور های دیگر دنیا هستند، دفتر مرکزی استرالیایی شان را در این شهر قرار داده اند.

در سال های اخیر، شهر ملبورن همانند رقیب سنتی خود سیدنی پیشرفت های خوبی در زمینه اقتصادی داشته است که همین امر باعث رونق کسب و کار در این شهر شده است. برخی از صنایع موفق در ملبورن استرالیا همانند صنایع گردشگری، خدماتی، مالی و غیره دارای کمبود نیروی مهارتی هستند و به همین دلیل از مهاجران خارجی با استعداد به گرمی استقبال می کنند. مطابق گزارش اداره کار دولت استرالیا در سال 2021، برخی از مشاغل مورد نیاز ملبورن استرالیا به شرح زیر می باشد:

  • بیوتکنولوژی و علوم
  • آموزش و پرورش
  • دامپزشک
  • مهندسی و ساخت و ساز
  • سلامت
  • مهندس عمران
  • مهندس برق
  • مهندس مکانیک
  • مدیر منابع انسانی
  • فیزیوتراپ
  • فناوری اطلاعات و ارتباطات
  • روانپزشک و…

یکی از مسائل قابل بحثی که در هر کشوری مطرح می باشد، سیستم درمانی آن می باشد. اهمیت بالای این موضوع نه تنها برای مهاجران و گردشگرانی که به دلیل بهبود وضعیت فعلیشان به استرالیا مهاجرت می کنند مهم می باشد، بلکه برای شهروندان خود کشور نیز از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. سیستم درمانی و سلامت هر کشور، معیاری می باشد که توسط آن می توان به پیشرفته بودن آن کشور پی برد. سیستم درمانی و سلامت کشور استرالیا، یک سیستم بسیار پیشرفته ای می باشد که خدمات گسترده ای را ارائه می دهد. / درباره درمان و سلامت دراسترالیا این مقاله اطلاعات خوبی به شما می دهد.

بخش های مختلف سیستم درمان و سلامت کشور استرالیا

متخصصان درمانی

یکی از بخش های مهم مطرح در سیستم درمان و سلامت کشور استرالیا، پزشکان می باشند. پزشکان مهم ترین قسمت در نظر گرفته شده در این سیستم می باشند که با بیماران به صورت مستقیمی در ارتباط هستند. شما با مراجعه به بخش های درمانی کشور استرالیا، در ابتدا توسط پزشکان مورد ارزیابی قرار گرفته و در پروسه ی درمانی زیر نظر پزشک معالج درمان می شوید. این مرحله، فرایندی است که بیماری توسط پزشک تشخیص داده می شود. تشخیص درست بیماری توسط پزشک در این مرحله، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. ممکن است پزشک برای تشخیص مطمئن تر بیماری شما، شما را به انجام آزمایش هایی ارجاع دهد.

بخش درمان و سلامت عمومی

سیستم درمان و سلامت غالب در کشور استرالیا، بر اساس سیستم مدیکر می باشد.  این سیستم درمانی، خدمات رایگان و کم هزینه ای را برای شما به ارمغان خواهد آورد. بیمارستان های عمومی، سازمان های درمانی، خدمات عمومی، چند بخش مختلف سیستم درمانی و سلامت کشور استرالیا می باشند که با مراجعه به این مراکز می توانید علاوه بر خدمات درمانی ارائه شده در آن ها، از امتیاز هزینه های کم تر و رایگان نیز نصیب مند شوید. این خدمات به صورت منطقه ای، دولتی و فدرال ارائه می شوند. بهره مندی از این خدمات از طریق بیمه درمانی ممکن می شود.

سیستم درمانی و سلامت کشور استرالیا به گونه ای می باشد که اورژانس ها برای انتقال بیمار به بیمارستان ها، در ابتدا بیمارستان هایی که هزینه ی کم تری برای بیمار رقم خواد زد را در نظر می گیرند. در صورتی که در این کشور به خدمات غیر اورژانسی نیاز داشته باشید، می توانید از خدمات دولتی این کشور بهره مند شوید. در این صورت باید این نکته را در نظر داشته باشید که مدت زمانی که شما در صف این بیمارستان ها، منتظر نوبت خود می نشینید بیشتر از زمانی است که از طریق اورژانس به بیمارستان آورده می شوید. در بیمارستان های عمومی، اغلب بیماران نمی توانند پزشکان خود را انتخاب کنند به همین دلیل ممکن است که شما در کنار بیمار دیگری بستری شوید. 

سیستم حمل و نقل عمومی در استرالیا و در شهر ملبورن بسیار پیشرفته سریع و راحت و در بسیاری از مواقع رایگان است. این کشور بسیار بزرگ و پهناور است و فاصله ی بین شهر های بزرگ آن تقریبا خیلی زیاد است. برای رفت و آمد بین این شهر های بزرگ، بهترین گزینه هواپیما است. هم در وقت صرفه جویی می شود و سختی های راه طولانی با ماشین یا قطار را مجبور نیستید تحمل کنید. ملبورن از لحاظ حمل و نقل عمومی کاملا مقرون به صرفه است. بسیاری از مردم ملبورن از سیستم حمل و نقل قابل اعتماد عمومی ما استفاده می کنند تا بتوانند کار کنند و به محل کار بروند. شما در ملبورن می توانید از قطار، تراموا، اتوبوس و تاکسی استفاده کنید.

 استفاده از قطارها، تراموا و اتوبوس ها در ملبورن

ملبورن یکی از بهترین سیستم های حمل و نقل عمومی در استرالیا، خدماتی مانند قطار، اتوبوس و تراموا را ارائه می دهد.

 بلیط حمل و نقل در ملبورن

یکی از اولین کارهایی که باید بعد از ورود به شهرهای ایالت ویکتوریا از جمله ملبورن انجام  دهید خرید کارت مایکی است. مهم نیست که شما از کدام وسیله ی حمل و نقل عمومی در ملبورن استفاده می کنید، می توانید برای همه آن ها با یک روش پرداخت (کارت myki) پرداخت کنید. شما به سادگی مقداری پول را به کارت واریز می کنید و زمانی که آن را نیاز دارید برمیدارید. زمان ورود و خروج از اتوبوس، مترو یا تراموا حتما کارت مایکی خود را روی دستگاه مخصوص بزنید. با این کار هزینه سفر از کارت شما کسر می شود. جریمه انجام ندادن این کار  مبلغ ۲۳۸ دلار استرالیاست.

تاکسی در ملبورن

تاکسی ها به آسانی در مناطق شهری و منطقه ای در دسترس هستند. برای گرفتن تاکسی می توانید:

تماس تلفنی بگیرید و تاکسی رزرو کنید. آنلاین سفارش یک تاکسی بدهید. در کابین تاکسی منتظر تاکسی بمانید. کنار جاده بایستید و برای تاکسی ها دست تکان دهید. اگرچه شرکت های مختلف تاکسی در ملبورن وجود دارند، اما تاکسی ها به راحتی در این شهر قابل تشخیص هستند. زیرا نشانه هایی در پشت و سقف و درب ماشین ها قرار دارند. تمام تاکسی ها باید ثبت نام شوند و راننده باید کارت شناسایی خود را در ماشین برای شما نشان دهد. کرایه ها با تاکسی متر محاسبه شده و هزینه ی اضافی بعنوان مثال برای عوارض نیز گرفته می شود.

تراموا

دومین وسیله حمل و نقل پر استفاده پس از مترو در شهر ملبورن، تراموا یا همان اتوبوس برقی است. این شهر بزرگ ترین شبکه تراموا در کل جهان را دارا است. ظول خطوط تراموا در ملبورن به بیش از 250 کیلومتر می رسد. تراموا یکی از نماد های شهر ملبورن به شمار می رود. در محدوده مرکزی شهر ملبورن که Free Tram Zone نام دارد، تردد با تراموا رایگان است.

 

قطار(مترو)

در روزهای کاری عموما ساعت کار مترو از ساعت 5 صبح تا نیمه شب است. قطار های ملبورن در طول شب های جمعه و شنبه نیز مسافران را جا به جا می کنند. برای استفاده از قطار در شهر ملبورن،  مانند سایر وسایل حمل و نقل باید از کارت مایکی استفاده کنید. از نظر نظم و به موقع بودن مترو این شهر مشهور می باشد. طبق آمار هایی که در پایان هر ماه توسط اداره حمل و نقل ویکتوریا اعلام می شود، بیشتر از 90 درصد سرویس قطارها در زمان دقیق انجام شده است. متروی شهر ملبورن دارای ۱۵ خط و ۲۱۸ ایستگاه بوده و در همه ی روز های هفته به مسافران سرویس می دهد.

 

اتوبوس در ملبورن

سومین وسیله حمل و نقل عمومی مردم در شهر ملبورن، اتوبوس است. برای استفاده از اتوبوس نیز باید از کارت مایکی استفاده کنید. در این شهر 346 خط اتوبوس وجود دارد که حتی محله های دور تر از مرکز شهر را نیز پوشش می دهند. بعضی اتوبوس ها وجود دارند به نام اتوبوس شاتل فرودگاه که مسافران را از ۳ نقطه مختلف  شهر ملبورن به فرودگاه ملبورن و نیز در مسیر بالعکس جا به جا می کنند. اتوبوس های شاتل دارای وای فای رایگان هستند و همچنین مکان مخصوصی برای قرار دادن چمدان ها دارند. اتوبوس های توریسی ملبورن دو طبقه هستند و در نزدیکی تمام مناطق دیدنی این شهر ایستگاه دارند.

کار در شهر ملبورن استرالیا

با توجه به نرخ پایین بیکاری در شهر ملبورن پروسه پیدا کردن کا در این شهر چندان سخت نیست و معمولا گزینه‌های شغلی متنوعی در دسترس است. البته لازم به ذکر است در برخی ماه‌های سال به دلایل متنوعی مانند ورود دانشجویان بین‌المللی ممکن است روند پیدا کردن شغل در این شهر طولانی‌تر باشد.

مشاغل در ملبورن

مشاغل مورد نیاز در شهر ملبورن استرالیا به شرح زیر است.

  • برنامه‌نوبس توسعه دهنده نرم‌ازار
  • نجار
  • لوله‌کش
  • پرستاری
  • حسابدار
  • مدیر بازرگانی
  • مدیر پروژه
  • معلم

کارفرمایان اصلی در شهر ملبورن عبارتند از:

  • بانک ملی استرالیا
  • شرکت معدنی BHP
  • شرکت مخابراتی TLS
  • شرکت بورس اوراق بهادر استرالیا
  • سازمان آموزش و پرورش ملبورن

حداقل حقوق

حداقل حقوق در شهر ملبورن استرالیا ساعتی ۲۱.۳۸ دلار است.

اقتصاد در ملبورن

شهر ملبورن مرکز فعالیت‌های تجاری، اداری، فرهنگی و تفریحی ایالت ویکتوریا استرالیا است. این شهر دارای یک اقتصاد بسیار متنوع و مقر بسیاری از بزرگ‌ترین شرکت‌های استرالیا و جهان است. این شهر در سال ۲۰۲۲ در لیست فهرست مراکز مالی جهانی جایگاه ۳۲ام را کسب کرده است. به دلیل میزبانی ملبورن از طیف وسیعی از تولیدکنندگان پتروشیمی، داروسازی و پوشاک همواره موقعیت‌های شغلی متنوعی را در دسترس ساکنان این شهر قرار داده است. تعدادیی مراکز تحقیقاتی و استودیو طراحی برخی از معروف‌ترین شرکت‌های خودروسازی جهانی مانند شرکت فورد استرالیا، تویوتا و جنرال موتورز آمریکا در این شهر قرار دارد که همین امر موجب افزایش جذب نیروی کار حرفه‌ای بین‌المللی و رونق اقتصادی شده است.

تعدادی از صنایع اقتصادی ملبورن:

صنعت توریست: ملبورن یکی از توریستی‌ترین شهرهای استرالیا با سالانه بیش از یک میلیون توریست از سراسر جهان است.

صنعت فناوری‌های نوین انرژی: چندین مورد پروژه‌های مهم انرژی‌های تجدیدپذیر استرالیا برای تولید بیش‌از ۵۰۰۰ مگاوات انرژی تا سال ۲۰۲۵ در این منطقه قرار دارد.

صنعت درمان و دارو: ملبورن یکی از مکان‌های پیشرو در جهان برای تحقیق و تجاری سازی در فناوری‌های پزشکی، بیوتکنولوژی و داروسازی است..

Read More
15 مهر 1402by operatorCityاسترالیامهاجرت

شهر سیدنی استرالیا

سیدنی بزرگ‌ترین شهر کشور استرالیا و قاره اقیانوسیه و نیز مرکز ایالت نیو ساوث ویلز (ویلز جنوبی نو) می‌باشد. این شهر با جمعیتی بیش از ۵ میلیون نفر، بر کرانه‌های شرقی استرالیا و در سواحل اقیانوس آرام قرار دارد. سیدنی نماد کشور استرالیا است. شهری است با جذابیت‌های بیشمار که ۲۱۸ سال از زمان تأسیس آن می‌گذرد. این شهر که در جنوب شرقی استرالیا واقع شده، اولین مکانی است که بیشترین میزان جهانگرد در بدو ورود به استرالیا در آن پا می‌گذارند.

 

سیدنی در ساحل شرقی استرالیا واقع شده است و پایتخت ایالت نیو ساوت ولز است. این شهر در اطراف یکی از بهترین بنادر طبیعی جهان ساخته شده است و دارای بیش از 100 ساحل و پارک‌های متعدد و فضای سبز است. سیدنی بزرگترین شهر استرالیا است و به عنوان میزبان بازی‌های المپیک در سال 2000، احتمالاً شناخته شده‌ترین شهر این کشور است.

جمعیت : 5/159/211 نفر

مساحت شهری: 9993 Km2

حداقل دستمزد : 19.8 دلار

حداقل دما: 2 درجه حداکثر دما: 43 درجه

مهمترین صنعت:   بیمه، مالی و بانکداری

هزینه اجاره خانه یکخوابه مبله: 750 دلار در هفته

سیدنی بزرگترین شهر در استرالیا بوده و در شرق آن قرار گرفته است. نزدیکترین شهر به سیدنی نیوکسل است. این شهر در میان آبهای اقیانوسی گسترش یافته است.

سیدنی عمدتا از سنگ تریاس با چند دیک آذرین و گردن های آتشفشانی تشکیل شده است. حوضه سیدنی زمانی شکل گرفت که پوسته زمین در اوایل دوره تریاس گسترش یافت ، فرو نشست و پر از رسوب شد. ماسه ای که قرار بود امروزه به ماسه سنگ تبدیل شود توسط رودخانه هایی از جنوب و شمال غرب در آنجا شسته شده و بین 360 تا 200 میلیون سال پیش ریخته شده است. ماسه سنگ دارای عدسی های شیل و بستر رودخانه های فسیلی است.
منطقه زیستی حوضه سیدنی شامل ویژگی های ساحلی صخره ها ، سواحل و خورها است. دره های رودخانه های عمیق معروف به ریاس در دوره تریاس در ماسه سنگ هاوکسبری منطقه ساحلی که سیدنی اکنون در آن قرار دارد ، تراشیده شده است. بالا آمدن سطح دریا بین 18000 تا 6000 سال پیش ، ریاها را دربرگرفت و خورها و بندرهای عمیق را تشکیل داد. پورت جکسون که بیشتر به بندر سیدنی معروف است یکی از این مناطق است. سیدنی دارای دو نوع خاک اصلی است. خاکهای شنی (که از ماسه سنگ هاوکسبری سرچشمه می گیرند) و خاک رس (که از شیل و سنگهای آتشفشانی هستند) ، اگرچه برخی خاکها ممکن است مخلوطی از این دو باشد.
شیل ویاناماتا ، واقع بر روی ماسه سنگ قدیمی هاوکسبری ، یک ویژگی زمین شناسی است که در غرب سیدنی پیدا شده است و در ارتباط با یک دلتای بزرگ رودخانه در طول دوره تریاس میانی که با گذشت زمان از غرب به شرق تغییر مکان داده ، رسوب کرده است. شیل ویاناماتا به طور کلی شامل سنگهای رسوبی دانه ریز مانند شیل ، سنگ گل ، سنگ آهن ، سیلتست و لامینیت ، با واحدهای ماسه سنگ کمتر رایج است. گروه ویاناماتا از واحدهای زیر تشکیل شده است (به ترتیب چینه شناسی): Bringelly Shale ، Minchinbury Sandstone و Ashfield Shale

از ۳۰۰۰۰ سال قبل، بومیانی به نام کادیگال در سیدنی زندگی می کرده اند و هنگام ورود اولین مهاجران انگلیسی به این سرزمین، در سال ۱۷۸۸، جمعیت آنها حدود ۴۰۰۰ تا ۸۰۰۰ نفر تخمین زده شده است. مهاجران، این بومی ها را اور نامیدند؛ زیرا در جواب آنها که می پرسیدند: «شما متعلق به کجا هستید؟» جواب بومیان، «اورا» به معنی «اینجا» بود. در سال ۱۷۸۹، بیماری آبله جان تعداد زیادی از این بومیان را گرفتُ، همین طور تعداد زیادی از آنها نیز در جریان شورش علیه مهاجران کشته شدند، به طوری که در سال ۱۸۲۰، تنها چند صد نفر از آنها در منطقه زندگی می کردند که تحت آموزش قرار گرفتند و زندگی شهری را آغاز نمودند. از سال ۱۸۲۲،، پیشرفت شهر سیدنی با ساخت بانک ها، سوپر مارکت ها، معابر و نیز شکل گیری نیروی انتظامی آغاز شد. سال های ۱۸۳۰ و ۱۸۴۰، سال های گسترش شهر بود و مهاجران بیشتری از انگلستان و ایرلند به این شهر وارد شدند. در ۲۰ جولای ۱۸۴۲، شهردار جان هاسکینگ این شهر را به عنوان اولین شهر استرالیا به ثبت رساند. در سال ۱۸۵۱، به دنبال شروع اولین تب طلا ورود مهاجران از سراسر دنیا به سیدنی آغاز شد که توسعه بیشتر شهر را نیز به دنبال داشت. در اواخر قرن نوزدهم، این شهر به خطوط تراموای بخار و قطار مجهز شد و در ابتدای قرن بیستم، جمعیت آن به ۱/۰۰۰/۰۰۰ نفر رسید. در این زمان اوضاع نابسامان اقتصادی دنیا، به عنوان یکی از عواقب جنگ دوم جهانی، اقتصاد استرالیا و همچنین سیدنی را تحت تأثیر قرار داد، اما اتمام ساخت لنگرگاه سیدنی در همین دوران، نشان دهنده قوت اقتصاد این شهر بود و سیدنی توانست در رقابت همیشگی خود با شهر ملبورن، از نظر جمعیت و اقتصاد از این شهر پیشی بگیرد و تبدیل به پرجمعیت ترین و بزرگترین شهر استرالیا شود.

جمعیت سیدنی در سال 1788 کمتر از 1000 نفر بود. با حمل و نقل محکومین در ده سال تقریباً سه برابر شد و به 2953 نفر رسید. برای هر دهه از سال 1961 جمعیت بیش از 250،000 نفر افزایش یافته است. جمعیت سیدنی در زمان سرشماری سال 2016 5،005،400 نفر بوده است. پیش بینی شده است که جمعیت تا سال 2061 بین 8 تا 8.9 میلیون نفر افزایش یابد. با وجود این افزایش ، اداره آمار استرالیا پیش بینی کرده است که ملبورن تا سال 2026 جایگزین سیدنی به عنوان پرجمعیت ترین شهر استرالیا خواهد شد. در سیدنی واقع شده است و هر کدام بیش از 13000 نفر در کیلومتر مربع (33700 نفر در مایل مربع) دارند.
میانگین سنی ساکنان سیدنی 36 است و 12.9 درصد افراد 65 سال یا بیشتر هستند. 49.7٪ از جمعیت سیدنی را جمعیت متاهل تشکیل می دهد در حالی که 34.7٪ افراد هرگز ازدواج نکرده اند. 48.9 درصد از خانواده ها زوج های دارای فرزند ، 33.5 درصد زوج های بدون فرزند و 15.7 درصد خانواده های تک والدین هستند.
 اقوام و نژاد ها

بیشتر مهاجران به سیدنی بین سالهای 1840 تا 1930 انگلیسی ، ایرلندی یا چینی بودند. در سرشماری سال 2016 ، بیشترین نامزد اجداد عبارت بودند از:

انگلیسی (27%)                                                       استرالیایی (25%)                                                    چینی (10.8%)

ایرلندی (9.2%)                                                      اسکاتلندی (6.8%)                                                  ایتالیایی (4.5%)

هندی (4.3%)                                                          لبنانی (3.5%)                                                         آلمانی (2.7%)

یونانی (2.6%)                                                        ویتنامی (2.3%)                                                      فیلیپینی (2.3%)

بومی (1.5%)                                                          کره ای (1.4%)                                                       مالتی (1.3%)

در سرشماری سال 2016 ، 2،071،872 نفر در سیدنی زندگی می کردند که در خارج از کشور متولد شده بودند و 42.9 of از جمعیت را تشکیل می دادند ، زیر میامی (58.3٪) و تورنتو (47.0٪) ، اما بالاتر از ونکوور(42.7%) ، لس آنجلس. (37.7%) ، شهر نیویورک (37.5٪) ، شیکاگو (20.7) ، پاریس (14.6٪) و برلین (%13). تنها 33.1 درصد از جمعیت هر دو والدینشان در استرالیا متولد شده بودند. سیدنی دارای هشتمین جمعیت بزرگ مهاجر در بین کلان شهرهای جهان است. کشورهای خارجی متولد شده با بیشترین نمایندگی عبارتند از سرزمین اصلی چین ، انگلستان ، هند ، نیوزلند ، ویتنام و فیلیپین.

1.5 درصد از جمعیت ، یا 70135 نفر ، بومیان استرالیا (بومیان استرالیا و جزایر تنگه تورس) در سال 2016 شناخته شده اند.

زبان

38.2 درصد از مردم سیدنی به زبانی غیر از انگلیسی در خانه با ماندارین (4.7 درصد) ، عربی (4.0 درصد) ، کانتونی (2.9 درصد) ، ویتنامی (2.1 درصد) و یونانی (1.6 درصد) بیشترین صحبت را می کنند

طبق سیستم کلاسیک ، سیدنی دارای آب و هوای معتدل است اما طبق طبقه بندی کوپن -گیگر ، سیدنی دارای آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب (Cfa) با تابستانهای "گرم و گاهی گرم" و زمستانهای "سرد" است ، همانطور که توسط اداره آمار استرالیا توضیح داده شده است. از نظر تاریخی ، بارندگی در طول سال نسبتاً یکنواخت بوده است ، اگرچه در سالهای اخیر بیشتر تابستان غالب بوده است.
در ایستگاه هواشناسی اولیه سیدنی در Observatory Hill ، دمای شدید از 45.8 درجه سانتیگراد (114.4 درجه فارنهایت) در 18 ژانویه 2013 تا 2.1 درجه سانتی گراد (35.8 درجه فارنهایت) در 22 ژوئن 1932 متغیر است. به طور متوسط ​​14.9 روز در سال درجه حرارت در یا بالاتر از 30 درجه سانتی گراد (86 درجه فارنهایت) در منطقه تجاری مرکزی (CBD). در مقابل ، به طور متوسط ​​منطقه کلان شهرها بسته به حومه شهر بین 35 تا 65 روز است. [106] بالاترین حداقل دمای ثبت شده در رصدخانه هیل 27.6 درجه سانتی گراد (82 درجه فارنهایت) ، در 6 فوریه 2011 است ، در حالی که کمترین حداکثر دما 7.7 درجه سانتی گراد (46 درجه فارنهایت) است که در 19 ژوئیه 1868 ثبت شده است. گرم ترین روز در سیدنی منطقه شهری در Penrith در 4 ژانویه 2020 رخ داد ، جایی که دمای بالای 48.9 درجه سانتی گراد (120.0 درجه فارنهایت) ثبت شد. میانگین دمای سالانه دریا از 18.5 درجه سانتی گراد (65.3 درجه فارنهایت) در سپتامبر تا 23.7 درجه سانتی گراد (74.7 درجه فارنهایت) در فوریه متغیر است. سیدنی به طور متوسط ​​7.2 ساعت در روز آفتاب در روز و 109.5 روز روشن سالانه دارد.
آب و هوا با مجاورت اقیانوس تعدیل می شود و دمای شدیدتر در حومه داخلی غربی ثبت می شود. سیدنی یک اثر جزیره گرمایی شهری را تجربه می کند. این امر باعث می شود قسمت های خاصی از شهر در برابر گرمای شدید ، از جمله حومه ساحلی آسیب پذیرتر شوند. در اواخر بهار و تابستان ، دمای بیش از 35 درجه سانتیگراد (95 درجه فارنهایت) غیر معمول نیست ، اگرچه شرایط گرم و خشک معمولاً با یک تردد در جنوب خاتمه می یابد ، یک جنوب قدرتمند که باعث وزش باد شدید و کاهش سریع دما می شود. از آنجایی که سیدنی با محدوده بزرگ تقسیم می شود ، گاهی اوقات بین زمستان و بهار بادهای خشک و غربی شبیه به Fahhn را تجربه می کند ، زیرا در سمت سرپوشیده رشته ها قرار دارد و در نتیجه خطر آتش سوزی را در منطقه افزایش می دهد. با توجه به موقعیت داخلی ، یخبندان صبح زود در غرب سیدنی چند بار در زمستان ثبت می شود. پاییز و بهار فصل های انتقالی هستند ، بهار تغییرات دمایی بیشتری نسبت به پاییز نشان می دهد.
اداره هواشناسی گزارش داد که از سال 2002 تا 2005 گرم ترین تابستان در سیدنی از زمان شروع ثبت در 1859 بوده است.
با این حال ، تابستان 2007-2008 ، سردترین سال از سال 1996-97 بود و تنها تابستان این قرن است که درجه حرارت در آن کمتر یا متوسط ​​است. در سال 2009 ، شرایط خشک طوفان شدید گرد و غبار را به سمت شرق استرالیا به ارمغان آورد. نوسان ال نینو جنوبی ، دوقطبی اقیانوس هند و حالت حلقوی جنوبی نقش مهمی در تعیین الگوهای آب و هوایی سیدنی بازی می کنند: خشکسالی و آتش سوزی از یک سو و طوفان و سیل از طرف دیگر ، مربوط به مراحل مخالف نوسان است. بسیاری از مناطق شهر همجوار با بوشلند آتش سوزی هایی را تجربه کرده اند که در بهار و تابستان رخ می دهد.
میزان بارندگی دارای تغییرپذیری متوسط ​​تا کمی است و طی ماه ها پخش می شود ، اگرچه در زمان های اخیر نامنظم بوده است. حتی در ماه های بیشترین بارندگی ، سیدنی روزهای بارانی نسبتاً کمی دارد ، با میانگین 7 تا 8 روز بارانی در ماه در آستانه 1 میلی متر (0.04 اینچ).
معمولاً بارش باران در اواخر تابستان تا اوایل زمستان زمانی که خط الراس نیمه گرمسیری در جنوب استرالیا قرار دارد بیشتر است و اجازه می دهد تا بادهای شرقی غالب شوند و در اواخر زمستان تا اوایل بهار که خط الراس نیمه گرمسیری به سمت شمال است کاهش یابد ، زیرا بادهای خشک را به همراه دارد. از قسمت داخلی قاره به سمت شهر ، زیرا در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد. از 1990 تا 1999 ، سیدنی سالانه حدود 20 طوفان رعد و برق می گرفت. در اواخر پاییز و زمستان ، کمترین سطح سواحل شرقی ممکن است باران زیادی را به ویژه در CBD به همراه داشته باشد.
در بهار و تابستان ، نورهای سیاه معمولاً عامل وقوع باران های شدید هستند ، اگرچه سایر اشکال مناطق کم فشار نیز ممکن است طوفان شدید و رعد و برق بعد از ظهر را به همراه داشته باشند. بسته به جهت باد ، هوای تابستان ممکن است مرطوب یا خشک باشد ، در حالی که اواخر تابستان/پاییز رطوبت متوسط ​​و نقاط شبنم بیشتری نسبت به اواخر بهار/اوایل تابستان دارد. در تابستان بیشتر باران از طوفان و در زمستان از جبهه های سرد می بارد. بارش برف آخرین بار در منطقه سیدنی در سال 1836 گزارش شد ، در حالی که بارش برف ، یا تگرگ نرم ، در ژوئیه 2008 توسط بسیاری با برف اشتباه گرفته شد. این شهر به ندرت تحت تأثیر گردبادها قرار می گیرد ، اگرچه بقایای طوفان های سابق بر روی شهر این شهر همچنین مستعد طوفان های شدید است. یکی از این طوفان ها ، بارش تگرگ در سال 1999 بود که تگرگ های عظیمی تا قطر 9 سانتی متر (3.5 اینچ) تولید کرد.

هزینه‌های زندگی همیشه یکی از موضوعات مهمی هستند که هنگام مهاجرت باید در نظر گرفت. وقتی قصد  زندگی در شهر یا ایالتی را دارید، بهتر است قبل از مهاجرت تحقیقی درباره هزینه‌های زندگی مقصد داشته باشید تا بتوانیم برنامه ریزی دقیقی برای زندگی داشته باشیم.

هزینه‌های زندگی در شهر سیدنی بالاتر از دیگر شهرهای استرالیا است، متوسط هزینه زندگی در این شهر برای یک خانواده ۴ نفره، بدون احتساب اجاره مسکن حدود ۵٬۲۰۰ $ و برای یک فرد مجرد تقریباً ۱٬۴۰۰ $ در ماه است. جالب است بدانید که هزینه‌های زندگی در سیدنی از شهر پرآوازه ملبورن بالاتر است.

در جدول زیر لیستی از هزینه‌های زندگی در سیدنی ازجمله مسکن، غذا، حمل‌ونقل، آموزش و خدمات شهری آورده شده است.

هزینه هابرحسب دلار استرالیا

سرو یک وعده غذا در یک رستوران معمولی برای یک نفر

۱۸  $
یک عدد نان تازه ۵۰۰  گرمی۲٫۶۷ $
یک کیلو برنج۲٫۴۶ $
یک شانه تخم مرغ ۱۲ تایی۴٫۸۰  $
یک کیلو پیاز۲٫۸۰ $
یک کیلو سیب زمینی۳٫۲۸ $
یک کیلو گوچه فرنگی۵٫۲۲ $
شهریه ماهانه ثبت نام در مدارس پیش دبستانی یا مهدکودک (تمام وقت و خصوصی)۲٫۳۰۳ $
شهریه سالانه مدارس بین المللی ابتدایی۲۰٫۴۹۰ $
بلیط تک سفره نقلیه عمومی۴  $
کارت تردد ماهانه نقلیه عمومی۲۱۸ $

تاکسی

۴ $
تاکسی کیلومتری۲٫۴۸ $
تاکسی ساعتی۵۷  $
اجاره یک واحد آپارتمان تک خوابه در مرکز شهر۲٫۶۵۸ $
اجاره یک واحد آپارتمان تک خوابه در خارج از شهر۱٫۹۱۴ $
قبوض آب، برق، گاز (آپارتمان ۸۵  متری)۱۸۴ $
شهریه ماهانه مراکز  ورزشی (تناسب اندام)

۷۵ $

بلیت سینما۲۰ $

آموزش و پرورش از سال 1870 هنگامی که مدارس دولتی شروع به کار کردند و تحصیل اجباری شد ، مرکز اصلی مستعمره شد. جمعیت سیدنی در حال حاضر دارای تحصیلات عالی است. 90 درصد از ساکنان سن کار مقداری تحصیل کرده اند و 57 درصد بالاترین سطح مدرسه را گذرانده اند. 1،390،703 نفر در سال 2011 در یک موسسه آموزشی ثبت نام کردند که 45.1 درصد از آنها در مدرسه و 16.5 درصد در دانشگاه تحصیل می کردند. 22.5 of از ساکنان سیدنی در سن کار و 40.2 درصد از ساکنان سن کار شهر سیدنی دارای مدارک کارشناسی یا کارشناسی ارشد هستند. رایج ترین زمینه های تحصیلات عالی شامل تجارت (8/22 درصد) ، مهندسی (4/13 درصد) ، جامعه و فرهنگ (10/8 درصد) ، بهداشت (7/8 درصد) و آموزش (6/6 درصد) است.

شش دانشگاه دولتی مستقر در سیدنی وجود دارد: دانشگاه سیدنی ، دانشگاه نیو ساوت ولز ، دانشگاه فناوری سیدنی ، دانشگاه مک کواری ، دانشگاه وسترن سیدنی و دانشگاه کاتولیک استرالیا. پنج دانشگاه دولتی پردیس های ثانویه را در شهر برای دانشجویان داخلی و خارجی نگهداری می کنند: دانشگاه نوتردام استرالیا ، دانشگاه مرکزی کوئینزلند ، دانشگاه ویکتوریا ، دانشگاه ولونگونگ و دانشگاه نیوکاسل. دانشگاه چارلز استورت و دانشگاه جنوبی کراس ، هر دو دانشگاه دولتی ، دارای پردیس های ثانویه هستند که فقط برای دانشجویان بین المللی تعیین شده است. علاوه بر این ، چهار دانشگاه دولتی از طریق ارائه دهندگان آموزش شخص ثالث برنامه هایی را در سیدنی ارائه می دهند: دانشگاه ساحل آفتابی ، دانشگاه لا تروب ، دانشگاه فدراسیون استرالیا و دانشگاه چارلز داروین. 5.2 درصد از ساکنان سیدنی در حال تحصیل در دانشگاه هستند. دانشگاه نیو ساوت ولز و دانشگاه سیدنی در رتبه 50 جهان قرار دارند ، دانشگاه فناوری سیدنی در رتبه 133 ، در حالی که دانشگاه مک کوری در رتبه 237 و دانشگاه وسترن سیدنی در رتبه 474 قرار دارد. سیدنی دارای عمومی ، فرقه ای و مدارس مستقل 7.8 درصد از ساکنان سیدنی در دبستان تحصیل می کنند و 6.4 درصد در دبیرستان ثبت نام کرده اند. 935 مدرسه پیش دبستانی ، ابتدایی و راهنمایی دولتی در سیدنی وجود دارد که توسط اداره آموزش و پرورش نیو ساوت ولز اداره می شوند. 14 مدرسه از 17 مدرسه متوسطه انتخابی در نیوساوت ولز در سیدنی مستقر هستند.

آموزش و پرورش حرفه ای عمومی در سیدنی توسط TAFE New South Wales اداره می شود و با افتتاح دانشکده فنی سیدنی در سال 1878 آغاز شد. این دوره در زمینه هایی مانند طراحی مکانیکی ، ریاضیات کاربردی ، موتورهای بخار ، جراحی ساده و دستور زبان انگلیسی ارائه شد. این کالج در سال 1992 به موسسهسیدنی تبدیل شد و اکنون در کنار تأسیسات TAFE خواهر خود در کلان شهر سیدنی ، یعنی موسسه شمالی سیدنی ، موسسه وسترن سیدنی و موسسه جنوب غربی سیدنی فعالیت می کند. در سرشماری سال 2011 ، 2.4 of از ساکنان سیدنی در یک دوره TAFE ثبت نام کرده اند..

محققان دانشگاه Loughborough سیدنی را در بین ده شهر برتر جهان قرار داده اند که به شدت با اقتصاد جهانی ادغام شده اند. شاخص قدرت اقتصادی جهانی سیدنی را در رتبه یازدهم در جهان رتبه بندی کرده است. بر اساس مشارکت جهانی ، شاخص شهرهای جهانی آن را به عنوان چهارده در جهان به رسمیت می شناسد.

نظریه اقتصادی غالب که در روزهای اولیه استعمار موثر بود ، مرکانتیلیسم بود ، همانطور که در بیشتر اروپای غربی وجود داشت. اقتصاد در ابتدا به دلیل مشکلات در کشت زمین و فقدان سیستم پولی پایدار دچار مشکل شد. فرماندار لاکلان مک کواری مشکل دوم را با ایجاد دو سکه از هر دلار نقره اسپانیایی در گردش حل کرد. اقتصاد در دهه 1840 به طور واضح دارای سرمایه داری بود زیرا نسبت مهاجران آزاد افزایش یافت ، صنایع دریایی و پشم رونق گرفت و قدرت های شرکت هند شرقی محدود شد.

گندم ، طلا و سایر مواد معدنی در اواخر دهه 1800 به صنایع اضافی صادراتی تبدیل شدند. سرمایه قابل توجهی از دهه 1870 به منظور تأمین هزینه جاده ها ، راه آهن ، پل ها ، اسکله ها ، دادگاه ها ، مدارس و بیمارستان ها به شهر وارد شد. سیاستهای حمایتی پس از فدراسیون اجازه ایجاد یک صنعت تولیدی را داد که در 1920s به بزرگترین کارفرمای شهر تبدیل شد. همین سیاست ها به کاهش آثار رکود بزرگ کمک کرد که طی آن نرخ بیکاری در نیوساوت ولز به 32 درصد رسید. از دهه 1960 به بعد پاراماتا به عنوان دومین CBD شهر شناخته شد و امور مالی و گردشگری به صنایع اصلی و منابع اشتغال تبدیل شد.

تولید ناخالص داخلی داخلی سیدنی 400.9 میلیارد دلار استرالیا و سرانه 80.000 دلار استرالیا در سال 2015 بود. تولید ناخالص داخلی آن در سال 2013 337 میلیارد دلار استرالیا بود که بزرگترین در استرالیا بود. صنعت خدمات مالی و بیمه 18.1 درصد از تولید ناخالص را به خود اختصاص داده و از خدمات حرفه ای با 9 درصد و تولید با 7.2 درصد جلوتر است. علاوه بر خدمات مالی و گردشگری ، بخشهای خلاق و فناوری صنایع مورد توجه شهر سیدنی هستند و %9 و %11 از تولید اقتصادی آن را در سال 2012 نشان می دهند.

اولین بیمارستان در مستعمره جدید مجموعه ای از چادرها در The Rocks بود. بسیاری از محکومینی که از سفر انگلیس جان سالم به در بردند همچنان از اسهال خونی ، آبله ، اسکوربوت و تیفوئید رنج می بردند. علیرغم ورود یک بیمارستان پیش ساخته با ناوگان دوم و ساخت بیمارستانهای جدید در پاراماتا ، ویندزور و لیورپول در دهه 1790 ، امکانات مراقبت های بهداشتی ناامید کننده نبود.
فرماندار لاچلان مک کواری ساخت بیمارستان سیدنی را ترتیب داد و آن را در سال 1816 به پایان رساند. بخشهایی از این ساختمان برای استفاده به عنوان مجلس پارلمان مورد استفاده مجدد قرار گرفته است اما خود بیمارستان هنوز تا به امروز کار می کند. اولین بخش اورژانس شهر در بیمارستان سیدنی در سال 1870 تأسیس شد. تقاضا برای مراقبت های فوری پزشکی از سال 1895 با معرفی خدمات آمبولانس افزایش یافت. بیمارستان سیدنی همچنین اولین مرکز آموزشی پرستاران در استرالیا ، بال بلبل ، را که با کمک فلورانس نایتینگل در سال 1868 تأسیس شد ، در خود جای داد.
مراقبت های بهداشتی در اوایل دهه 1900 به عنوان حق شهروندی شناخته شد و بیمارستان های دولتی سیدنی تحت نظارت دولت نیو ساوت ولز قرار گرفتند. اداره مراقبت های بهداشتی در سراسر سیدنی توسط هشت منطقه بهداشت محلی انجام می شود: ساحل مرکزی ، ایلاوارا شوالهاون ، سیدنی ، کوههای نیپان بلو ، سیدنی شمالی ، سیدنی جنوب شرقی ، جنوب غربی سیدنی و وسترن سیدنی. بیمارستان پرنس ولز در سال 1852 تأسیس شد و اولین بیمارستان از چندین بیمارستان بزرگ بود که در دهه های آینده افتتاح شد. بیمارستان سنت وینسنت در سال 1857 تاسیس شد ، پس از آن بیمارستان رویال الکساندرا برای کودکان در 1880 ، بیمارستان پرنس هنری در سال 1881 ، بیمارستان رویال پرنس آلفرد در سال 1882 ، بیمارستان رویال شمالی در 1885 ، بیمارستان سنت جورج در 1894 و بیمارستان سنت جورج در 1894 تاسیس شد. بیمارستان نپین در 1895. بیمارستان وست مید در سال 1978 آخرین تأسیسات بزرگ افتتاح شد

اغلب ساکنان سیدنی با اتومبیل و از طریق آزاد راه‌ها، خیابان‌ها و بزرگراه‌ها تردد می‌کنند. مهم‌ترین مسیر حرکت در مناطق شهری، سیستم تردد خیابانی می‌باشد. اتوبوس، قطار و قایقهایی به نام فری نیز، بخش وسیعی از حمل ونقل مسافران را برعهده دارند.

قطارهای شهری و ترامو

قطارهای سیدنی توسط خط آهن شهری (سیتی ریل)، که وابسته به دولت «نیو ساوت ولز» است، اداره می‌شوند. قطارهای برون‌شهری در حومهٔ شهر، تردد کرده، سپس در یک ترمینال زیر زمینی که در بخش تجاری مرکز شهر قرار دارد، به یکدیگر ملحق می‌شوند. پس از المپیک سال ۲۰۰۰، کارایی سیتی ریل به طرز قابل توجه‌ای تنزل یافت. در سال ۲۰۰۵، سیتی ریل، برنامهٔ کاری تجدید نظر شده‌ای ارائه داد و رانندگان بیشتری استخدام کرد. همچنین طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، طرح زیر ساختی بزرگی نیز با نام طرح خطوط بدون ترافیک یا Clearways تا سال ۲۰۱۰، به اتمام خواهد رسید.

سابقاً بخش وسیعی از حمل و نقل در شهر سیدنی توسط واگن برقی (تراموا) انجام می‌شد که طی سال‌های ۶۰–۱۹۵۰ از رده خارج شد. سیدنی همچنین دارای یک تراموا خصوصی راه اندازی به نام Metro light Rail می‌باشد که از ایستگاه مرکزی «Central Station» به سمت «لیلی فیلد Lilyfield» که در امتداد یک خط آهن بار بریست، حرکت می‌کند.

مونوریل و اتوبوسرانی

علاوه بر این، یک مونو ریل کوچک نیزدر حوالی دارلینگ هاربر و بخش تجاری شهر وجود دارد. این مونوریل به طول ۳٫۶ کیلومتر ودارای ۸ ایستگاه در نواحی توریستی شهر از قبیل آکواریوم سیدنی و موزه ملی می‌باشد. مونوریل در سال ۲۰۱۳ برچیده شد.

در اکثر بخش‌های مهم شهری، تردد توسط اتوبوس‌ها انجام می‌شود اما بسیاری از نواحی هم از واگن‌های برقی مربوط به آن سال‌ها استفاده می‌کنند. در داخل شهر و حومه‌های داخلی، اتوبوس‌های دولتی، امتیاز انحصاری ترابری را بر عهده دارند اما در نواحی برون‌شهری، ترابری اتوبوس‌ها توسط شرکت‌های اتوبوسرانی خصوصی، انجام می‌شود. در سال ۱۹۹۹، در مناطقی که قبلاً از حمل ونقل عمومی خوبی برخوردار نبود، خطوط اتوبوسرانی سریع‌السیری راه‌اندازی شد و نخستین مسیر، خط اتوبوسرانی لیورپول - پاراماتا Liverpool - Parramatta بود که در فوریه سال ۲۰۰۳ افتتاح شد.

قایق‌های فری

یکی دیگر از خطوط حمل و نقل دولتی سیدنی، قایقهای مسافربری با نام «فری» می‌باشند که بر روی بندر سیدنی و رودخانهٔ پاراماتا Parramatta River حرکت کرده و تعداد بی‌شماری ازمردم شهر و توریستها را جابه‌جا می‌کنند. این قایق‌ها از سال ۱۸۷۵ در بندرگاه سیدنی در حرکت اندو هم‌اکنون بیش از ۱۴ میلیون نفر را در سال جابجا می‌کنند.

فرودگاه سیدنی

فرودگاه بین‌المللی سیدنی در استرالیا به نام فرودگاه «کینگز فورد اسمیت» معروف است و در سطح بینالمللی با کدهای SYD (یاتا) و YSSY (ایکائو) شناخته می‌شود. فرودگاه مذکور، که در حومهٔ شهر سیدنی قرار دارد، یکی از معدود فرودگاه‌های قدیمی جهان است که از زمان افتتاح تاکنون، بدون تعطیلی به مسافران و شرکت‌های هواپیمایی خدمات ارائه داده‌است.

این فرودگاه پر ترافیکترین فرودگاه استرالیا است که در سال ۲۰۰۳ میلادی، ۲۸ امین فرودگاه پرترافیک جهان لقب گرفت، اما این موفقیت در سال‌های بعد تکرار نشد و در سال‌های اخیر، فرودگاه بین‌المللی شهر سیدنی هرگز نتوانسته در میان ۳۰ فرودگاه برتر جهان جای گیرد. به رغم اینکه فرودگاه سیدنی پر ترافیکترین فرودگاه استرالیا است، مساحت آن از کلیهٔ فرودگاه‌های بزرگ استرالیا کمتر است. این فرودگاه دارای سه باند است که دو باند آن «شرقی- غربی» است و باند دیگر «شمالی-جنوبی» است. ارتباط با فرودگاه از طریق جاده و سامانهٔ قطار شهری امکانپذیر است.

مزایای زندگی در سیدنی

مزایای زندگی در شهر سیدنی بسیار زیاد است و اساساً وجود این مزایای بی‌شمار است که هزاران مهاجر را از سراسر جهان به سمت این شهر می‌کشاند. بااین‌حال در این قسمت می‌خواهیم برخی با 7 مزیت مهم زندگی در شهر سیدنی آشنا شویم.

1. شرایط اقتصادی مناسب

احتمالاً این مورد مهم‌ترین دلیل جذب مهاجران از کشورهای گوناگون به سمت شهر سیدنی است. شهر سیدنی به دلیل دارابودن بنگاه‌های اقتصادی گوناگون، فرصت‌های شغلی بسیار زیادی دارد و به همین دلیل نیز پیداکردن شغل در این شهر کار سختی نیست.

در حال حاضر شهر سیدنی با داشتن آمار بیکاری 5.9 درصدی، پایین‌ترین آمار بیکاری در سراسر استرالیا را به خود اختصاص داده است. این مسئله مخصوصاً برای افراد دارای مهارت و تخصص مطرح است به‌طوری‌که به‌ندرت افراد ماهر و متخصص در این شهر بیکار می‌شوند.

2. امکانات شهری فراوان

هر چیزی که به دنبال آن باشید در شهر سیدنی پیدا می‌کنید. شهر سیدنی از جهت امکانات شهری سرآمد شهرهای استرالیا است و به همین دلیل همه نیازهای شما در این شهر تأمین می‌شود. چه شما اهل ورزش باشید و یا فرهنگ و هنر یا اینکه علاقه‌مند به مکان‌های توریستی باشید، همه‌وهمه در شهر سیدنی جمع شده‌اند.

3. آب‌ و هوای ایده‌آل

این مزیت تقریباً در همه شهرهای استرالیا وجود دارد. آب‌وهوا در شهر سیدنی آفتابی و مدیترانه ای است به این معنی که بیش از 340 روز سال در این شهر هوا آفتابی است. سرمای زمستان در شهر سیدنی آزاردهنده نیست و باراش باران نیز به اندازه و فراوان روی می‌دهد.

4. وجود مراکز علمی آموزشی

درصد بالایی از کسانی که به استرالیا مهاجرت می‌کنند، به دنبال تکمیل تحصیلات خود هستند. خبر خوب این است که دو تا از بهترین دانشگاه های استرالیا در شهر سیدنی واقع شده است و علاوه بر دو دانشگاه سیدنی و نیوساث ولز، کالج های دیگری نیز وجود دارند که پذیرای دانشجوی از سراسر جهان هستند.

5. تجربه غذاهای دلچسب

این مورد مخصوصاً برای کسانی که به غذا خوردن علاقه دارند اهمیت دارد. خلاصه اینکه شما در سیدنی هیچ‌گاه گرسنه نمی مانید. به قدری رستوران‌های متنوع در هر گوشه و کنار وجود دارد که کافیست سر خود را بچرخانید تا یک رستوران مشاهده کنید. در این رستوران‌ها طیف گسترده ای از غذاها اعم از غذاهای محلی، بین اللملی و مدرن را مشاهده خواهید کرد.

6. حمل‌ و نقل آسان و سریع

یگی از مسائلی که ممکن است تازه واردان به سیدنی را شگفت زده کند، وجود سیستم حمل‌ونقل عمومی بسیار سریع و مقرون به صرفه است. برخلاف برخی شهرهای بزرگ، سیدنی سرمایه گذاری کلانی در حوزه حمل‌ونقل عمومی انجام داده است و به همین دلیل شما بدون وسیله شخصی نیز براحتی می‌توانید در سیدنی زندگی کنید.

7. امنیت بالا

آخرین مزیت شهر سیدنی که در این قسمت به آن اشاره می‌کنیم، وجود امنیت بالا در این شهر است. البته این مورد تقریباً در همه شهرهای استرالیا به چشم می‌خورد اما شهر سیدنی به طور خاص از آن بهره می‌برد. سیدنی شهر امنی است و شما هنگام زندگی در سیدنی احساس امنیت می‌کنید. جرائم رخ‌داده در این شهر نیز نسبت به برخی شهرهای آمریکایی و اروپایی بسیار پایین‌تر است.

شهر سیدنی با هر ملاکی یکی از بهترین شهرهای استرالیا و بلکه جهان است. وجود موقعیت‌های کاری فراوان در کنار محیط شهری پیشرفته و تمیز از جمله دلائلی است که هزاران نفر از سراسر جهان از جمله ایران را به این شهر کشانده است.

مزایای شهر سیدنی سبب شده است که این شهر به‌صورت ویژه موردتوجه ایرانیان قرار گیرد به‌طوری‌که بیش از نیمی از ایرانیان ساکن استرالیا در این شهر زندگی می‌کنند.

Read More
13 مهر 1402by operatorCityاسترالیامهاجرت

شهر پرث استرالیا

پرت شامل تعدادی از ساختمانهای عمومی مهم و همچنین مکانهای مختلف تاریخی است. ساختمانهای قابل توجه دولتی شامل مجلس پارلمان ، خانه دولت ، ساختمانهای دیوان عالی و ضرابخانه پرت است. این شهر توسط بندر Fremantle و فرودگاه پرت خدمات دهی میکند. این پایگاه دریایی برای متفقین در طول جنگ جهانی دوم بود و پایگاه ناوگان نیروی دریایی سلطنتی استرالیا در غرب در جزیره گاردن واقع شده است. هر پنج دانشگاه غربی استرالیا در پرت مستقر هستند. این شهر در بین شهرهای قابل زندگی در جهان رتبه بندی شده است و در سال 2020 توسط شبکه تحقیقات جهانی سازی و شهرهای جهانی به عنوان شهر جهانی بتا طبقه بندی شده است.

پرث پایتخت استرالیای غربی است و یکی از متنوع‌ترین شهرهای جهان در زمینه فرهنگی است. تقریباً 30 درصد ساکنان پرت در خارج از کشور متولد شده‌اند که شامل بیش از 200 ملیت هستند. این موضوع باعث شده است تا افراد بسیاری از اقصی نقاط جهان وارد شهر پرث شوند و لذت یک زندگی ناب را بچشند.

جمعیت : 1/874/577 نفر

مساحت شهری: 1722 Km2

حداقل دستمزد : 19.8 دلار

حداقل دما: 1- درجه حداکثر دما: 43 درجه

مهمترین صنعت:   بیمه، مالی و بانکداری

هزینه اجاره خانه یکخوابه مبله: 500 دلار در هفته

منطقه شهری پرت در امتداد ساحل تا دو صخره در شمال و سینگلتون به جنوب ، تقریبا 125 کیلومتر (80 مایل) امتداد دارد. از ساحل در غرب تا موندارینگ در شرق تقریباً 50 کیلومتر (30 مایل) فاصله است. منطقه شهری پرت 6،418 کیلومتر مربع (2،478 مایل مربع) را شامل می شود.
منطقه شهری با قانون برنامه ریزی و توسعه 2005 تعریف شده است که شامل 30 منطقه دولتی محلی می شود ، که محدوده بیرونی آنها شهر وانروو و شهر قو در شمال ، شایر موندارینگ ، شهر کالاموندا و شهر آرمدال است. در شرق ، Shire of Serpentine-Jarrahdale در جنوب شرقی و شهر Rockingham در جنوب غربی ، و شامل جزیره روتنست و جزیره گاردن در ساحل غربی است. این میزان با طرح منطقه متروپولیتن و اداره آمار استرالیا در پرت (بخش اصلی آمار) ارتباط دارد.
محدوده کلان شهر پرت را می توان به روش های دیگری تعریف کرد - اداره آمار استرالیا ، منطقه آماری پایتخت بزرگتر ، یا به طور خلاصه پرت بزرگتر ، شامل آن منطقه است ، به علاوه شهر مندوره و منطقه آماری سطح 2 پینجارا موری ، در حالی که قانون کمیسیون های توسعه منطقه ای 1993 شامل Shire of Serpentine-Jarrahdale در منطقه پیل است.

پیش از تاریخ

استرالیایی های بومی حداقل 38000 سال در منطقه پرت ساکن بوده اند ، همانطور که توسط آثار باستانی در سوان علیا مشهود است. مردم نونگار گوشه جنوب غربی استرالیای غربی را اشغال کردند و به عنوان شکارچی جمع کننده زندگی می کردند. تالابهای دشت ساحلی سوان از نظر معنوی (که در اساطیر محلی به چشم می خورد) و به عنوان منبع غذا برای آنها اهمیت ویژه ای داشت.
مردم نونگار اکنون از پرت به عنوان بورلو یاد می کنند. در اصل این اصطلاح (که به آن بورلو یا بورل نیز گفته می شود) به Point Fraser در شرق پرت اطلاق می شد و به گفته رابرت منلو لیون به معنای "مرداب بزرگ" بود. CBD امروزی (منطقه تجاری مرکزی) بخشی از قلمرو مورو ، طایفه نونگار را تشکیل می داد ، که در زمان شهرک سازی بریتانیا یلاگونگا را به عنوان رهبر خود داشت. مورو یکی از چندین طایفه نونگار بود که در اطراف رودخانه سوان مستقر بودند و در مجموع به عنوان وادجوک شناخته می شوند. خود وادجوکها یکی از گروههای بزرگتر از چهارده قبیله بودند که بلوک اجتماعی-زبانی جنوب غربی موسوم به نونگار (به معنی مردم در زبان آنها) را تشکیل می دادند ، که گاهی اوقات Bibbulmun نیز نامیده می شود. در 19 سپتامبر 2006 ، دادگاه فدرال استرالیا حكمی را مبنی بر اینكه قاضی دیگری باید در مورد عنوان بومی Noongar در منطقه شهری پرت در پرونده Benel v State of Western Australia FCA 1243 تصمیم گیری كند ، صادر كرد. قاضی این ادعا را رد كرد زیرا این برنامه بر اساس وجود یک جامعه واحد در کل حوزه ادعا بود.
نظرات اولین اروپایی ها
کاپیتان هلندی ویلم د ولامینگ و خدمه اش اولین مشاهده مستند منطقه پرت کنونی را توسط اروپایی ها در 10 ژانویه 1697 انجام دادند. سایر اروپاییان بین این تاریخ و 1829 مشاهده های بعدی را انجام دادند ، اما در مورد مشاهده و مشاهدات انجام شده توسط ولامینگ ، آنها این منطقه را مهمان نواز و نامناسب برای کشاورزی دانستند که برای حفظ یک شهرک به سبک اروپایی لازم است.

فدراسون و بعد از آن

پس از همه پرسی در سال 1900 ، استرالیای غربی در سال 1901 به فدراسیون استرالیا پیوست. این آخرین مستعمره استرالیا بود که با پیوستن به فدراسیون موافقت کرد ، و این تنها پس از آنکه سایر مستعمرات چندین امتیاز از جمله ساخت یک خط راه آهن بین قاره ای از بندر آگوستا در استرالیای جنوبی به کالگورلی برای ارتباط پرت با ایالت های شرقی.
در سال 1927 ، افراد بومی با مجازات حبس از ورود به مناطق وسیعی از پرت منع شدند ، این ممنوعیت تا سال 1954 ادامه داشت.
در سال 1933 ، دو سوم استرالیایی های غربی در همه پرسی به جدایی از فدراسیون استرالیا رای دادند. با این حال ، انتخابات عمومی ایالتی که همزمان با همه پرسی برگزار شد ، دولت فعلی "طرفدار استقلال" را رد کرد و دولتی را جایگزین آن کرد که از جنبش استقلال حمایت نمی کرد. با وجود احترام به نتیجه همه پرسی ، دولت جدید با این وجود از پارلمان شاهنشاهی در وست مینستر درخواست داد. مجلس عوام یک کمیته منتخب برای بررسی این موضوع ایجاد کرد ، اما پس از 18 ماه مذاکره و لابیگری ، سرانجام از بررسی این موضوع خودداری کرد و اعلام کرد که نمی تواند به طور قانونی جدایی را اعطا کند.
پرت وارد دوران پس از جنگ با حدود 280 هزار نفر جمعیت و اقتصادی شد که از دهه 1920 رشد پایدار را تجربه نکرده بود. دولتهای پی در پی ، با شروع از دولت کار Willcock (1936-1945) ، تصمیم به تغییر این امر گرفتند. برنامه ریزی برای توسعه اقتصادی پس از جنگ در ابتدا توسط راسل دوما انجام شد ، که به عنوان مدیر کارهای عمومی (1941-1953) برنامه هایی را برای پروژه های عمومی عمومی پس از جنگ استرالیا پس از جنگ ، از جمله افزایش سدهای موندارینگ و ولینگتون ، طراحی کرد. توسعه فرودگاه جدید پرت و توسعه یک منطقه صنعتی جدید با محوریت کوینانا. ظهور دولت لیبرال مک لارتی (1947-1953) در مورد ضرورت ادامه توسعه اقتصادی اجماعی پدید آورد. رشد اقتصادی توسط کارهای عظیم عمومی ، برنامه مهاجرت پس از جنگ و موفقیت دولتهای مختلف ایالتی در جذب سرمایه گذاری خارجی قابل توجه در این ایالت تأمین شد ، با شروع ساخت پالایشگاه نفت انگلیس و ایران در کوینانا در سال 1951. –52.
نتیجه این فعالیت اقتصادی رشد سریع جمعیت پرت و تغییر چشمگیر در طراحی شهری آن بود. در طول دهه 1950 ، پرت به طور فعال شروع به توسعه در امتداد خطوط دیکته شده از ظهور اتومبیل و گسترش حومه کرد ، تحولی که در گزارش هپبورن (1957) تأیید شد ، که اشاره می کرد پرت در حال شروع به شباهت کمتری به الگوی توسعه بود. مطابق با تجربه انگلیسی ها و بیشتر مطابق با آمریکای شمالی. این امر با باز شدن پل ناروس و بسته شدن تدریجی تراموا های پرت-فریمانتل تشویق شد. رونق معادن و دامداری در دهه 1960 تنها سرعت رشد شهری در پرت را تسریع کرد. تا سال 1975 جمعیت پرت به 825000 نفر افزایش یافت.
در سال 1962 ، پرت هنگامی که ساکنان شهر چراغ خانه و چراغ خیابان خود را روشن کردند ، هنگام عبور فضانورد آمریکایی جان گلن از بالای سر هنگام چرخش زمین بر روی Friendship 7 مورد توجه قرار گرفت. این شهر همانطور که گلن در سال 1998 از روی شاتل فضایی عبور کرد ، این عمل را تکرار کرد.
توسعه و رونق نسبی پرت ، به ویژه از اواسط دهه 1960 ، ناشی از نقش آن به عنوان مرکز اصلی خدمات صنایع منابع دولتی است که طلا ، سنگ آهن ، نیکل ، آلومینا ، الماس ، ماسه های معدنی ، زغال سنگ ، نفت و گاز طبیعی. در حالی که بیشتر تولید مواد معدنی و نفتی در نقاط دیگر این ایالت انجام می شود ، خدمات غیر پایه بیشترین اشتغال و درآمد را برای مردم پرث فراهم می کند.

پرت چهارمین شهر پرجمعیت استرالیا است که از جمعیت آدلاید در سال 1984 پیشی گرفته است. در ژوئن 2018 حدود 2،059،484 نفر در منطقه پرت بزرگ زندگی می کردند که نسبت به برآورد سال 2017 2،037،902 تقریبا 1.1 درصد افزایش نشان می دهد.

اقوام و نژاد ها

در سرشماری سال 2016 ، بیشترین نامزد اجداد عبارت بودند از:

انگلیسی(9.8%)                                                      استرالیایی (30%)                                                    ایرلندی (9.8%)

اسکاتلندی (9.2%)                                                  ایتالیایی (5.7%)                                                      چینی (5.5%)

هندی (3.6%)                                                          آلمانی (3.1%)                                                         هلندی (2.1%)

مالزی (1.6%)                                                        بومی (1.6%)                                                          نیوزلند (1.4%)

آفریقای جنوبی (1.4%)                                           مائوری (1.2%)                                                      فیلیپینی (1.1%)

ولزی (1%)

جمعیت پرت برای نسبت بالای ساکنان بریتانیایی و ایرلندی تبار قابل توجه است. در سرشماری سال 2016 ، 166،965 نفر از ساکنان پرت متولد انگلستان ، حتی از سیدنی (151،614) جلوتر شمرده شدند ، با وجود اینکه جمعیت دومی بیش از دو برابر جمعیت داشت.

میدان راسل ، نورثبریج - محل ملاقات مورد علاقه جامعه ایتالیایی "ایتالیا کوچک"

ترکیب قومی پرت در قسمت دوم قرن بیستم هنگامی که تعداد قابل توجهی از مهاجران قاره ای اروپایی وارد شهر شدند تغییر کرد. پیش از این ، جمعیت پرت تقریباً از نظر قومیتی تقریباً انگلوسیتیک بود. از آنجا که Fremantle اولین فرود زمینی در استرالیا برای بسیاری از کشتی های مهاجر از اروپا در دهه های 1950 و 1960 بود ، پرت هجوم متفاوتی از مردم را تجربه کرد ، از جمله ایتالیایی ها ، یونانی ها ، هلندی ها ، آلمانی ها ، ترک ها ، کروات ها و مقدونی ها. نفوذ ایتالیایی ها در منطقه پرت و فرمانتل بسیار چشمگیر بوده است ، در مکان هایی مانند "نوار کاپوچینو" در فرمانتل که دارای بسیاری از غذاخوری ها و مغازه های ایتالیایی است ، مشهود است. در Fremantle ، جشن سنتی ایتالیایی از ناوگان هر ساله در آغاز فصل ماهیگیری برگزار می شود. هر سال دسامبر در نورث بریج جشنواره سن نیکولا (سنت نیکلاس) برگزار می شود ، که شامل یک مسابقه می شود و پس از آن کنسرت ، عمدتا به زبان ایتالیایی برگزار می شود. حومه های اطراف منطقه Fremantle ، مانند Spearwood و Hamilton Hill ، همچنین دارای غلظت بالایی از ایتالیایی ها ، کرواتی ها و پرتغالی ها هستند. پرت همچنین از سال 1829 محل زندگی یک جامعه کوچک یهودی - به تعداد 5082 نفر در سال 2006 - بوده است که عمدتاً از اروپای شرقی و اخیراً از آفریقای جنوبی مهاجرت کرده اند.

موج اخیر ورود شامل سفیدپوستان آفریقای جنوبی است. آفریقای جنوبی از متولدین ایتالیا به عنوان چهارمین گروه بزرگ خارجی در سال 2001 پیشی گرفت. تا سال 2016 ، 35262 آفریقای جنوبی در پرت زندگی می کردند. بسیاری از آفریقایی ها و انگلیسی-آفریقایی ها در طول دهه های 1980 و 1990 به پرت مهاجرت کردند ، با عبارت "بسته بندی برای پرت" با آفریقای جنوبی که مهاجرت به خارج را انتخاب می کنند ، گاهی بدون در نظر گرفتن مقصد ، ارتباط برقرار کرد. در نتیجه ، این شهر به عنوان "پایتخت استرالیا آفریقای جنوبی در تبعید" توصیف شده است. دلیل محبوبیت پرت در میان سفیدپوستان آفریقای جنوبی اغلب به دلیل موقعیت ، حجم وسیع زمین و کمی گرمتر بودن آب و هوا در مقایسه با دیگر شهرهای بزرگ استرالیا نسبت داده می شود - آب و هوای مدیترانه ای پرت یادآور کیپ تاون است.

از زمان پایان سیاست استرالیا سفید در سال 1973 ، آسیا به یک منبع مهم مهاجران تبدیل شده است ، زیرا جوامعی از ویتنام ، مالزی ، اندونزی ، تایلند ، سنگاپور ، هنگ کنگ ، سرزمین اصلی چین و هند در حال حاضر جا افتاده اند. در پرت در سال 2016 99.229 نفر از افراد چینی تبار بودند - 5.5 درصد از جمعیت شهر. اینها توسط انجمن اوراسیایی استرالیا در غرب استرالیا پشتیبانی می شود ، که همچنین به جامعه مهاجران پرتغالی-مالاکا اوراسیایی یا کریستانگ خدمات می دهد.

مهاجران خاورمیانه در پرت حضور دارند. آنها از کشورهای مختلف از جمله عربستان سعودی ، سوریه ، ایران ، عراق ، اسرائیل ، لبنان ، امارات متحده عربی ، عمان ، یمن و افغانستان آمده اند.

پرت همچنین یکی از بزرگترین جمعیتهای آمریکای لاتین در استرالیا را دارد و برزیلی ها و شیلیایی ها بزرگترین گروه های آمریکای لاتین در پرت هستند.

جامعه هند شامل تعداد قابل توجهی از پارسی هایی است که از بمبئی مهاجرت کرده اند - پرت نزدیکترین شهر استرالیا به هند است - در سال 2016 افرادی با نسب هندی 3.6 درصد از جمعیت پرت را تشکیل می دادند. پرت همچنین محل زندگی بیشترین جمعیت انگلیسی-برمه ای در جهان است. بسیاری پس از استقلال برمه در سال 1948 با مهاجرت پس از 1962 در اینجا مستقر شدند. این شهر در حال حاضر قطب فرهنگی انگلو برمه در سراسر جهان است. همچنین جمعیت قابل توجهی از انگلیس و هند در پرت وجود دارد که پس از استقلال هند نیز در این شهر ساکن شدند.

در سال 2016 1.6 درصد از جمعیت ، یا 31.214 نفر ، بومیان استرالیا (بومیان استرالیا و جزایر تنگه تورس) بودند.

زبان

در سرشماری سال 2016 ، 73.5 درصد از ساکنان فقط در خانه به زبان انگلیسی صحبت می کردند ، زبانهای رایج بعدی ماندارینی (2.3 درصد) ، ایتالیایی (1.4 درصد) ، ویتنامی (1.0 درصد) ، کانتونی (1.0 درصد) و عربی (0.7 درصد) بود.

پرت بارندگی متوسط ​​، هرچند بسیار فصلی و زمستانی دارد. تابستان ها عموماً گرم ، آفتابی و خشک هستند و از دسامبر تا مارس ادامه می یابند و به طور کلی گرم ترین ماه فوریه است. زمستانها نسبتاً خنک و مرطوب است و به پرت آب و هوای مدیترانه ای تابستانی گرم می دهد. پرت به طور متوسط ​​8.8 ساعت آفتاب در روز دارد که معادل 3200 ساعت آفتاب و 138.7 روز روشن سالانه است و آن را آفتابی ترین پایتخت استرالیا می کند.
تابستان ها خشک است اما کاملاً عاری از باران نیست ، با بارش های پراکنده به شکل رعد و برق کوتاه مدت ، جبهه های سرد ضعیف و در مواقعی پوسیدگی طوفان های گرمسیری از شمال غربی استرالیای غربی ، که می تواند باران شدید را به همراه داشته باشد. دمای بالای 40 درجه سانتی گراد (104 درجه فارنهایت) در ماه های تابستان بسیار رایج است. بالاترین دمای ثبت شده در پرت 46.2 درجه سانتی گراد (115.2 درجه فارنهایت) در 23 فوریه 1991 بود ، اگرچه فرودگاه پرت 46.7 درجه سانتی گراد (116.1 درجه فارنهایت) در همان روز ثبت کرد. در بیشتر بعدازظهرهای تابستانی ، نسیمی از دریا ، که در محلی به عنوان "پزشک معمای" شناخته می شود ، از جنوب غربی می وزد ، و بادهای گرم شمال شرقی را تسکین می دهد. دمای هوا اغلب چند ساعت پس از رسیدن باد تغییر می کند و زیر 30 درجه سانتی گراد (86 درجه فارنهایت) می افتد. در تابستان ، ساعت 3 بعد از ظهر میانگین نقطه شبنم در حدود 12 درجه سانتی گراد (54 درجه فارنهایت) است.
زمستانها سرد و مرطوب است و بیشتر بارندگی سالانه پرت بین ماههای مه و سپتامبر است. زمستان ها با حرکت سیستم های پیشانی در منطقه ، با روزهای روشن و آفتابی که حداقل دمای هوا به زیر 5 درجه سانتی گراد (41 درجه فارنهایت) می رسد ، بارش های قابل توجهی را شاهد هستند. کمترین دمای ثبت شده در پرت .70.7 درجه سانتی گراد (30.7 درجه فارنهایت) در 17 ژوئن 2006 بود. کمترین دما در کلانشهر پرت .43.4 درجه سانتی گراد (25.9 درجه فارنهایت) در همان روز در فرودگاه ژانداکوت بود ، اگرچه درجه حرارت در یا زیر صفر موارد نادر هستند. کمترین حداکثر دمای ثبت شده در پرت 8.8 درجه سانتی گراد (47.8 درجه فارنهایت) در 26 ژوئن 1956 است. گاهی اوقات آنقدر سرد می شود که سرما ایجاد شود. در حالی که برف هرگز در CBD پرت ثبت نشده است ، بارش برف خفیف در حومه بیرونی پرت در تپه های پرت در اطراف کالاموندا ، رولیستون و موندارینگ گزارش شده است. آخرین بارش برف در سال 1968 بود.
از اواسط دهه 1970 الگوی بارندگی در پرت و جنوب غربی استرالیا تغییر کرده است. کاهش قابل ملاحظه ای بارش های زمستانی با تعداد بیشتری از بارندگی های شدید در تابستان مشاهده شده است ، مانند طوفان های کند حرکت در 8 فوریه 1992 که 120.6 میلی متر (4.75 اینچ) باران به بار آورد ، بارش شدید همراه با کمترین میزان گرمسیری بود. در 10 فوریه 2017 ، که 114.4 میلی متر (4.50 اینچ) باران بارید ، و بقایای طوفان گرمسیری سابق جویس در 15 ژانویه 2018 با 96.2 میلی متر (3.79 اینچ). پرت همچنین در 22 مارس 2010 با رعد و برق شدید برخورد کرد ، که 40.2 میلی متر (1.58 اینچ) باران و تگرگ بزرگ به بار آورد و خسارت قابل توجهی را در کلان شهرها به بار آورد.

اجاره یک اتاق خواب در خارج از مرکز شهر، به طور متوسط حدود 1000 دلار استرالیا در هر ماه هزینه دارد. متوسط هزینه مواد غذایی ماهانه یک فرد در حدود 240 تا 500 دلار استرالیا است. هزینه ماهیانه یک خانواده چهار نفره به طور متوسط برابر با 6017 دلار استرالیا و هزینه ماهانه یک فرد مجرد ماهانه در حدود 3068 دلار استرالیا است.

برخی از هزینه‌های اساسی زندگی در پرث شامل موارد زیر هستند:

  • مواد غذایی و غذا خوردن در رستوران، 80 تا 280 دلار استرالیا در هفته

  • گاز، برق، 35 تا 140 دلار استرالیا در هفته

  • تلفن و اینترنت 20 تا 55 دلار استرالیا در هفته

  • حمل و نقل عمومی 15 تا 55 دلار استرالیا در هفته

  • اتومبیل (پس از خرید) 150 تا 260 دلار استرالیا در هفته

  • سرگرمی 80 تا 150 دلار استرالیا در هفته

تحصیل در غرب استرالیا بین شش تا هفده سالگی اجباری است ، که مربوط به دبستان و دبیرستان است. آموزش عالی از طریق چندین دانشگاه و کالج های آموزش فنی و تکمیلی (TAFE) در دسترس است.

مدرسه ابتدایی و ثانویه

دانش آموزان ممکن است در مدارس دولتی ، اداره شده توسط وزارت آموزش و پرورش دولت ایالت ، یا مدارس خصوصی که معمولاً با یک دین مرتبط هستند ، شرکت کنند.

گواهینامه آموزشی استرالیای غربی (WACE) به دانش آموزانی گفته می شود که سال های 11 و 12 دوره متوسطه خود را گذرانده اند. در سال 2012 حداقل شرایط برای دریافت WACE توسط دانش آموزان تغییر کرد

تحصیل در دانشگاه

پرت محل چهار دانشگاه دولتی است: دانشگاه استرالیای غربی ، دانشگاه کرتین ، دانشگاه مرداک و دانشگاه ادیت کاوان. همچنین یک دانشگاه خصوصی وجود دارد ، دانشگاه نوتردام استرالیا.

دانشگاه استرالیای غربی ، که در سال 1911 تاسیس شد ، به عنوان یکی از موسسات تحقیقاتی برجسته استرالیا مشهور است. معماری برجسته نئوکلاسیک دانشگاه ، که بیشتر آن از سنگ آهک سفید تراشیده شده است ، یک مقصد گردشگری قابل توجه در این شهر است. این تنها دانشگاه در ایالت است که عضو گروه هشت است ، و همچنین دانشگاه های Sandstone. این تنها دانشگاه ایالتی است که برنده نوبل را تولید کرده است: بری مارشال ، که در سال 1975 با لیسانس پزشکی ، لیسانس جراحی فارغ التحصیل شد و در سال 2005 با رابین وارن جایزه مشترک نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد.

دانشگاه کورتین ، که قبلاً به عنوان موسسه فناوری استرالیای غربی (1966-1986) و دانشگاه فناوری کورتین (1986-2010) شناخته می شد ، بزرگترین دانشگاه استرالیای غربی از نظر جمعیت دانشجویی است.

دانشگاه مرداک در سال 1973 تاسیس شد و شامل تنها دانشکده دامپزشکی استرالیای غربی و تنها برنامه الهیات استرالیا است که کاملاً در یک دانشگاه سکولار ادغام شده است.

دانشگاه ادیت کاوان در سال 1991 از کالج آموزش پیشرفته استرالیای غربی (WACAE) تأسیس شد که خود در دهه 1970 از کالج های معلمان موجود در کلارمونت ، چرچلندز و مونت لاولی تشکیل شد. این شامل آکادمی هنرهای نمایشی استرالیای غربی (WAAPA) است.

دانشگاه نوتردام استرالیا در سال 1990 تأسیس شد. نوتردام به عنوان یک دانشگاه کاتولیک با محوطه اصلی در Fremantle و یک پردیس بزرگ در سیدنی تأسیس شد. محوطه دانشگاه در انتهای غربی Fremantle قرار دارد و از ساختمانهای بندری تاریخی ساخته شده در دهه 1890 استفاده می کند و به دانشگاه نوتردام یک فضای دانشگاهی متمایز اروپایی می بخشد.

کالج های TAFE آموزش های تجاری و حرفه ای ، از جمله دوره های سطح گواهینامه و دیپلم را ارائه می دهند. TAFE به عنوان سیستمی از دانشکده ها و مدارس فنی تحت اداره آموزش شروع به کار کرد ، که در 1980s از آنها جدا شد و در نهایت به کالج های منطقه ای تبدیل شد. دو مورد در منطقه شهری پرت قرار دارند: TAFE متروپولیتن شمالی (موسسه فناوری سابق و موسسه آموزشی ساحل غربی) ؛ و TAFE متروپولیتن جنوبی (موسسه فناوری سابق پلی تکنیک غرب و چلنجر).

پرت با توجه به جمعیت و نقش آن به عنوان مرکز اداری تجارت و دولت ، علی رغم وجود صنایع عمده معدنی ، نفتی و صادراتی کشاورزی در جاهای دیگر این ایالت ، بر اقتصاد استرالیای غربی مسلط است. عملکرد پرت به عنوان پایتخت این ایالت ، پایگاه اقتصادی و اندازه جمعیت آن همچنین فرصت های توسعه ای را برای بسیاری از مشاغل دیگر که به بازارهای محلی یا متنوع تر متمرکز هستند ایجاد کرده است. از سال 1950 اقتصاد پرت به نفع صنایع خدماتی تغییر کرده است. اگرچه یکی از مجموعه خدمات عمده ای که ارائه می دهد مربوط به صنعت منابع و تا حدودی کشاورزی است ، اما اکثر مردم پرت به هیچ کدام وصل نیستند. آنها دارای مشاغلی هستند که خدمات خود را به افراد دیگر در پرت ارائه می دهند.
در نتیجه انزوای نسبی جغرافیایی پرت ، هیچگاه شرایط لازم را برای توسعه صنایع تولیدی مهم به غیر از نیازهای فوری ساکنان آن ، معدن ، کشاورزی و برخی از مناطق تخصصی ، مانند ، در زمان های اخیر ، کشتی سازی و طاقچه ، نداشت. نگهداری. واردات تمام کالاهای تولیدی مورد نیاز از ایالات شرقی یا خارج از کشور به سادگی ارزان تر بود.
اشتغال صنعتی بر جغرافیای اقتصادی پرت تأثیر گذاشت. پس از جنگ جهانی دوم ، پرت توسعه حومه ای را تجربه کرد که به واسطه سطوح بالای مالکیت خودرو انجام شد. تمرکززدایی نیروی کار و بهبود حمل و نقل این امکان را ایجاد کرد که تولید در مقیاس کوچک در حومه شهرها ایجاد شود. بسیاری از شرکتها از زمین نسبتاً ارزان برای ساخت گیاهان بزرگ و تک طبقه در مکانهای حومه با پارکینگ فراوان ، دسترسی آسان و حداقل ازدحام ترافیکی استفاده کردند. "روابط نزدیک سابق تولید با مکان های نزدیک به مرکز و/یا راه آهن سست شد."
شهرک های صنعتی مانند کوینانا ، ولشپول و کاودیل پس از جنگ ، افزوده هایی بودند که به رشد تولید در جنوب رودخانه کمک کردند. ایجاد منطقه صنعتی کوینانا با استانداردسازی سنج راه آهن شرق به غرب که پرت را با شرق استرالیا متصل می کند ، پشتیبانی می شود. از دهه 1950 این منطقه تحت سلطه صنایع سنگین از جمله پالایشگاه نفت ، کارخانه نورد فولاد با کوره بلند ، پالایشگاه آلومینا ، نیروگاه و پالایشگاه نیکل بود. توسعه دیگر ، که با استانداردسازی راه آهن نیز مرتبط است ، در سال 1968 بود که ترمینال باربری Kewdale در مجاورت منطقه صنعتی ولزپول توسعه یافت و جایگزین حیاط راه آهن پرت سابق شد.
با افزایش قابل توجه جمعیت پس از جنگ جهانی دوم ، رشد اشتغال نه در تولید بلکه در تجارت خرده فروشی و عمده فروشی ، خدمات تجاری ، بهداشت ، آموزش ، خدمات اجتماعی و شخصی و مدیریت دولتی رخ داد. به طور فزاینده ای این بخش های خدمات ، متمرکز در منطقه شهری پرت ، مشاغل را ایجاد کردند.
پرت همچنین از اوایل دهه 2000 به مرکزی برای استارتاپ های متمرکز بر فناوری تبدیل شده است که مجموعه ای از مشاغل بسیار ماهر را برای جامعه پرت فراهم می کند. شرکت هایی مانند Appbot ، Agworld ، Touchgram و Healthengine همگی از پرت هستند و در سطح بین المللی خبرساز شده اند. برنامه هایی مانند StartupWA و دستگاه های جوجه کشی مانند Spacecubed و Vocus Upstart همه بر ایجاد فرهنگ پر رونق استارتاپ در پرت و رشد نسل بعدی کارفرمایان مستقر در پرت متمرکز هستند.

پرت دارای ده بیمارستان بزرگ با بخش های اورژانس است. از سال 2013 ، بیمارستان رویال پرت در مرکز شهر بزرگترین بیمارستان است و سایر بیمارستانها در اطراف کلان شهرها گسترش یافته اند: بیمارستان یادبود منطقه Armadale Kelmscott ، پردیس بهداشتی Joondalup ، بیمارستان یادبود شاه ادوارد برای زنان در Subiaco ، بیمارستان عمومی Rockingham ، بیمارستان Sir Charles Gairdner در Nedlands ، St John of God مرداک و بیمارستانهای Subiaco ، پردیس بهداشتی میدلند در میدلند و بیمارستان فیونا استنلی در مرداک. بیمارستان کودکان پرت تنها بیمارستان تخصصی کودکان در ایالت است و بیمارستان گریلندز تنها بیمارستان عمومی روان درمانی عمومی است. بیشتر آنها بیمارستان های دولتی هستند که برخی از آنها تحت مشارکت دولتی و خصوصی فعالیت می کنند. بیمارستانهای سنت جان مرداک و سوبیاکو و بیمارستان هالیوود بیمارستانهای بزرگ خصوصی و تحت مدیریت هستند.
تعدادی دیگر از بیمارستانهای دولتی و خصوصی در پرت فعالیت می کنند

فرودگاه پرت در شرق شهر برای پروازهای منطقه ای ، داخلی و بین المللی و فرودگاه جنداکوت در حومه جنوبی شهر برای پروازهای عمومی هوانوردی و چارتری از فرودگاه خدمات می گیرد.
پرت دارای یک شبکه جاده ای با سه آزادراه و نه بزرگراه کلان شهری است. تونل نورثبریج ، بخشی از آزادراه گراهام فارمر ، تنها تونل جاده ای مهم در پرت است.
حمل و نقل عمومی کلان شهر پرت ، شامل قطار ، اتوبوس و کشتی ، توسط Transperth ارائه می شود ، و ارتباطات با مناطق روستایی توسط Transwa ارائه می شود. در کلان شهرها 70 ایستگاه راه آهن و 15 ایستگاه اتوبوس وجود دارد.
پرت سفرهای اتوبوس و قطار صفر را در مرکز شهر ("منطقه ترانزیت رایگان") شامل چهار مسیر اتوبوس CAT با فرکانس بالا ارائه می دهد.
سرویس راه آهن مسافربری اقیانوس آرام هند پرت را با آدلاید و سیدنی یک بار در هفته در هر جهت متصل می کند. سرویس راه آهن Prospector پرت را از طریق چندین شهر Wheatbelt به Kalgoorlie متصل می کند ، در حالی که Australind به Bunbury و AvonLink به Northam متصل می شود.
حمل و نقل ریلی در پایانه راه آهن Kewdale ، 15 کیلومتری (9 مایل) جنوب شرقی مرکز شهر خاتمه می یابد.
کانتینر و بندر مسافری اصلی پرت در Fremantle ، 19 کیلومتری (12 مایل) جنوب غربی در دهانه رودخانه سوان قرار دارد. [169] بندر بیرونی Fremantle در Cockburn Sound یکی از مهمترین بندرهای حمل بار عمده استرالیا است

آب و هوا 

اواسط تابستان می‌تواند به معنای هوای گرم و آسمان آبی باشد اما این فصل با صاعقه و باد زیادی نیز همراه است. دمای هوا در تابستان ممکن است به 40 درجه سانتیگراد در طول روز نیز برسد. گاهی اوقات، شهر پرث واقعاً گرم می‌شود که این گرما برای برخی از افراد مسئله ساز است.

اگر تهویه هوا ندارید، خوابیدن در شب برایتان سخت خواهد شد؛ اما بیشتر اوقات افراد با این دما سازگار می‌شوند و آن را تحمل می‌کنند. به دلیل گرما در تابستان، چشم انداز پرث بسیار خشک است، بنابراین اگر به دنبال تپه‌های سرسبزی هستید، پس مکان مناسبی را انتخاب نکرده‌اید. این افسانه که استرالیا در تمام طول سال اگرم و خشک است نادرست می‌باشد!

مگر اینکه در قلمرو شمالی زندگی کنید. در اواسط زمستان حداکثر میانگین دمای روزانه در پرث 17 درجه سانتیگراد و حداقل درجه در شبانه 9 درجه سانتیگراد است. زمستان پرث ممکن است نسبت به انگلستان معتدل باشد و ممکن است در شب به منفی یک درجه سانتیگراد نیز برسد؛ اما بهار در پرث اغلب خنک و دلپذیر است.

پرث نه تنها پایتخت استرالیای غربی و چهارمین شهر بزرگ این کشور است بلکه در بین شهرهای بزرگ استرالیا نیز سریع‌ترین رشد را به خود اختصاص داده است. از کیفیت بالای زندگی گرفته تا تقاضای بالا برای کار، این شهر بندری و تاریخی، مکانی شگفت انگیز برای مهاجرت به استرالیا است.

Read More
22 بهمن 1400by operatorCityکانادامهاجرت

شهر ساسکاچوان کانادا

ایالت ساسکاچوان کانادا (Saskatchewan)

ساسکاچوان (Saskatchewan) یکی از ایالت های کانادا است که در منطقه علفزار کانادا واقع شده است. این ایالت از طرف غرب با آلبرتا (Alberta)، از سمت شمال با قلمروهای شمال غربی کانادا، از سمت شرق با ایالت مانیتوبا (Manitoba)، از شمال شرق با نوناووت (Nunavut) و از جنوب با ایالت‌های مونتانا (Montana) و داکوتای شمالی (North Dakota) ایالات متحده، همسایه است.

ساسکاچوان یکی از دو استان محصور در خشکی است که به دشت‌های پهناورش معروف است، اما همچنین دارای سنگلاخ‌های کوهستانی، جنگل‌های انبوه شمالی، تپه‌های شنی است و ده‌ها هزار دریاچه را نیز در خود جای داده است.

این استان بیشتر به فضای طبیعی‌اش شناخته می‌شود اما با این حال شهرها و شهرک‌های جالبی هم دارد، مثلاً شهر ساسکاتون (Saskatoon) از نظر جمعیت‌شناسی، یکی از جوان‌ترین شهرهای کشور کانادا به شمار می‌رود.

نام ساسکاتون از کلمه بومیmissaskquahtoomina به معنای نوعی توت که در اطراف رودخانه رشد می کند گرفته شده است. با وجود میراث شهر در توافق نامه سال 1883 توسط جامعه استعماری میانه رو، مردم ساسکاتون می دانند که چطور در روز های سرد زمستان و شب های کوتاه تابستان خودشان را گرم کنند. آن ها از میراث غرور آمیز خود یعنی موسیقی های ملی و محلی و صحنه های پرجنب و جوش با موسیقی های زنده برای گرم شدن استفاده می کنند. اگر شما فقط قصد توقف در یکی از شهر های ساسکاچوان را دارید بهتر است که ساسکاتون را انتخاب کنید.

ساسکاتون شهری است در کنار رودخانه ساسکاچوان جنوبی در استان ساسکاچوان مرکزی کانادا واقع شده است. پیچ رودخانه ساسکاچوان جنوبی این شهر را به دو قسمت غربی و شرقی تقسیم کرده که این دو قسمت توسط مجموعه ای از پل های پیوسته، بهم متصل شده اند که همین موضوع باعث شده تا آن را شهر پل نیز بنامند. ساسکاتون شهری با مردمان و بازدیدکنندگانی فعال است که جریانی یکسان آن ها را به سمت Meewasin Valley می کشاند. با حدود 60 کیلومتر پیاده روی می توانید زیبایی های این شهر را کشف نمایید. در کناره های جنوبی شهر، منطقه حفاظت شده ملی حیات وحش بیور کریک (Beaver Creek) و در مسیر شرق رودخانه، پارک و باغ وحش Forestry Farm ساسکاتو قرار دارد که با باغ های تزیین شده و وجود باغ وحش مکانی عالی برای کودکان است.

تاریخ غنی این شهر به بیشتر از ۵۰۰۰ سال پیش در زمان استقرار اقوام اولیه کانادا در این منطقه برمی‌گردد. از افتخارات این شهر وجود جوامع مِتیس (Metis) و اقوام اولیه کانادا است. اولین گروه اروپایی در اواخر سال ۱۶۰۰ میلادی وارد این شهر شدند که اکثر آن‌ها کاشف یا تاجرِ پوست بودند.

استان ساسکاچوان که شهر ساسکاتون در آن واقع است، در این زمان بخشی از منطقه شمال‌غربی بود که این منطقه بیشتر کانادای مدرن را تشکیل می‌داد. خیلی زود، پس از کنفدراسیون شدن کانادا در سال ۱۸۶۷، مهاجرت به این منطقه آغاز شد. در زمان استان شدن ساسکاچوان در سال ۱۹۰۵ ده‌ها زبان مختلف در این استان صحبت می‌شد. شهر ساسکاتون در سال ۱۸۸۳ به عنوان مرکزی برای جمعیتی که در آن منطقه زندگی می‌کردند پایه‌گذاری شد. پس از رسیدن راه‌آهن از رجینا در سال ۱۸۹۰ ساسکاتون رشد زیادی را تجربه کرد.

استان ساسکاچوان بیش از ۱٫۱ میلیون نفر جمعیت دارد که حدودا ۳۵ درصد آن‌ها در مناطق روستایی زندگی می‌کنند. نژادهای اوکراینی، آلمانی، ایرلندی، انگلیسی، اسکاتلندی، فرانسوی، متیس، نروژی و چینی از اصلی‌ترین نژادهای ابتدایی این استان بوده‌اند. بخش اعظمی از جمعیت در نیمه جنوبی این استان ساکن هستند. نیمی از آن‌ها در ساسکاتون Saskatoon به عنوان بزرگ‌ترین شهر و باقی در رجینا Regina به عنوان شهر مرکزی استان زندگی می‌کنند.

شهر ساسکاتون بعنوان یکی از بهترین شهرهای کانادا برای زندگی معرفی شده‌است و براساس آمارهای داخلی دارای بهترین کیفیت آب و هوا در کانادا می‌باشد. آب و هوای ساسکاتون در تابستان گرم و در زمستان بسیار سرد و خشک است. میانگین دمای هوا از -40 درجه در ماه ژانویه تا 40 درجه در اوت متغیر است. به‌طور میانگین تابش آفتاب در این شهر از میانگین تابش در شهرهای کانادا بالاتر است و از این لحاظ به آفتابی‌ترین شهر کانادا معروف است.

در بیشتر موارد، بخش بزرگی از هزینه‌های زندگی را هزینه مسکن تشکیل می‌دهد. مانند دیگر نقاط کانادا، قیمت مسکن در ساسکاتون نیز رو به افزایش است. در سال گذشته قیمت مسکن در شهر ساسکاتون در حدود ۳ درصد افزایش داشته است. به عنوان مثال، قیمت خانه در این شهر به طور میانگین در حدود ۴۵۰ هزار دلار و قیمت آپارتمان نیز در حدود ۳۰۰ هزار دلار است. هزینه اجاره مسکن یکخوابه نیز در شهر ساسکاتون بین ۷۵۰ تا ۱۱۰۰ دلار در ماه و هزینه اجاره مسکن سه خوابه نیز مبلغی بین ۱۶۰۰ تا ۱۸۰۰ دلار در ماه است.

هزینه‌های جاری زندگی در شهر ساسکاتون به نسبت دیگر نقاط کانادا پائین‌تر است. شهر ساسکاتون نرخ بیکاری پائینی دارد و رشد جمعیت ثابتی که این شهر دارد باعث شده است که بازار کار در این شهر متناسب با جمعیت رشد داشته باشد. از جمله هزینه‌هایی که در شهر ساسکاتون نسبت به دیگر نقاط کانادا پائین‌تر است می‌توان هزینه بیمه ماشین، هزینه آب و برق و مالیات فروش را نام برد.

ساسکاتون دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی متعدد و معتبری دارد که برای دانشجویان سراسر جهان جذاب است. دانشگاه ساسکاچوان معروف‌ترین دانشگاه این شهر است و از نظر علمی رتبه‌ی خوبی دارد. این دانشگاه دولتی سال ۱۹۰۷ تاسیس شد و رشته‌های کشاورزی، دامپزشکی، مهندسی، حقوق، دندان‌پزشکی، پرستاری و بسیاری رشته‌های دیگر در آن تدریس می‌شود.

دیگر کالج‌ها و موسسات آموزشی هم فضای علمی خوبی دارند. به جز دانشگاه‌ ۷۸ مدرسه‌ی ابتدایی و ۱۴ دبیرستان پذیرای ۳۷۰۰۰ دانش‌آموز هستند.

علاوه بر اینکه این استان از کمترین میزان مالیات در کشور کانادا که تنها ۵٪ می‌باشد برخوردار است، دانشجویانی که بیش از ۲۰ هزار دلار شهریه برای کل دوره تحصیل خود در ساسکاچوان پرداخت کرده باشند، می‌توانند از معافیت مالیاتی بهره‌مند شوند. در عین حال امکان معافیت مالیاتی تا میزان سالی ۱۵۰ دلار برای هر فرزند در خانواده‌هایی که در برنامه‌های ورزشی و فرهنگی مشارکت می‌کنند، وجود دارد.

اقتصاد ساسکاتون بر سه پایه‌ی پتاس، نفت و کشاورزی استوار است. غلات مختلف به‌خصوص گندم و دیگر غلات مثل جو و کانولا، دام، نفت و گاز، پتاس، اورانیوم، طلا، الماس و زغال سنگ جزو دیگر محصولات ساسکاتون هستند. دفتر مرکزی بزرگ‌ترین شرکت صادرکننده‌ی اورانیوم کیمکو، و بزرگ‌ترین شرکت تولیدکننده‌ی پتاس، نوترین در ساسکاتون است.

منطقه‌ی فناوری که سال ۱۹۸۰ پایه‌گذاری شد تقریبا ۱۵۰ صنعت در حوزه‌های کشاورزی، فناوری اطلاعات، محیط زیست، بیوتکنولوژی کشاورزی و علوم را در پارک فناوری کنار هم گرد آورده است.

یکی از نام‌های ساسکتون «هاب سیتی» است که علت این نام‌گذاری قرارگیری در محلی ایده‌آل برای توزیع و لجستیک است. فرودگاه این شهر با ۱۵۰۶۲۰ حرکت هوایی در سال ۲۰۰۸ نوزدهمین فرودگاه شلوغ در کانادا نام‌گذاری شد.

ساسکاتون ظرفیت‌های زیادی دارد و در سال ۲۰۰۵ به عنوان اولین منطقه برای رشد اقتصادی در کانادا شناخته شد.

بر اساس قوانین کشور کانادا تمامی استان‌ها و قلمروها باید کلیه شهروندان و ساکنان قانونی این کشور را تحت پوشش خدمات بهداشتی و درمانی با بودجه عمومی قرار دهند. بنابراین اکثر خدمات بهداشتی و درمانی اساسی در ساسکاچوان و به تبع آن شهر ساسکاتون به عنوان یک شهر در زیر قوانین استان ساسکاچوان، بدون هزینه مستقیم به بیماران ارائه می‌شود. اولین اقدام برای این که تحت پوشش خدمات بهداشتی و درمانی استان ساسکاچوان قرار بگیرید اخذ کارت خدمات درمانی ساسکاچوان است. در صورتی که در حال حاضر بیماری خاصی دارید بهتر است پرونده‌های پزشکی خود را در سفر به ساسکاچوان همراه داشته باشید تا خدمات پزشکی بهتری را دریافت کنید.

ساسکاتون در مسیر بزرگراه یلوهد است که شهرهای ساسکاچوان، منیتوبا، آلبرتا و بریتیش کلمبیا را به هم وصل می‌کند. بزرگراه‌های ۵،۷،۱۱،۱۲،۱۴،۴۱،۲۱۹،۶۸۴ و ۷۶۲ هم در مسیر خود از ساسکاتون گذر می‌کنند. بنابراین شهر ساسکاتون دسترسی بزرگراهی خیلی خوبی دارد.

در مسیر آبی و روی رودخانه‌ی ساسکاچوان جنوبی پل‌های متعددی وجود دارند. پل‌های گرند ترانک، گوردی هاو، سناتور سید باکوولد، ترفیک، برادوی، یونیورستی، سی‌پی‌آر، سرکل درایو و چیف میستاواسیس پل‌های رودخانه هستند که برای سادگی تردد طراحی شده‌اند.

دو مسیر راه آهن اصلی کانادا هم به ساسکاتون می‌رسند و بنابراین حمل‌ونقل با قطار روش دیگری برای تردد به ساسکاتون است.

فرودگاه بین‌المللی ساسکاتون یا جان جی.دایفن‌بنکر در قسمت شمال غربی شهر واقع شده و پروازهای زیادی به آن وارد و از آن خارج می‌شوند. این فرودگاه همیشه پروازهایی به شهرهای کلیری، ادمونتون، لاس وگاس، مینیاپولیس، اتاوا، پرنس آلبرت، رجینا، تورنتو، ونکوور و وینی‌پگ دارد. همچنین پروازهایی فصلی به مکزیک، کوبا، جمهوری دومینیکن، فینیکس و چرچیل وجود دارد.

اتوبوس‌های بین‌شهری هم برای رفت‌وآمد بین ساسکاتون و سایر شهرها وجود دارند و گزینه‌ی خوبی محسوب می‌شوند.

دوچرخه‌سواری نیز یکی از روش‌های رایج حمل‌ونقل درون‌شهری است و مثل بسیاری دیگر از شهرهای کانادا دوچرخه‌سواری بسیار پرطرفدار است و بسیاری مسافت‌های روزانه را با دوچرخه می‌روند.

زندگی و فرهنگ ساسکاچوان

استان ساسکاچوان از دیرباز تاکنون مهاجران زیادی را از سرتاسر جهان پذیرفته و همچنان به پذیرش مهاجران ادامه می‌دهد. بنابراین جمعیت این استان بسیار چندفرهنگی و متنوع است و هر جایی که دارای فرهنگ‌های متنوعی باشد، از آزادی و امنیت زیادی هم برخوردار است تا این ملیت‌ها و قومیت‌های مختلف بتوانند در صلح و عدالت در کنار هم زندگی کنند.

استان ساسکاچوان نیز عدالت و رفاه زیادی را برای مردم خود فراهم کرده تا آن‌ها بتوانند از زندگی در ساسکاچوان لذت ببرند. سرگرمی، هنر و فرهنگ به وفور در ساسکاچوان یافت می‌شود و شامل تئاتر و هنرهای نمایشی، همایش‌های موسیقی، گالری‌های هنری، موزه‌ها، بازارهای صنایع دستی، جشنواره‌های چندفرهنگی، کنسرت راک اند رول و موسیقی کلاسیک است.

تعداد موزه‌های ساسکاچوان بیش از هر جای دیگری در کانادا است و موزه‌هایی از قبیل موزه سلطنتی ساسکاچوان و مرکز میراث جهانی RCMP که هر دو در شهر رجاینا واقع شده‌اند، دو مورد از معروف‌ترین آن‌ها هستند.

شهرهای مهم ساسکاچوان

رجاینا پایتخت ایالت ساسکاچوان و دومین شهر بزرگ آن است. این شهر حدود 240,000 نفر جمعیت دارد و اقتصاد قوی آن بر پایه‌ صنایعی است که از منابع طبیعی غنی این شهر نشأت گرفته‌اند. پارک تحقیقاتی رجاینا که توسط دانشگاه رجاینا پشتیبانی می‌شود، مرکزی برای طراحی و توسعه صنایع و فناوری‌های جدید است.

ساسکاتون بزرگترین شهر استان ساسکاچوان است که حدود 300,000 نفر جمعیت دارد. به لطف اقتصاد رو به رشد آن، جمعیت ساسکاتون در اواسط دهه‌ 1980 از شهر رجاینا پیشی گرفت. این شهر اغلب به عنوان «پاریس مرغزارها» شناخته می‌شود.

سایر شهرهای مهم ساسکاچوان عبارتند از: پرینس آلبرت (Prince Albert)، موس جاو (Moose Jaw) و شهر مرزی لویدمینستر (Lloydminster).

آب و هوای ساسکاچوان

ساسکاچوان سرزمینی است که هر فصل آن جذابیت‌های خاص خود را دارد. ساسکاچوان بیش از هر استان دیگری در کانادا، از نور خورشید بهره‌مند می‌شود. آب و هوای ساسکاچوان قاره‌ای است. فصل پاییز در اواسط سپتامبر آغاز می‌شود. دمای هوا در فصل پاییز از حداقل 9- درجه سانتی‌گراد در شب تا حداکثر 19+ درجه سانتی‌گراد در روز متغیر است.

ساسکاتون، یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای ایالت ساسکاچوان

مرکز شهر ساسکاتون (Saskatoon)

فصل زمستان در اواسط نوامبر شروع می‌شود، روزها عموما آفتابی با برف خشک و پودری است. اغلب در شب‌های زمستانی می‌توانید شفق قطبی را در آسمان مشاهده کنید. دمای هوا در زمستان از حداکثر 0 درجه سانتی‌گراد در طول روز تا حداقل 24- درجه سانتی‌گراد در طول شب متغیر است.

دمای هوا در بهار از حداقل 13- درجه سانتی‌گراد در شب تا حداکثر 15+ درجه سانتی‌گراد در روز متغیر است. تابستان‌های ساسکاچوان روزهای آفتابی بسیار گرمی دارند. جولای و آگوست گرم‌ترین ماه‌های سال هستند و دمای آن بین 15+ درجه سانتی‌گراد در طول شب تا 25+ درجه سانتی‌گراد در روز متغیر است.

مهاجرت به ساسکاچوان

مهاجرت یکی از مهمترین عناصری است که از دیرباز نقش مهمی را در فرهنگ و تاریخ این استان ایفا کرده است. علاوه بر این، انتظار می‌رود که مهاجرت سهم بزرگی از رشد آینده‌ ساسکاچوان را به خود اختصاص دهد.

ساسکاچوان برای کمک به اقتصاد رو به رشد خود تلاش می‌کند تا سطح مهاجرت به این استان را افزایش دهد و هر ساله حدود 10,000 مهاجر جدید را به خود جذب می‌کند.

Read More
22 بهمن 1400by operatorCityاستانایالتکانادامهاجرت

شهر وینیپگ کانادا

شهر وینیپگ (Winnipeg) پایتخت استان منیتوبا در کانادا است. این شهر در محل تلاقی رودخانه‌های رد و آسینی ‌بوئین، در 65 کیلومتری جنوب غربی دریاچه وینی‌ پگ و 95 کیلومتری شمال ایالت مینه‌ سوتای ایالات متحده قرار دارد. وینیپگ مرکز اقتصادی و فرهنگی منیتوبا است و در قلب پرجمعیت‌‌ترین منطقه شهری در مرکز کانادا قرار دارد.

فورت روژ (قلعه روژ) در سال 1738 توسط مسافر فرانسوی «La Vérendrye» در این مکان تأسیس شد. پس از آن فورت جبل الطارق (ساخته شده توسط شرکت نورث وست در سال 1810) و فورت گری (شرکت خلیج هادسون، 1821) به دنبال آن تاسیس شدند.

این فورت‌ها همراه با سکونتگاه رودخانه سرخ (تاسیس 12تا 1811) مستعمره نشینان اسکاتلندی، هسته شهر جدید را تشکیل دادند. در سال 1885، اولین راه آهن بین قاره‌ای کانادا، منجر به این شد که وینیپگ به بازار عمده غلات و انبارداری و توزیع برای استان‌های کشور تبدیل شد. این مرکز هنوز به عنوان قطب اصلی صنعت غلات کانادا باقی مانده است.

این شهر اکنون یکی از بزرگ‌ترین مراکز صنعتی، ارتباطات، تجاری و مالی کانادا است. فعالیت‌های عمده اقتصادی شهر شامل فرآوری مواد غذایی، امور مالی، مخابرات، چاپ و تولید پوشاک، تجهیزات حمل و نقل و محصولات و فناوری هوافضا هستند. وینیپگ همچنین خانه ضرابخانه سلطنتی کانادا است که تمام سکه‌های این کشور را تولید می‌کند.

وینیپگ که قلب قاره آمریکای شمالی را تسخیر کرده، در میان دریاچه‎های بزرگ و کوچکی گسترده شده که با رودهایی روان و خروشان تغذیه می‌شوند. این شهر زیبا که از سویی به دریاچه وینیپگ می‌رسد و از سویی توسط منابع آبی دیگر احاطه شده است. چهار رود پرآب جریان زندگی طبیعت این شهر را تامین می‌کند؛ رود رِد (قرمز) شمال، رود آسینیبوین، رود سِین یا رود منیتوبا و رود لا سال که در ادامه به رود رِد می‌پیوندند. آب‌های جاری یا راکد در منطقه وینیپگ Winnipeg به سپر کانادا مشهور شده‌اند. 

شهر برندن تا وینیپگ 214 کیلومتر فاصله دارد و با استفاده از وسایل نقلیه عمومی می‌توان با صرف حدود 2 ساعت و 20 دقیقه به این شهر سفر کرد. رجینا نیز در فاصله 573 کیلومتری وینیپگ قرار دارد و برای سفر به این شهر با وسایل نقلیه عمومی باید حدود 6 ساعت زمان در نظر گرفت. شهر آمریکایی گرند فورک نیز در 235 کیلومتری وینیپگ قرار گرفته و حدود 2 ساعت و 30 دقیقه برای سفر به این شهر با وسایل نقلیه عمومی زمان صرف می‌شود.

قبایل سرخپوست اولین ساکنان بومی این منطقه بودند. در سال ۱۶۹۰ اولین شخص غیربومی به نام هنری کلسی Henry Kelsey برای تجارت با افراد محلی وارد ساسکاچوان شد. تجارت اصلی در این منطقه پوست حیوانات به ویژه بوفالو بود. به تدریج کمپانی Hudson’s Bay ایجاد شد و همین موضوع نقطه شروع ایجاد یک سکونت‌گاه دائمی در ساسکاچوان بود. گسترش صنعت پوست باعث بهبود شرایط اقتصادی ساسکاچوان شد. هم‌چنین ایجاد راه‌آهن سبب راحتی حمل‌و نقل به این منطقه شد. در تاریخ یکم سپتامبر سال ۱۹۰۵ میلادی ساسکاچوان تبدیل به یک استان شد و رجاینا به عنوان مرکز آن انتخاب شد. در سال ۱۹۴۰ بیش از دو سوم مردم ساسکاچوان در روستاها زندگی می‌کردند در حالی که در سال ۲۰۱۱ دوسوم جمعیت این استان در شهرها سکونت داشته‌اند. این موضوع نشان‌دهنده تغییرات گسترده اجتماعی و اقتصادی ساسکاچوان در طول یک قرن اخیر است.

جمعیت شهر وینیپگ کانادا حدودا ۷۷۸ هزار و ۵۰۰ نفر است. همچنین ۵۴.۹٪ جمعیت استان منیتوبا در شهر وینیپگ زندگی می‌کنند که این شهر را به یکی از متمرکزترین شهرها از نظر جمعیت تبدیل کرده است.

بیشتر جمعیت وینیپگ را افرادی تشکیل می‌دهند که اجدادشان انگلیسی بوده‌اند، بعد از آن‌ها اسکاتلندی‌ها، کانادایی‌ها، آلمانی‌ها، اوکراینی‌ها، ایرلندی‌ها و فرانسوی‌ها در مقام‌های بعدی قرار دارند. جمعیت فیلیپینی‌های این شهر هم زیاد و قابل توجه است.

در وینیپگ به بیش از صد زبان مختلف تکلم می‌شود که رایج‌ترین‌شان انگلیسی است و ۹۹٪ ساکنین آن به خوبی انگلیسی صحبت می‌کنند.

شهر وینیپگ، حدود 206 روز از سال شاهد نور خورشید است. اگرچه شاید در برخی مواقع این نور خصوصا در زمستان چندان قابل رویت نباشد. در دو ماه ژوئیه و آگوست بیشترین میزان تابش آفتاب را در این شهر شاهد هستیم که شامل 62 روز تابش نور زیاد است.

این شهر به دلیل قرارگیری در کنار رودخانه، معمولا در معرض سیل قرار دارد. دما در زمستان در وینیپگ می تواند تا منفی 20 درجه سانتی گراد برسد. این دما در روزهای گرم حدود 20 درجه سانتی گراد است. میزان بارش باران در کل زمستان به 55 میلی متر می رسد. البته میزان بارش برف در طول زمستان کمی بیشتر از 52 سانتی متر خواهد بود.

به دلیل زمستان های طولانی در این شهر، شاهد فصل یخبندان بهاری و حتی پاییزی هم هستیم. از زیبایی های خارق العاده این منطقه در زمستان می توانیم به مشاهده شفق قطبی اشاره کنیم. در برخی از مواقع سال در زمستان ها با کولاک و در تابستان ها با رعد و برق در این وینیپگ مواجه هستیم. اگرچه تابستان در این نقطه گرم است، اما میزان رطوبت خیلی زیاد نیست، این میزان در اوج خود به حدود 50 درصد می رسد.

اگر قصد زندگی در این شهر کانادایی را دارید، در درجه اول باید یک دید کلی نسبت به هزینه ها داشته باشید تا بتوانید برای مسافرت یا مهاجرت خود بهتر برنامه ریزی بکنید. به طور متوسط هزینه یک خانواده چهارنفره در این شهر چیزی حدود 2713 یورو در هر ماه است. این هزینه برای یک فرد مجرد تا 762 یورو در ماه کاهش پیدا می کند. البته این هزینه ها بدون محاسبه اجاره بها خواهد بود.

اگر قصد دارید که در مرکز این شهر در یک آپارتمان یک خوابه ساکن شوید، باید در هر ماه حدود 1062 دلار امریکا پرداخت کنید. این هزینه برای همین خانه آپارتمانی در بیرون از مرکز شهر حدود 968 دلار خواهد بود. اما برای اجاره یک آپارتمان سه خوابه در مرکز باید حدود 1642 دلار کانادا پرداخت کنید. این هزینه برای همین خانه در اطراف مرکز شهر، حدود 1518 دلار در هر ماه است.

اگر قصد خرید آپارتمان در وینیپگ را دارید، باید برای هر متر مربع در مرکز این شهر، حدود 2742 دلار امریکا پرداخت کنید. این قیمت برای هر متر آپارتمان خارج از مرکز حدود 2510 دلار امریکا است. میانگین حقوق هر شهروند وینیپگ در هر ماه هم چیزی حدود 3543 دلار است.

مدارس در وینیپگ زیر نظر وزیر آموزش و در دو سطح خصوصی و دولتی فعالیت می‌کنند. مهاجرین امکان ثبت نام در هر دو نوع مدرسه را دارند. دانش‌آموزان از 7 تا 18سالگی در مدارس برای تحصیل در وینیپگ حضور پیدا می‌کنند. در وینیپگ، مدارس فقط 20 درصد از ثبت نام سالانه خود را می‌توانند به دانش‌آموزان خارجی اختصاص دهند. ثبت نام دانش‌آموز توسط سرپرست قانونی او باید انجام شود.

سرپرست دانش‌آموز باید به مدرسه مورد نظر خود مراجعه کند در این مرحله مدیریت مدرسه، محل تحصیل  و مدرسه‌ای را که او به عنوان دانش‌آموز خارجی می‌تواند در آن ثبت کند مشخص می‌کند. معمولا مدرسه نزدیک به محل زندگی دانش‌آموز که دارای ظرفیت ثبت نام باشد برای تحصیل تعیین می‌شود. البته والدین دانش‌آموز ملزم به ثبت نام فرزند خود در مدرسه تعیین شده نیستند که البته باید برای این انتخاب خود دلیل موجه داشته باشند مثلا ممکن است با توجه به اهداف آموزشی که برای فرزند خود در نظر گرفته‌اند مدرسه‌ای خارج از منطقه زندگی خود را انتخاب کنند. با مراجعه به مدرسه، فرم‌های مربوط به ثبت نام در اختیار سرپرست دانش‌آموز قرار می‌گیرد.

دانشگاه مانیتوبا: یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌ها ی دولتی در غرب کاناداست که به دلیل انجام تحقیقات زیاد و پیشرفته شهرت زیادی بین دانشجویان پیدا کرده است. این دانشگاه در رشته‌های مختلف تحصیلی اعم از مهندسی، حقوق، هنر و کشاورزی دانشجو می‌پذیرد.

دانشگاه وینیپگ: دانشگاه وینیپگ یک مرکز آموزشی بی نظیر در غرب کاناداست که سالانه تعداد زیادی دانشجو در رشته‌های مختلف از آن فارغ‌‌التحصیل می‌شوند. دانشگاه وینیپگ در هر سه مقطع تحصیلی لیسانس، فوق لیسانس و دکتری دانشجو می‌پذیرد. در زمینه بهداشت، درمان و محیط زیست در این دانشگاه تحقیقات بسیار جامعی با راهنمایی اساتید مطرح در حوزه‌های علمی مرتبط انجام می‌شود.

به لطف سیاست‌گذاری‌های درست و قوانین مؤثر مهاجرتی و برنامه‌ای موسوم به Manitoba Provincial Nominee Program، اقتصاد وینیپگ در بین شهرهای کانادا که سریع‌ترین رشد اقتصادی را داشته‌اند، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. بخش‌های کلیدی و مهم صنعت در مانیتوبا مواردی چون بخش تولید، خدمات مالی، هوافضا، کشاورزی و مزرعه‌داری، حمل‌ونقل و توزیع، فناوری اطلاعات، صنعت مبلمان و علوم زیستی و غیره را شامل می‌شوند. بخش تولید گستره وسیعی دارد و از صنایع غذایی گرفته تا تولید تجهیزات کشاورزی، تولید اتوبوس، صنایع فولاد، قطعات الکترونیک، قطعات هواپیما و تولید مواد شیمیایی و پلاستیکی را دربر می‌گیرد. صنعت خدمات مالی در وینیپگ، یکی از دانه‌درشت‌ترین‌ها در میان شهرهای کانادا محسوب می‌شود و وینیپگ را به میزبان تعدادی از مشهورترین کمپانی‌های بیمه و سرمایه‌گذاری تبدیل کرده است. علاوه بر تمام اینها، به دلیل رشد سریعی که جمعیت وینیپگ در دهه گذشته شاهد آن بوده، صنعت املاک و ساختمان هم از پیشرفت فزاینده‌ای برخوردار شده است. نرخ بیکاری در وینیپگ معادل ۵.۵ درصد بوده که نسبت به نرخ میانگین کانادا به میزان یک و نیم درصد عدد پایین‌تری را نشان می‌دهد.

در سال ۲۰۱۰ مشاغلی که در مانیتوبا بیش از سایرین مورد نیاز بودند مواردی چون قصاب صنعتی، متخصص حوزه بهداشت و درمان، جوشکار، راننده کامیون، حسابدار و انواع و اقسام مشاغل کارمندی را شامل می‌شدند. در حال حاضر هم با توجه به رونق رو به افزایش بازار کار و رشد جمعیت، فرصت‌های بیشتری برای مهاجران به وجود آمده است. از مدیریت بیمارستان و مراکز بهداشتی تا مدیریت تبلیغات و یا پروژه‌های ساخت‌وساز گرفته، تا کارمند حسابداری و نیروی انسانی و بخش خدمات مشتریان، تا مهندس عمران، صنایع، تحلیل‌گر سیستم‌های کامپیوتری، متخصص نرم‌افزار و برنامه‌نویس، تا مهندس مکانیک و الکترونیک، و تقریباً تمامی شاخه‌های فنی و مهندسی را پوشش می‌دهد. در بخش بهداشت و درمان هم پزشک، دندان‌پزشک، چشم‌پزشک، داروساز، پرستار، کارمند و تکنسین آزمایشگاه، رادیولوژی، عکس‌برداری و بسیاری مشاغل دیگر، همواره مورد نیاز بوده و خواهند بود. در حوزه علوم انسانی و آموزشی هم مشاغلی چون مترجم رسمی، استاد دانشگاه، مشاور خانواده، آموزگار مدرسه و کارمند خدمات اجتماعی و بازپروری وجود دارند. آشپز ماهر، افسر پلیس، فروشنده، مکانیک، مستخدم، نگهبان، نظافت‌چی و بیشتر مشاغلی که فکرش را بکنیم در مانیتوبا هواخواه دارند و فرصت استخدام را برای مهاجران فراهم می‌سازند.

تمامی ساکنان مانیتوبا می‌توانند از پوشش بیمه دولتی استفاده کنند. برای مهاجران و افراد تازه‌ وارد ضروری است که جهت دریافت کارت Manitoba Health Card درخواست داده و هر زمانی که به خدمات درمانی نیاز داشتند، از این کارت استفاده کنند. توجه شود این سطح از بیمه، برخی از خدمات درمانی را پوشش نمی‌دهد، اما اکثریت کارفرمایان و استخدام‌کنندگان، پوشش‌های اضافی بیمه را نیز در اختیار کارکنانشان قرار می‌دهند. روال مرسوم در وینیپگ یا به‌طور کلی مانیتوبا به این صورت است که پس از دریافت بیمه، شخص یا خانواده مهاجر موظف به انتخاب یک پزشک خانواده خواهند بود. پزشک خانواده می‌تواند داروهای لازم را تجویز کند و در صورت نیاز، فرد را به بیمارستان یا متخصصان مربوطه ارجاع دهد. اگر هم شرایط خاصی پیشامد کرد و شخص موفق به یافتن پزشک خانواده نشد، کلینیک‌هایی با عنوان walk-in clinics وجود دارند که فرد را در هر زمان پذیرش می‌کنند و جایی برای نگرانی باقی نمی‌گذارند.

مهمترین وسیله نقلیه عمومی در وینیپگ، اتوبوس است که در 84 خط حرکت می‌کند. خطوط اتوبوسرانی در وینیپگ معمولا از ساعت 6 صبح تا نیمه شب فعال هستند. در وینیپگ مردم مخصوصا در زمستان از خودروی شخصی بیشتر از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند. استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی تقریبا 100 دلار در هر ماه هزینه دارد. اگر تازه وارد هستید و با سیستم حمل و نقل عمومی آشنایی ندارید با مراجعه به اداره حمل و نقل مستقر در شهر وینیپگ یک نقشه در اختیار شما قرار می‌گیرد که با استفاده از آن به راحتی می‌توانید از ساعت حرکت وسایل حمل و نقل عمومی مطلع شوید. همچنین از طریق وب سایت حمل و نقل وینیپگ ( Winnipeg Transit’s web site) می‌توانید با ثبت موقعیت خود مقصد مورد نظر را پیدا کنید.

وینیپگ مرکز استان منیتوبا و یکی از شهرهای بزرگ کانادا است که در غرب کانادا، در بخش شرقی چمنزارهای آن واقع شده است. نام این شهر از دریاچه وینیپگ گرفته شده است و به طور رسمی در سال 1873 به عنوان یک شهر به ثبت رسیده است. این شهر پس از گسترش راه آهن کانادا به سرعت رشد کرد و در سال 1911 به عنوان سومین شهر بزرگ کانادا مطرح شد. در حال حاضر نیز ششمین شهر بزرگ این کشور می‌باشد.

طبق سرشماری سال 2021 شهر وینیپگ 749607 نفر جمعیت دارد که انتظار می‌رود تا سال 2025 به 822200 نفر افزایش یابد.  این شهر دارای جمعیتی متنوع با تعداد بالای مردم اروپایی تبار و دارای بیشترین جمعیت بومی در بین تمام مراکز شهری اصلی در کانادا می‌باشد. با توجه به اینکه بیش از یک چهارم ساکنان شهر مهاجر هستند، در نتیجه محیط فرهنگی متنوع و فراگیری دارد. این شهر محل زندگی تازه واردانی از سراسر جهان از جمله فیلیپین، هند، چین، نیجریه و کشورهای دیگر است.

شهر وینیپگ اخیرا به عنوان سومین اقتصاد در حال رشد در میان شهرهای بزرگ کانادا رتبه‌بندی شده است و  به عنوان یکی از متنوع‌ترین اقتصادها در سراسر کشور کانادا از آن یاد می‌شود. وینیپگ مرکز اصلی صنایع کشاورزی، مالی، تولیدی و حمل و نقل است. بسیاری از مهاجران، این شهر را به خاطر چشم انداز زیبای دشتی، سرعت زندگی آهسته، و کیفیت زندگی راحت آن دوست دارند.

انگلیسی و فرانسوی زبان‌های رسمی شهر وینیپیگ می‌باشند و همراه با آن‌ها حداقل 100 زبان از جمله تاگالوگ، پنجابی، آلمانی، ماندارین، کانتونی، اوکراینی، روسی، لهستانی، اسپانیایی و پرتغالی در سراسر این شهر و مناطق اطراف آن صحبت می‌شود.

Read More
22 بهمن 1400by operatorCityاستانایالتکانادامهاجرت

شهر رجاینا کانادا

معرفی شهر رجاینا کانادا

امروزه مهاجرت به کانادا برای بیشتر دانشجویان و سرمایه‌گذاران به یک هدف بزرگ تبدیل شده‌است. هر مهاجری برای زندگی در کانادا باید مراحلی را پشت سر بگذارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها انتخاب ایالت و شهر محل زندگی است. اکثر استان در کانادا مکان مناسبی برای زندگی مهاجرین هستند اما در میان آن‌ها برخی از شهرها از موقعیت بهتری برخوردار هستند. یکی از این شهرها رجاینا است. رجاینا مرکز استان ساسکاچوان کانادا است که تقریبا 228000 نفر جمعیت و 66، 118کیلو‌متر مربع مساحت دارد. رجاینا بعد از ساسکاتون بزرگ‌ترین شهر در استان ساسکاچوان محسوب می‌شود. رجاینا با توجه به قابلیت‌های متعددی که در حوزه‌های مختلف دارد به یکی از مقاصد جذاب برای مهاجرین تبدیل شده است. رجاینا یکی از مراکز مهم تجاری در جنوب استان ساسکاچوان است که یکی از دلایل اصلی شهرت آن بین مهاجرین محسوب می‌شود. بسیاری از سرمایه‌گذاران، دانشجویان و خانواده‌ها برای زندگی در کانادا، رجاینا را انتخاب می‌کنند. اگر رجاینا را برای زندگی در کانادا انتخاب کرده‌اید لازم است با دورنمای زندگی خود در این شهر آشنا شوید. در این مقاله قصد داریم هر آنچه را که شما برای زندگی در رجاینا لازم است بدانید در اختیارتان قرار دهیم.

 

رجاینا یا رِجاینا Regina مرکز استان ساسکاچوان و دومین شهر بزرگ این استان پس از ساسکاتون است که قطب تجاری جنوبِ استان محسوب می‌شود. رجاینا در حقیقت مرکز استانی آرام، ارزان و زیباست که در کرانه‌های شمالی دریاچه واسکانا واقع شده و از نظر دانشجویان و مهاجران مهجور افتاده است.

این شهر بزرگ در فاصله 230 کیلومتری ساسکاتون واقع شده و با صرف کمتر از 3 ساعت زمان می‌توان با وسایل نقلیه عمومی به این شهر سفر کرد. فاصله مرکز استان تا ادمونتن نیز 780 کیلومتر است که سفر به این شهر با اتوبوس‌های خطی حدود 8 ساعت زمان می‌برد. کلگری نیز در فاصله 750 کیلومتری این شهر قرار گرفته که سفر به این شهر حدود 7 ساعت زمان نیاز دارد. فاصله رجاینا تا وینیپگ نیز حدود 760 کیلومتر است و برای سفر به این مقصد باید کمتر از 8 ساعت زمان گذاشت.

برخلاف دیگر شهرهای کانادای غربی، دشت هموار و بی‌درخت رجاینا میزبان تنها نهر جاری و پرآب منطقه یعنی دریاچه واسکانا Wascana Creek است. با اینکه در سال‌های اخیر این نهر نیز آلوده شده، اما از تاثیر بی‌امان آن در آب‌وهوای منطقه و همچنین زیبایی چشم‌اندازها نمی‌توان چشم پوشید.

قبایل سرخپوست اولین ساکنان بومی این منطقه بودند. در سال ۱۶۹۰ اولین شخص غیربومی به نام هنری کلسی Henry Kelsey برای تجارت با افراد محلی وارد ساسکاچوان شد. تجارت اصلی در این منطقه پوست حیوانات به ویژه بوفالو بود. به تدریج کمپانی Hudson’s Bay ایجاد شد و همین موضوع نقطه شروع ایجاد یک سکونت‌گاه دائمی در ساسکاچوان بود. گسترش صنعت پوست باعث بهبود شرایط اقتصادی ساسکاچوان شد. هم‌چنین ایجاد راه‌آهن سبب راحتی حمل‌و نقل به این منطقه شد. در تاریخ یکم سپتامبر سال ۱۹۰۵ میلادی ساسکاچوان تبدیل به یک استان شد و رجاینا به عنوان مرکز آن انتخاب شد. در سال ۱۹۴۰ بیش از دو سوم مردم ساسکاچوان در روستاها زندگی می‌کردند در حالی که در سال ۲۰۱۱ دوسوم جمعیت این استان در شهرها سکونت داشته‌اند. این موضوع نشان‌دهنده تغییرات گسترده اجتماعی و اقتصادی ساسکاچوان در طول یک قرن اخیر است.

رجاینا در بین شهرهای کانادا از آب و هوای قاره‌ای برخوردار است. تابستان‌ها در این شهر گرم و زمستان سرد است. معمولا رجاینا در طول سال، 389 میلی‌متر بارندگی دارد. جولای با 43 درجه سانتی‌گراد دما، گرم‌ترین ماه سال در رجاینا است. رجاینا شهر بسیار مناسبی از لحاظ آب و هوایی برای ایرانیان است چرا که آن‌ها به زندگی در مناطق گرم و معتدل عادت دارند و رجاینا نیز جزء گرم‌ترین شهرها در کانادا است. گردشگران نیز معمولا به دلیل شرایط آب و هوایی رجاینا در فصول مختلف می‌توانند به این شهر سفر کنند بدون این که بابت بارندگی زیاد یا سرمای هوا نگران باشند

دشت هموار و بی‌درخت رجاینا Regina در آفتاب‌گیرترین نقطه کانادا واقع شده وهم‌زمان میزبان تلاطم شهری و آرامش طبیعت در پارک‌های حومه آن است. با اینکه این شهر در دسته آب و هوای مرطوب قاره‌ای طبقه‌بندی می‌شود، اما به نسبت دیگر شهرهای کانادا بارش کمتری را شاهد است؛ به‌طوری‌که میانگین بارش سالانه در این شهر 384 میلی‌متر گزارش شده است؛ بارش‌ها معمولا در طول ماه‌های ژوئن تا آگوست یعنی در طول فصل تابستان به اوج می‌رسد.

تابستان در رجاینا

از راه رسیدن ماه جولای در این شهر مساوی‌ست با گرم‌تر و خشک‌تر شدن هوا؛ میانگین دمای تابستانی 12 تا 23 درجه سانتی‌گراد است که به نسبت دیگر شهرهای همجوار گرم و خشک است. 

زمستان در رجاینا

میانگین دمای روزهای زمستان در این شهر نیز 11 درجه سانتی‌گراد بالای صفر است؛ اما شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید میانگین دمای هوای این شهر در شب‌های ژانویه، 10 تا 40 درجه زیر صفر را تجربه می‌کند. 

هزینه زندگی در ساسکاچوان در مقایسه با سایر استان‌های کانادا نسبتاً کمتر است. کیفیت بالای زندگی و رشد اقتصادی رجاینا باعث شده است تا افراد بسیاری از سرتاسر جهان به این شهر بیایند. در مقایسه با شهرهای دیگر کانادا، داشتن خانه در رجاینا مقرون به صرفه است.

خرید مواد غذایی در بازارهای محلی اغلب نسبتاً ارزان است، در حالی که اگر مواد غذایی را در فروشگاه‌ها بخرید، این هزینه‌ها می‌توانند افزایش یابند. روش دیگر صرفه جویی در هزینه غذا، خرید آن با قیمت‌های تخفیف خورده در سوپرمارکت‌های بزرگ است.

حمل و نقل از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است زیرا شما برای انجام کارهای روزانه خود باید در شهر رفت و آمد کنید. توصیه می‌شود از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنید که هزینه آن برای هر نفر کمتر از 70 دلار است. اما گزینه خرید یا اجاره خودرو نیز امکان پذیر است.

در مورد اجاره خانه، رجاینا به اندازه سایر شهرهای بزرگ کانادا گران نیست و اگر در اینجا به دنبال آپارتمان هستید، می‌توانید مکانی با ارزش بیش از 1000 دلار پیدا کنید. اگر می‌خواهید با خانواده خود به این شهر بیایید، اجاره آپارتمانی بزرگ‌تر، برای شما هزینه بیشتری دارد.

در جدول زیر می‌توانید متوسط هزینه‌های زندگی در رجینا در سال 2021 را مشاهده کنید:

عنوان

هزینه (دلار آمریکا)

آب، برق، گرمایش و سرمایش

156.20

آپارتمان (1 اتاق خواب) در مرکز شهر

829.50

آپارتمان (1 اتاق خواب) خارج از مرکز

726.89

آپارتمان (3 اتاق خواب) در مرکز شهر

1473

خرید آپارتمان در مرکز شهر

3284

خرید آپارتمان در بیرون از شهر

2114

هزینه‌های تخمینی ماهیانه چهار نفره

3138

هزینه‌های تخمینی یک فرد مجرد

877

همانند دیگر مناطق کانادا شهر هالیفاکس نیز دارای سیستم آموزش با بودجه دولتی است. دانش آموزان می‌توانند بدون هیچ هزینه‌ای تا پایان دبیرستان در مدارس دولتی تحصیل کنند. همچنین، گزینه‌های تحصیل در مدارس خصوصی برای والدینی که مایل به پرداخت هزینه در ازای برخی مزایای آموزش مدارس خصوصی هستند، نیز در هالیفاکس وجود دارد.

در مورد تحصیلات پس از دبیرستان، هالیفاکس گزینه‌های متعددی برای تحصیل در کالج و دانشگاه‌ها دارد. این شهر میزبان چندین دانشگاه، از جمله دانشگاه دالهاوس (Dalhausie University)، دانشگاه ماونت سنت وینسنت (Mount St. Vincent University) و دانشگاه کینگز کالج (University of King’s College) است. چنانچه تمایل به تحصیلات عالی با هزینه پایین‌تر دارید، هالیفاکس تحصیل در سطح کالج، در کالج نوااسکوشیا کامیونیتی (NSCC) با برنامه‌های متعدد و مدارک معتبر جهت آمادگی دانشجویان برای بازار کار، را پیش روی شما می‌گذارد.

رجاینا از لحاظ اقتصادی یک شهر بسیار پویا در کانادا است. آمارها نشان از این دارد که رجاینا هر ساله رشد اقتصادی 2.2 درصدی را پشت سر می‌گذارد. در رجاینا نیز مانند سایر شهرها در کانادا، کشاورزی یکی از پایه‌های اصلی اقتصاد است. توسعه کشاورزی در رجاینا با استفاده از ماشین‌آلات مدرن، رشد زیادی را برای این شهر در زمینه اقتصاد به همراه داشته است. بخشی از نرخ رشد سالانه نیز که به آن اشاره گردید به بخش کشاورزی مربوط می‌شود. لازم به ذکر است که وجود منابع طبیعی و معادن نیز در وضعیت اقتصادی مطلوب این شهر بی‌تاثیر نبوده است. چرخش ثروت در رجاینا با وجود شرکت‌ها و بانک‌های معتبر به بهترین شکل صورت می‌گیرد. اقتصادادانان کانادایی نسبت به آینده رجاینا در نقش آن در اقتصاد کلان کانادا بسیار خوش‌بین هستند. اکثر اشخاص با اهداف اقتصادی به کانادا مهاجرت می‌کنند به همین دلیل شرایط اقتصادی شهر محل سکونت از اهمیت زیادی برخوردار است. رجاینا جزء شهرهایی است که اقتصاد آن پر رونق است و سرمایه‌گذاری در آن، البته با آگاهی نسبت به نوسانات بازار، سود سرشاری برای شما به همراه خواهد داشت.

کارفرمایان در رجاینا این فرصت را به مهاجرین می‌دهند تا برای به دست آوردن شغل مناسب، به رقابت با شهروندان کانادایی بپردازند. یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث می‌شود اکثر ایرانیان، کانادا را به جای کشورهای اروپایی برای مهاجرت و ادامه زندگی انتخاب نمایند همین عدم تبعیض است. داشتن تخصص و مهارت دو عامل مهم برای پیدا کردن کار در رجاینا است. با رواج استارت‌آپ‌ها و کسب و کارهای جدید در رجاینا زمینه برای پیدا کردن شغل، بیش از گذشته فراهم شده است

افراد در استان ساسکاچوان می‌توانند از خدمات بهداشتی و درمانی رایگان استفاده نمایند. خدمات غیر ضروری مانند عمل های زیبایی یا خدمات خاص مرتبط با دندان تحت پوشش این خدمات نمی‌باشند. لیست خدمات غیر رایگان از هر استان به استانی دیگر متفاوت است. استان ساسکاچوان اولین استانی بود که برنامه خدمات درمانی رایگان را به اجرا در آورد. هزینه بهداشتی و درمانی عمومی سالیانه معادل با 3400 دلار است.

آقای تامی داگلاس استاندار سابق این استان که پدر بهداشت در کانادا نامیده می‌شود در جهت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی رایگان در جهان پیشتاز است. از زمان درخواست ایشان این خدمات به طور رایگان انجام می پذیرد.

در گذشته رجاینا فقط تراموا داشت اما حالا مترو یا تراموا در این شهر وجود ندارد اما 110 اتوبوس در 17 خط معمولی و 4 خط ویژه برای تردد در سطح شهر آماده هستند.

فرودگاه بین‌المللی این شهر نیز پروازهای متعددی به شهرهای کلگری، ادمونتون، تورنتو، ونکوور و وینی‌پگ دارد. به جز پروازهای مرتب، پروازهای فصلی از این فرودگاه به شهرهای لاس‌وگاس، فونیکس، اتاوا و مکزیک برقرار است و با توجه به توسعه‌ی این فرودگاه بنا است در سال‌های آینده پروازهای بیشتری از این فرودگاه انجام شود.

آب و هوای رجاینا

رجاینا در بین شهرهای کانادا از آب و هوای قاره‌ای برخوردار است. تابستان‌ها در این شهر گرم و زمستان سرد است. معمولا رجاینا در طول سال، ۳۸۹ میلی‌متر بارندگی دارد. جولای با ۴۳ درجه سانتی‌گراد دما، گرم‌ترین ماه سال در رجاینا است. رجاینا شهر بسیار مناسبی از لحاظ آب و هوایی برای ایرانیان است چرا که آن‌ها به زندگی در مناطق گرم و معتدل عادت دارند و رجاینا نیز جزء گرم‌ترین شهرها در کانادا است. گردشگران نیز معمولا به دلیل شرایط آب و هوایی رجاینا در فصول مختلف می‌توانند به این شهر سفر کنند بدون این که بابت بارندگی زیاد یا سرمای هوا نگران باشند

همه چیز درباره زندگی در رجاینا

در زمان انتخاب شهر برای زندگی در کانادا ممکن است دچار سردرگمی شوید. این استرس و نگرانی به عدم آگاهی شما در مورد زندگی در شهر مورد نظرتان بر‌می‌گردد. در این بخش از مقاله قصد داریم زندگی در رجینا را برای متقاضیان مهاجرت به کانادا و زندگی در رجاینا تشریح کنیم.

زندگی در رجاینا مزایای زیادی را برای مهاجرین به همراه دارد که یکی از آن‌ها دریافت مالیات کم است. در شهرهای مختلف کانادا بابت خدماتی که به شهروندان ارائه می‌شود مبلغی تحت عنوان مالیات از سوی دولت فدرال یا شورای شهر در نظر گرفته می‌شود. در واقع بخشی از مالیاتی که از شما در رجاینا دریافت می‌شود از سوی دولت مرکزی در نظر گرفته شده است که تقریبا در مقدار آن بین ایالات مختلف، تفاوت چندانی وجود ندارد. بخشی از مالیات هم که میزان آن در هر شهر می‌تواند تفاوت زیادی با سایر شهرها داشته باشد مبلغی است که توسط اداره‌کنندگان شهر محل زندگی تعیین می‌شود. در رجاینا مالیاتی که از سوی سیاست‌گذران و مدیران شهری تعیین می‌شود زیاد نیست به همین دلیل است که رجاینا به یک مکان به صرفه برای زندگی مهاجرین تبدیل شده است. شما می‌توانید با پرداخت مالیات کم‌تر، بخشی از درآمد خود را پس‌انداز کنید.

یکی از مهمترین دغدغه‌ها برای مهاجرین، هزینه مسکن است. در رجاینا هزینه اجاره مسکن به نسبت شهرهای بزرگی مانند ونکوور و تورنتو کمتر است. بنابراین با انتخاب رجاینا برای زندگی در کانادا، بابت داشتن محل زندگی با پرداخت هزینه معقول نگران نباشید.

اقتصاد رجاینا

رجاینا از لحاظ اقتصادی یک شهر بسیار پویا در کانادا است. آمارها نشان از این دارد که رجاینا هر ساله رشد اقتصادی ۲.۲ درصدی را پشت سر می‌گذارد. در رجاینا نیز مانند سایر شهرها در کانادا، کشاورزی یکی از پایه‌های اصلی اقتصاد است. توسعه کشاورزی در رجاینا با استفاده از ماشین‌آلات مدرن، رشد زیادی را برای این شهر در زمینه اقتصاد به همراه داشته است. بخشی از نرخ رشد سالانه نیز که به آن اشاره گردید به بخش کشاورزی مربوط می‌شود. لازم به ذکر است که وجود منابع طبیعی و معادن نیز در وضعیت اقتصادی مطلوب این شهر بی‌تاثیر نبوده است. چرخش ثروت در رجاینا با وجود شرکت‌ها و بانک‌های معتبر به بهترین شکل صورت می‌گیرد. اقتصادادانان کانادایی نسبت به آینده رجاینا در نقش آن در اقتصاد کلان کانادا بسیار خوش‌بین هستند. اکثر اشخاص با اهداف اقتصادی به کانادا مهاجرت می‌کنند به همین دلیل شرایط اقتصادی شهر محل سکونت از اهمیت زیادی برخوردار است. رجاینا جزء شهرهایی است که اقتصاد آن پر رونق است و سرمایه‌گذاری در آن، البته با آگاهی نسبت به نوسانات بازار، سود سرشاری برای شما به همراه خواهد داشت.

Read More
21 بهمن 1400by operatorCityشهرکانادامهاجرت

شهر ویکتوریا کانادا

تاریخچه شهر ویکتوریا در کانادا

ویکتوریا به عنوان مرکز استان بریتیش کلمبیا یکی از بهترین شهرهای کانادا برای زندگی محسوب می‌شود. این شهر غربی کانادا، حدود ۱۰۰ کیلومتر با با شهر ونکوور فاصله دارد. همچنین بهتر است بدانید که با وجود جایگاه سیاسی که این شهر در استان بریتیش کلمبیا دارد، جمعیت نه چندان زیادی در این شهر زندگی می‌کنند.

نام این شهر برگرفته از نام ملکه ویکتوریا است و به عنوان یکی از قدیمی‌ترین شهرهای شمال غربی اقیانوس آرام با سکونت برتانیایی‌ها شناخته می‌شده است. اکثر آثار قدیمی این شهر همچنان پا برجا هستند. برخی از این بناهای قدیمی هم‌اکنون به غیر از کابری موزه و گردشگری، به عنوان دفتر مراکز مهم دولتی نیز مورد استفاده قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال یکی از بناهای تاریخی معروف این شهر، هم‌اکنون ساختمان پارلمان ویکتوریا است.

یکی دیگر از ویژگی‌های مهم شهر ویکتوریا، طبیعت زیبای آن است. به خاطر هم منابع طبیعی زیبا هم هست که از ویکتوریا با عنوان شهر باغ یاد می‌شود و یکی از محبوب‌ترین و جذاب‌ترین شهرهای جهان برای سفرهای توریستی به شمار می‌رود. البته ویکتوریا از نظر توسعه‌های فناوری نیز سهم مهمی از صنعت و اقتصاد کانادا را به خود اختصاص داده و سالانه درآمد زیادی را برای این کشور به دست می‌آورد.

بریتیش کلمبیا خصوصا شهر ویکتوریا یکی از بهترین مکان‌ها برای زندگی، اقامت، کار و تحصیل محسوب می شود. این منطقه نه تنها به‌خاطر آب و هوای مطلوب، بلکه به دلیل مناظر باشکوه،جذاب و دیدنی، سطح بالای زندگی، حقوق رقابتی و فرهنگ‌های متنوع به یکی از بهترین نقاط دنیا برای اقامت تبدیل شده است.

بسیاری از افراد از مناطق مختلف این کره خاکی، ویکتوریا را به عنوان مقصد بازنشستگی خود قرار داده‌اند تا از امکانات رفاهی فوق‌العاده آن بهره‌مند شوند. اگر دوست دارید درباره این شهر خارق‌العاده بیشتر بدانید، ادامه این مطلب را از دست ندهید.

شهر ویکتوریا مرکز بریتیش کلمبیا یا به عبارتی غربی‌ترین استان کانادا محسوب می‌شود. این شهر ساحلیِ گسترده در جنوبی‌ترین نقطه جزیره ونکوور قرار گرفته است. بخش‌های شرقی این سرزمین در آغوش خلیج راک آرمیده است. جنوب شرقی این شهر را بندر ویکتوریا تشکیل داده و راه را به دریای سلیش باز کرده است.

شاید کانادا به عنوان یکی از جدیدترین مناطق کشف شده از نظر افراد محسوب شود، اما بد نیست بدانید که تاریخچه سکونت اولین مردمان این ناحیه به حدود 10 هزار سال قبل بر می‌گردد.

در سال 1778 بود که کاپیتان جیمز کوک یک کاپیتان انگلیسی، این نقطه از دنیا را کشف کرد. در سال 1792 شخصی به نام جورج ونکوور که در سفر قبلی با کوک بود به این نقطه برگشت تا نامی را برای این منطقه انتخاب کند. در سال 1843 این منطقه به نام فورت کامسون، بعدها به نام فورت آلبرت و در نهایت به نام فورت ویکتوریا نامگذاری شد.

شش سال بعد بود که کل جزیره ونکوور به مرکزیت فورت ویکتوریا یا ویکتوریای کنونی به مستعمره انگلیس تبدیل شد. کم‌کم مردم به این منطقه مهاجرت کردند و باعث برپایی یک دهکده کوچک در منطقه فورت ویکتوریا شدند.

در سال 1852 بود که این دهکده به یک شهرک کوچک تبدیل شده بود و از آن پس بود که به نام شهرک ویکتوریا شناخته شد. در سال 1858 به بعد بود که شهر ویکتوریا به دلیل جویندگان طلا تغییر شکل داد. همین تب طلا بود که باعث رشد سریع این منطقه از جمعیتی چند صد نفری به جمعیتی چند صدهزار نفری شد.

از آن پس از سال 1865 به بعد بود که با ایجاد یک نیروی دریایی، این منطقه رشد بسیار بهتری پیدا کرد و کم‌کم باز هم جمعیت این منطقه بیشتر شد. به طوری که در سال 1871 جمعیت این منطقه به 3630 نفر افزایش پیدا کرده بود. در آن زمان شغل اکثر مردم واردات و صادرات، کشاورزی، ماهیگیری و جنگلداری بود.

پس از آن بود که کارخانه‌های مختلف چرم‌سازی، کشتی‌سازی، گازرسانی و غیره ایجاد شدند. در نهایت با ایجاد خط آهن ویکتوریا به آنچه که اکنون است، تبدیل شد.

ویکتوریا ۸۵ هزار و ۷۹۲ نفر جمعیت دارد و این منطقه، هفتمین منطقه‌ی پرجمعیت کانادا است. دانشجویان غیربومی بخش قابل توجهی از جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند. بیشتر این دانشجویان در دانشگاه‌های ویکتوریا، کالج هنر ویکتوریا و کالج هنرهای نمایشی تحصیل می‌کنند.

شهر ویکتوریا به دلیل داشتن جمعیت بازنشسته‌اش هم معروف است. ۶.۴٪ جمعیت ویکتوریا را افراد ۸۰ سال و بالاتر تشکیل می‌دهند که بیشترین جمعیت بازنشسته نسبت به دیگر کلان‌شهرهای کانادا است. علت علاقه‌ی جمعیت سالخورده به این شهر آب و هوای ملایم آن، مناظر زیبا، امکان گلف بازی کردن در تمام سال و جریان آرام زندگی است. کلیشه‌ای قدیمی و شوخ‌طبعانه وجود دارد که می‌گوید ویکتوریا خانه‌ی دو گروه «زوج‌های تازه ازدواج کرده و افراد نزدیک به مرگ» است.

ویکتوریا با توجه به آب و هوای مدیترانه‌ای‌اش تابستان‌هایی گرم و نسبتا خشک و زمستان‌هایی خنک دارد و سرمای زمستان کمتر از شهرهایی مثل اتاوا، کبک است.

به دلیل همین آب و هوای مطلوب، شهر ویکتوریا شهرتی در زمینه‌ی داشتن گل‌ها و گیاهان متعدد به هم زده و گل‌های زیادی در زمستان و اوایل بهار در این شهر می‌شکفند و چهره‌ی شهر را زیبا می‌کنند. گل داودی و شکوفه‌های گیلاس و آلو در نقاط مختلف ویکتوریا دیده می‌شوند و در حالی که سایر شهرهای کانادا سرد و درختان و گیاهان هنوز در خواب زمستانی هستند، گیاهان ویکتوریا شکوفه می‌دهند.

آب‌ و هوای این منطقه باعث شده به جز شکفته شدن زودتر گل‌ها، گیاهان نادری هم در این منطقه رشد کنند که نه تنها در دیگر شهرهای کانادا رشد نمی‌کنند بلکه برخی از این گیاهان در اطراف ویکتوریا هم پیدا نمی‌شوند و در مناطق دوردستی مثل مکزیک نظیرشان وجود دارد.

در شهر ویکتوریا قیمت اجناس در خرده‌فروشی‌ها نسبت به فروشگاه‌های عمده تفاوت زیادی دارد. این قانون برای تمامی شهرهای بزرگ دنیا صادق است. در شهر ویکتوریا یک خانواده‌ی متوسط برای گذران زندگی، باید در طی یک ماه حداقل 600 قلم کالا تهیه کنند تا بتوانند یک زندگی عادی داشته باشند. برخی از مهم‌ترین کالاهای مورد نیاز یک خانواده در طی یک ماه عبارتند از: موادغذایی، مسکن، حمل‌ونقل، مبلمان، پوشاک و تفریح.

شاخص هزینه‌های یک خانواده در یک ماه با علامت اختصاری CPI نشان داده‌ می‌شود. هزینه زندگی در ویکتوریا کانادا در سال 2002 حدود 100 CPI برآورد شد. یعنی یک خانواده ویکتوریایی می‌توانست در سال 2002 با 100 دلار یک زندگی عادی را در یک ماه پشت سر بگذارند. این مقدار در سال 2009 به 111.9 CPI رسید. این در حالی بود که در همان سال شاخص هزینه‌ها در کل کانادا 114.4  CPI اعلام شد. این آمار نشان می‌داد که هزینه‌های زندگی ویکتوریا نسبت به میانگین ملی کمتر بود.

بنابراین اگرچه هزینه‌های مسکن در ویکتوریا در مقایسه با سایر شهرهای کانادا بالاست، اما سایر مخارج زندگی مقرون به‌صرفه است. البته در سراسر ویکتوریا طیف گسترده‌ای از انواع مسکن با قیمت‌های مختلف وجود دارد. تنوع محدوده‌ی قیمت در این شهر، امکان انتخاب را به همه‌ی اقشار پایین، متوسط و بالا می‌دهد تا بتوانند یک مسکن متناسب با بودجه و توان مالی خود تهیه کنند.

یکی از مزایای ارزشمند زندگی در ویکتوریا، دسترسی به یک سیستم آموزش عالی با کیفیت است؛ بسیاری از مدارس ابتدایی Victory اکنون برنامه های غربالگری محبوب فرانسوی را علاوه بر برنامه های انگلیسی ارائه می دهند. از مهد کودک از طریق تمام مراحل زندگی یک فرد، تقریبا در هر حوزه یادگیری، مطمئن شوید که تحصیلاتی را که نیازهای شما در ویکتوریا را پیدا می کند، پیدا کنید.

مدارس تجاری و فنی پس از دوره متوسطه در ویکتوریا بریتیش کلمبیا طیف گسترده ای از طراحی مو و زیبایی شناسی را به کالج های تجاری برای آموزش بهداشت و درمان سنتی و جایگزین ارائه می دهند. یک فرد می تواند برای حرفه ای در باغبانی، هنرهای نمایشی، رانندگی و یا مشاوره های بزرگ آموزش ببیند.

دانش آموزان کلاس با پد های نوشتن بر روی میز
کسانی که در ویکتوریا، بریتیش کلمبیا زندگی می کنند، به این واقعیت اعتقاد دارند که دولت استانی دارای یک سیستم آموزشی با کیفیت بالا و پیشرفته است. سیستم مدرسه در بزرگ ویکتوریا شامل سه ولسوالی است:

منطقه مدرسه بزرگ ویکتوریا – آموزش عالی به حدود ۲۰،۰۰۰ در ۲۶ مدرسه ابتدایی، ۱۰ مدرسه متوسطه و ۷ مدرسه متوسطه ارائه می دهد.
District Sooke School – خدمت حدود ۸۵۰۰ دانش آموز، در Sout Sooke در ویکتوریا بریتیش کلمبیا واقع شده است.
دانشکده منطقه سانیچ – شامل ۸ مدرسه ابتدایی، ۳ مدرسه متوسطه، ۳ مدرسه متوسطه و ازجمله بیش از ۸،۰۰۰ دانش آموز با افتخار نشان داده می شود. علاوه بر این، این منطقه همچنین مرکز توسعه کودکان، ۲ مرکز آموزش شخصی و برنامه دانشجویی بین المللی را حفظ می کند.
آموزش عالی
تحصیلات عالی در ویکتوریا بریتیش کلمبیا به عنوان یکی از شهرهای کانادا با جمعیت دانشجویی بین المللی برخورد می شود. گواهینامه ها، مدارک تحصیلی و مدارک تحصیلی که از کالج ها و دانشگاه های ویکتوریا دریافت می شود، در سطح بین المللی شناخته شده و توسط کارفرمایان بسیار مورد نیاز است.

دولت استانی می خواهد دانشجویان بین المللی بیشتری را جذب کند، استدلال می کند که دانشجویان بین المللی تجربه آموزش را برای همه دانش آموزان تقویت می کنند و مهارت های متقابل فرهنگی دانش آموزان، توسعه کسب و کار و فرهنگ آینده را تقویت می کنند.

دانشگاه در ویکتوریا کانادا

دانشگاه ویکتوریا امکانات جامع ارائه بیش از ۱۰۰ برنامه به ۱۸۰۰۰ دانش آموز در روز، شب، و کلاس های آموزش و پرورش از راه دور است. آیا شما دانشجوی کارشناسی یا فارغ التحصیل هستید یا به دنبال تحصیلات تکمیلی، تحصیلات تکمیلی یا آموزش تعاونی هستید، می توانید بسیاری از گزینه های خود را برای پیشرفت تحصیلی خود در Uvic پیدا کنید.

دانشگاه خیابان سلطنتی در ویکتوریا کانادا

دانش آموزان در زمین های مدرسه بازی می کنند
در سال ۱۹۹۵ دولت بریتیش کلمبیا دانشگاه دانشگاه سلطنتی را به عنوان یک دانشگاه عمومی با تمرکز بر مدارک کاربردی و حرفه ای ایجاد کرد. دانشگاه سلطنتی جاده ها ارتباطات قوی با نیروهای کانادایی دارد و اکنون بیش از ۲۰،۰۰۰ دانش آموز در زمینه های رهبری، کسب و کار، محیط زیست، ارتباطات و عدالت اجتماعی که در ۶۰ کشور جهان کار می کنند فارغ التحصیل شده است.

انتخابات تحصیلی برای افرادی که در ویکتوریا بریتیش کلمبیا زندگی می کنند، تقریبا بی پایان است و شهر همچنان به گزینه های موجود در حال حاضر اضافه می شود. دولت ولایتی اخیرا اعلام کرده است که برای ساختن یک مرکز آموزش جدید دریایی در کالج کومسون تامین مالی خواهد کرد. این که آیا شما به دنبال آموزش خوب برای کودکان، ایجاد یا پیشرفت اهداف شغلی خود و یا ادامه تحصیلات طولانی مدت خود هستید، تقریبا مطمئنا قادر خواهید بود که یک مدرسه و برنامه را با توجه به شما در ویکتوریا پیدا کنید.

وجود ادارات مختلف در سطح ایالتی و فدرال در ویکتوریا زمینه را برای اشتغال بسیاری از شهروندان فراهم می‌کند. همچنین وجود تکنولوژی نیز باعث شکل‌گیری بسیاری از مشاغل مدرن و رشد اشتغال 1.4 درصدی در این شهر گردیده است. ویکتوریا در عرصه کشاورزی و صادرات محصولات به سایر کشورها از اهمیت خاصی برخوردار است. در دهه گذشته نرخ رشد اقتصادی سالیانه در ویکتوریا 2.4 درصد بوده است. سرمایه‌گذاری‌هایی که توسط دولت در ویکتوریا صورت می‌گیرد این اطمینان را برای شرکت‌ها ایجاد کرده که در صورت راه‌اندازی کسب و کار و تجارت در این شهر، متضرر نخواهند شد. در حال حاضر شرکت‌ها زیادی در ویکتوریا فعالیت دارند که سرمایه و سود‌اوری آن‌ها در شکل‌گیری یک اقتصاد قوی در این شهر نقش به سزایی داشته است.

با توجه به اهمیت ویکتوریا از لحاظ صنعتی، کشاورزی و توریستی، بازار کار در این شهر بسیار پر‌رونق است به همین دلیل شهر مناسبی برای زندگی مهاجرین محسوب می‌شود. در حال حاضر بهترین روش جهت یافتن شغل در ویکتوریا مراجعه به سایت‌های مرتبط است. بدین معنا که مهاجرین برای یافتن شغل متناسب با تحصیلات خود بهتر است از طریق سایت‌هایی که کارفرماهای کانادایی به انتشار آگهی می‌پردازنداقدام نمایند. بعد از یافتن آگهی مربوط به شغل مورد علاقه‌تان باید یک رزومه تنظیم کرده و به آدرس ایمیل کارفرما یا هر شخصی که در سایت برای دریافت رزومه‌ها معرفی شده است ارسال نمایید. در رزومه باید به سطح تحصیلات، دانشگاه فارغ‌التحصیلی و سابقه کاری خود اشاره نمایید.

اگر قصد دارید با پیدا کردن یک شغل خوب در ویکتوریا زندگی همراه با آسایش برای خود و خانوادتان فراهم کنید باید تخصص داشته باشید و بتوانید توانایی‌های خود برای انجام وظایف را به کارفرما اثبات کنید. البته همه مشاغل نیاز به تخصص خاص ندارند. مثلا دانشجویان یا سایر اشخاصی که قصد کار در فضایی مانند رستوران‌ها را دارند باید فقط به زبان انگلیسی تسلط داشته باشند. برخی از اشخاص هم با وارد کردن سرمایه به ویکتوریا اقدام به تاسیس شرکت می‌کنند. بخش‌های خدماتی و تولیدی نیز هر ساله در ویکتوریا تعداد زیادی نیروی کار استخدام می‌کنند.

سیستم مراقبت بهداشتی در ویکتوریا، بریتیش کلمبیا توسط وزارت بهداشت اداره می شود و مسئولیت تضمین این دارد که خدمات بهداشتی مناسب، به موقع و مناسب برای همه بریتیش کلمبیان در دسترس باشد. به عنوان مورد با بقیه کانادا، سیستم بهداشتی در ویکتوریا رایگان است و به طور کامل توسط دولت کانادا تامین می شود.

سیستم حمل و نقل شهر یکی از قابل اعتماد ترین در کانادا است، سریع، امن و راحت است. سیستم حمل و نقل عمومی شامل اتوبوس عمومی، کشتی متقابل بندر و محبوب Sky Train، سیستم خودکار سریع حمل و نقل شهر است.

سیستم اتوبوس آبی شهر به ویژه در میان مردم کار می کند و شامل یک سیستم خدمات اکسپرس اتوبوس از ونکوور تا ترمینال پناهگاه فری است. کرایه های اتوبوس نسبتا ارزان هستند و بلیط بالایی یک طرفه با هزینه های ۲٫۷۵ دلار و ۴ دلار برای دو نفر می باشد، همچنین می توانید یک قطعه پیش قطعه قطعه را نیز با ۳۰ روز در یک مسیر اتوبوس خاص خریداری کنید.

جاذبه‌های گردشگری شهر ویکتوریا

شهر ویکتوریا مقصد خوبی برای یک سفرد تفریحی است. البته فرقی نمی‌کند، اگر ویکتوریا مقصد شماست، چه برای زندگی و چه برای سفر، خوب است که با معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری این شهر آشنا شوید. در ادامه این بخش به برخی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری شهر ویکتوریا اشاره شده است:

  • ساختمان‌ پارلمان (Legislative Assembly of British Columbia): ساختمان پارلمان شهر ویکتوریا، یکی از جذاب‌ترین نقاط گردشگری این شهر به شمار می‌رود. سبک معماری، نمای ساختمان و قدمت آن باعث شده است که بنای زیبا، برای بسیاری از گردشگران جذابیت داشته باشد. این باغ در خیابان ۵۰۱ بیلیویلی واقع شده است.
  • بوچارت گاردنز: این باغ بزرگ، نمادی از زیبایی طبیعی این شهر و مکان خوبی برای کسانی است که به طبیعت علاقه‌مند هستند. بوچارت گاردنر در منطقه سانیچ پنینسوا قرار دارد.
  • قصر کرایادارچ (Craigdarroch Castle): این بنای تاریخی در سال ۱۸۸۰ توسط رابرت دانسمر در منطقه‌ای ساخته شد که به محله ثروتمندان شهرت داشت. این کاخ امکان بازدید عمومی دارد و در خیابان ۱۰۵۰جان کریسنت واقع شده است.
  • موزه سلطنتی بریتیش کلمبیا (Royal BC Museum): این موزه سال ۱۸۸۶ در شهر ویکتوریا تاسیس شد و آرشیو غنی از تاریخ طبیعی و انسانی استان بریتیش کلمبیا دارد. عنوان «رویال» به این موزه، توسط ملکه الیزابت دوم تایید شد و توسط شاهزاده فیلیپ در سال ۱۹۸۷ همزمان با یک تور سلطنتی در آن سال، اعطا شد.

۵ حقیقت جالب و خواندنی درباره شهر ویکتوریا

  • آب و هوای مطلوب و طبیعت زیبا، یکی از مهمترین و معروف‌ترین ویژگی‌های شهر ویکتوریا یا هم شهر باغ‌ها است.
  • ویکتوریا شهر گل است. شهری که در آن سالایانه، میلیاردها گل شکوفه می‌دهد و به شهر گل‌های رنگارنگ شهره است.
  • شهر ویکتوریا، مسیرهای دوچرخه بسیار زیاد و بسیار طولانی وجود دارد. مسیرهای دوچرخه‌ای که بعضا تا صدها کیلومتر نیز ادامه دارند.
  • ویکتوریا یکی از بهترین مقاصد غواصی در آب‌های سرد است. جذابیت این موضوع آنجایی بیشتر می‌شود که بدانید این آب‌ها، از نظر تنوع حیاتی جانوران دریایی بسیار غنی است.
  • ویکتوریا از شهرهای قدیمی کانادا به شمار می‌رود و حتی قدمت آن از ونکوور نیز بیشتر است.
Read More
21 بهمن 1400by operatorCityشهرکانادامهاجرت

شهر هالیفکس کانادا

معرفی شهر هالیفکس

مردم محلی هالیفاکس به هالیگونیان شناخته می شوند، بسیاری از آن ها از سایر نقاط استان نوا اسکوشیا به این شهر آمده اند و از کیفیت زندگی عالی برخوردار هستند. نسیم هایی که از سمت دریا می آید، هوای شهر را تمیز نگه می دارد؛ پارک ها و باغ های پر از گل و گیاه و زینت داده شده در میان ساختمان های قدیمی شهر خودنمایی می کنند؛ صحنه های آشپزی، تئاتر و هنر های بی نظیر به همراه کافه های فراوان در این شهر وجود دارند؛ ترکیب زیبای فرهنگ با صنایع دستی، بیانگر عشق به سادگی مردم شهر است. این شهر تنها مکانی مختص جوانان نیست بلکه هالیفکس طول عمر طولانی را به ساکنینش تضمین می کند و بسیاری از ساکنین سالخورده شهر از آرامش موجود در این شهر لذت می برند. این شهر، قدم زدن در میان اسکله های تاریخی، بازدید از موزه ها، تماشای موسیقی زنده و لذت بردن از بهترین های کانادای شرقی را به شما پیشنهاد می کند. ساکنین هالیفکس بیش از هر چیزی از به اشتراک گذاشتن این شهر کوچک افسانه ای با بازدید کنندگان از سراسر جهان لذت می برند و خوشحال هستند.

هالیفاکس (Halifax) در لبه شرقی (East Coast) کانادا، در استان ساحلی نوا اسکوشیا واقع شده است. نوا اسکوشیا واقع در سواحل اقیانوس اطلس، یکی از کوچک‌ترین استان‌های کانادا است. هالیفاکس بزرگ ترین شهر کانادا، واقع در شرق کبک است. برای اطلاع از فاصله‌ این شهر با مراکز مختلف، با اتومبیل، حدود ۱۲ ساعت از هالیفاکس تا مونترال و شش ساعت دیگر از مونترال تا تورنتو باید طی کنید.

شهر هالیفاکس کانادا از قرن‌ها پیش خانه‌ی قوم میک‌مک بوده است. بعد از حضور اروپاییان در استان نوا اسکوشیا در کانادا عده‌ای هم در این شهر ساکن شدند و نام شهر هم به خاطر نجیب‌زاده‌ی انگلیسی ارل دوم هالیفاکس، به این نام خوانده شد.

یکی از اتفاقات مهمی که در تاریخ هالیفاکس رخ داد، انفجار هالیفاکس بود. در دسامبر سال ۱۹۱۷ دو کشتی فرانسوی و بلژیکی بین بندر هالیفاکس و آبگیر بدفورد باهم برخورد کردند و انفجار مهیبی رخ داد که منجر به مرگ ۲۰۰۰ نفر و زخمی شدن ۹۰۰۰ نفر شد. این انفجار بزرگ‌ترین انفجار با مواد ساخته دست بشر قبل از توسعه‌ی سلاح‌های اتمی بود.

تا سال ۱۹۹۶ شهرهای حوزه کلانش

هر منطقه‌ای هالیفاکس از هم مستقل بودند اما بعد از این سال، شهرهای هالیفاکس، دارموث، بدفورد و هالیفاکس کانتی باهم ادغام شدند و البته به اسم هالیفاکس مشهور شدند.

طبق آخرین سرشماری، کل استان نوا اسکوشیا دارای جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر است. این مقدار تقریباً یک چهارم جمعیت مونترال و مناطق اطراف آن و یک ششم اندازه منطقه بزرگ تورنتو است. اگر به طور خاص به هالیفاکس نگاه کنیم، جمعیت حدود 400000 نفر است و این سیزدهمین شهر بزرگ کانادا است. جمعیت ایرانیان ساکن هالیفاکس در حدود 1145 نفر است.

زبان اول مردم هالیفاکس انگلیسی است و فرانسوی را می‌توان زبان دوم شهر نامید. از هر 6 نفر، یک نفر فرانسوی صحبت می‌کند. مردم به دلیل خیابان‌‌ها و سبک زندگی خاص به این شهر زیبای کانادا مهاجرت می‌کنند. زندگی در یک یک شهر کوچک مانند هالیفاکس فواید بسیاری دارد، فقط باید تصمیم بگیرید که آیا این شیوه زندگی مناسب شما است یا خیر!

به دلیل قرارگیری هالیفاکس در سواحل اقیانوس اطلس، در این شهر شاهد زمستان‌های سردتر از خیلی از شهرهای کانادا و تابستان های خنک تر هستیم. البته ناگفته نماند که تابستان‌های این شهر کوتاه است.

یکی از ویژگی های بارز این شهر که به طور معمول در آن دیده می شود، وجود آب و هوای آشفته و متغیر در طول سال است. می خواهید درباره میزان بارش برق در این نقطه از کانادا بیشتر بدانید؟ باید بگوییم که تنها حدود 85 روز از هر سال در هالیفاکس عمق برف در این منطقه بیشتر از 1 سانتی متر است. این یعنی تعداد روزهای برفی بیش از این است.

از آنجایی که هالیفاکس در منطق مه آلود نوا اسکوشیا قرار دارد، پس به طور معمول در این شهر آفتاب کمتر دیده می شود. شما برای زندگی در این منطقه در هر سال تنها 100 روز را در هوای مه آلود سپری خواهید کرد.

هزینه زندگی در شهر هالیفاکس به طور معمول نسبت به شهرهای بزرگ مونترال، تورنتو یا ونکوور ارزان تر است. برای مثال هزینه لازم برای زندگی یک خانواده چهارنفره بدون احتساب اجاره خانه در هر ماه حدود 3477 دلار کانادا خواهد بود.

این هزینه برای یک فرد مجرد در هر ماه کمتر از 1000 دلار و حدود 960 دلار است. اگر قصد داشته باشید که یک آپارتمان یک خوابه را در مرکز هالیفاکس اجاره کنید، باید به طور متوسط در هر ماه چیزی حدود 1403 دلار پرداخت کنید.

این بودجه برای اجاره بها همین آپارتمان در مناطق غیر از مرکز، حدود 982 دلار در ماه است. اما برای اجاره یک آپارتمان سه خوابه در مرکز باید بیش از این‌ها پول پرداخت کنید. هر ماه اجاره خانه‌ای با این مشخصات در مرکز شهر حدود 2300 دلار کانادا و همین منزل در محدوده اطراف داخل شهر حدود 1624 دلار است.

اگر قصد خرید خانه را دارید، باید برای هر متر مربع آپارتمان در مرکز شهر، حدود 4617 دلار و برای همین اندازه در خارج از مرکز 3058 دلار هزینه کنید. ناگفته نماند که متوسط حقوق ماهانه هر شهروند کانادایی در این شهر با احتساب کسر مالیات، حدود 3442 دلار در ماه است.

همانند دیگر مناطق کانادا شهر هالیفاکس نیز دارای سیستم آموزش با بودجه دولتی است. دانش آموزان می‌توانند بدون هیچ هزینه‌ای تا پایان دبیرستان در مدارس دولتی تحصیل کنند. همچنین، گزینه‌های تحصیل در مدارس خصوصی برای والدینی که مایل به پرداخت هزینه در ازای برخی مزایای آموزش مدارس خصوصی هستند، نیز در هالیفاکس وجود دارد.

در مورد تحصیلات پس از دبیرستان، هالیفاکس گزینه‌های متعددی برای تحصیل در کالج و دانشگاه‌ها دارد. این شهر میزبان چندین دانشگاه، از جمله دانشگاه دالهاوس (Dalhausie University)، دانشگاه ماونت سنت وینسنت (Mount St. Vincent University) و دانشگاه کینگز کالج (University of King’s College) است. چنانچه تمایل به تحصیلات عالی با هزینه پایین‌تر دارید، هالیفاکس تحصیل در سطح کالج، در کالج نوااسکوشیا کامیونیتی (NSCC) با برنامه‌های متعدد و مدارک معتبر جهت آمادگی دانشجویان برای بازار کار، را پیش روی شما می‌گذارد.

بندر واقع شده در شهر هلیفکس نقش به سزایی در عرصه حمل و نقل و تجارت در کشور کانادا ایفا نموده و همین امر باعث شده تا هلیفکس در رده مهم‌ترین شهرهای اقتصادی در کانادا قرار بگیرد. همچنین صنایع مرتبط به بنادر و کشتیرانی نیز به توسعه این شهر کمک کرده است. سالانه مقادیر زیادی کالا از طریق بندر هلیفکس به سایر کشورها صادر می‌شود. همچنین وجود بندر و صنعت حمل و نقل دریایی جذب سرمایه‌گذاران مختلف را در این شهر به دنبال داشته است. ماهی‌گیری، کشاورزی و وجود معادن متعدد نیز بخشی از چرخه اقتصادی در هلیفکس هستند که در کنار یک‌دیگر، هلیفکس را به یکی از قطب‌های اقتصادی در کانادا تبدیل کرده‌اند. سر تا سر نوار ساحلی در هلیفکس، صنایع مرتبط با ماهی‌گیری فعالیت دارند. از منابع گاز طبیعی هم می‌توان به عنوان بخشی از اقتصاد هلیفکس یاد کرد.

با توجه به بندر بزرگی که در هلیفکس واقع شده است شرکت‌های زیادی در عرصه کشتیرانی و فورواردری در این شهر ایجاد شده که برای تعداد زیادی از مردم شهر اشتغال به همراه داشته است. خدمات بندری و گمرکی نیز تعدادی از متخصصین در این عرصه را به کار گرفته است. به طور کلی در شهر هفلیکس در تمام بخش‌های صنعتی، کشاورزی، تولیدی و خدماتی بازار کار پر رونق  و امکان اشتغال برای تعداد زیادی از اشخاص فراهم شده است. مهاجرین اگر تخصص داشته باشند و بتوانند توانایی خود را هم از لحاظ علمی و هم عملی به کارفرمای کانادایی ثابت کنند می‌توانند در عرصه مورد نظر مشغول به کار شوند.

هالیفاکس تحت بیمه خدمات درمانی استان نوا اسکوشیا یا MSI قرار می‌گیرد. این بیمه درمانی هزینه‌ای را برای درمان و خدمات بهداشتی درمانی زیر دریافت نمی‌ کند:

خدمات مورد نیاز پزشکی

ویزیت‌های تخصصی و انواع خاصی از خدمات دندانپزشکی و اپتومتریک، بستری بیمارستان و خدمات سرپایی

برنامه‌های کاربردی برای مراقبت‌ های بهداشتی در هالیفاکس می‌تواند به طور متوسط به مدت 3 ماه زمان ببرد، بنابراین بهتر است بیمه‌ های درمانی دیگر را در موارد خاص استفاده کنید.

طبق قوانین کانادا همه‌ شهروندان می‌توانند از خدمات درمانی رایگان استفاده کنند. به عبارت دیگر اکثر هزینه‌ های درمانی در این استان به‌ طور مستقیم از شهروندان اخذ نمی‌ گردد. البته خدمات غیرضروری مانند عمل زیبایی یا مراقبت‌های خاص از دندان، تحت پوشش این خدمات نمی‌باشند. لیست خدمات غیر رایگان در هر استان متفاوت است. طرح بهداشتی این استان تمامی خدمات ضروری فیزیکی در مطب دکتر، خانه یا بیمارستان را بیمه می‌کند.

در نوا اسکوشیا دانشجویان موظف هستند که بیمه درمانی استانی به مبلغ سالیانه 500 دلار ثبت نام کنند. در صورت نداشتن یک سیاست درمانی با پوشش بین‌المللی خارج از کشور باید از طریق برنامه‌ی درمانی کالج یا دانشگاه که برای دانشجویان بین‌المللی فراهم شده است، برای بیمه‌ درمانی دولتی ثبت نام کنند.

دانشجو می‌تواند در اولین روز سیزدهمین ماه پس از تاریخ ورودش به استان نوا اسکوشیا درخواست بیمه کند. دانشجو نباید بیش از 31 روز متوالی خارج از خاک نوا اسکوشیا بوده باشد. دانشجویی که در جولای وارد نوا اسکوشیا می‌شود نمی‌ تواند تا آگوست سال بعد درخواست بیمه سلامت کند. برای پوشش کامل بیمه‌ سلامت یک نسخه از مجوز تحصیل باید به کارت سلامت نوا اسکوشیا (MSI) ارائه شود و هر سال باید یک اعلامیه امضاء شود.

شهر هالیفاکس یکی از شهرهایی است که فضای پیاده روی بسیار مناسبی دارد و ۲۵ تا ۵۰٪ ساکنان فاصله‌ی خانه تا محل کار را پیاده طی می‌کنند. همچنین در سال‌های اخیر استفاده از دوچرخه هم رونق پیدا کرده است و تاکید زیادی روی آن می‌شود.

از نظر تجارت و حمل‌ونقل بین‌المللی نیز این شهر شهر مهمی است؛ بندرگاه این شهر محل تردد کشتی‌های مختلف است.

راه آهن هالیفاکس نیز گزینه‌ی دیگری برای عبور و مرور است و قطارها هفته‌ای سه بار به مونترال سفر می‌کنند.

فرودگاه بین‌المللی هالیفاکس استنفیلد هم پروازهای داخلی و بین‌المللی زیادی دارد و در سال 2017 4 میلیون مسافر از طریق این فرودگاه جابه‌جا شدند که باعث شد این فرودگاه رتبه‌ی هشتم را در میان فرودگاه‌های پر تردد کانادا به دست آورد.

بزرگراه‌های اطراف این شهر نیز دسترسی به شهرهای اطراف و استان‌های مجاور را آسان کرده‌اند.


هالیفکس، بزرگترین شهر بندری در میان استان های اقیانوس اطلس در شرق کانادا و پایتخت استان نوا اسکوشیا است. با این حال این شهر، هنوز کوچکتر از استاندارد های شهری آمریکای شمالی است. هالیفکس یک مرکز بزرگ تجاری و یکی از بزرگترین بنادر طبیعی جهان با موقعیت استراتژیک است. تاریخ غنی دریانوردی هالیفکس نشات گرفته از این عوامل است. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، این شهر برای مهاجرین اروپایی، نقطه ورودی به کانادا محسوب می شد. امروزه شهر هالیفکس، به عنوان بندر ساحلی شلوغ اقیانوس اطلس و مرکز اقتصادی و فرهنگی شرق کانادا محسوب می شود. قلعه معروف ستاره ای شکل این شهر که در دهه 1850 تکمیل شده است بر روی تپه ای قرار گرفته است. انبار های کنار آب آن به عنوان یکی از آثار تاریخی مشهور هالیفکس به شمار می رود. 
اطراف منطقه هالیفکس، یعنی نوا اسکوشیا، نیو برانزویک و جزیره پرنس ادوارد تا قبل از ورود اروپایی ها به آمریکای شمالی، سرزمین های باستانی مردمان بومی مایکماق برای هزار سال بود، اما در قرن چهاردهم و پانزدهم اروپایی ها، کشتی های خود را در سواحل آمریکای شمالی برای ماهیگری به خشکی نشاندند و در این سرزمین ها اقامت کردند. اسم اولیه هالیفکس چه بوک توک (K’jipuktuk) بود که توسط مایکماق ها نامگذاری شده بود. 
هالیفکس مدرن در 21 ژوئن 1749 به عنوان پایگاه اولیه دائمی ارتش بریتانیا تأسیس شد و  پس از دومین کنت که منجر به سرنگونی آناپولیس رویال شد، به هالیفکس نامگذاری شد. این شهر به سرعت ایمن شد و به عنوان دومین بندر بزرگ طبیعی در جهان شناخته شد، در طول جنگ هفت ساله علیه فرانسوی ها و بعد ها در جنگ انقلابی آمریکا، هالیفکس ارزش خود را به همه ثابت کرد و با توجه به توسعه بنیادی آن از نظر اندازه و اهمیت، در معرض ورود جمعیت قابل توجهی از بازرگانان و دیگر اشخاص غیر نظامی قرار گرفت. 
در 6 دسامبر سال 1917، یک کشتی حمل بار نروژی با یک کشتی جنگی فرانسوی که 2500 تن مواد منفجره حمل می کرد برخورد کرد و منجر به انفجار عظیمی در هالیفکس شد که بیش از 2000 نفر کشته و تخریب نیمی از شمال شهر گشت. این انفجار تا قبل از ظهور سلاح هسته ای، بزرگترین انفجار به دست انسان بود.


مرکز شهر هالیفکس دارای مغازه ها، فروشگاه های کوچک و منطقه خرید عمده است. همچنین شامل چندین مراکز خرید از جمله میدان اسکوشیا، مغازه های بارینگتون پلیس (Barrington Place) و مرکز خرید Maritime است. مرکز خرید های متعددی در جاده گاردن اسپرینگ مانند مرکز خرید پارک لین (Park Lane) قرار دارند. بیش از 200 رستوران و کافه در این منطقه قرار دارند که انواع غذا های بین المللی را به شما ارائه می دهند. در تابستان ها بیش از 60 کافه در مسیر های پیاده روی قرار دارند که آماده ارائه خدمت به مشتریان هستند. زندگی شبانه این شهر با کافه ها، مکان های کوچک به همراه موسیقی زنده و همچنین رستوران ها آمیخته شده و مکان تفریحی بزرگی را بر روی آب ها ایجاد کرده است.
کشتی های کروز به طور مرتب از این استان بازدید می کنند. در سال 2015، بندر هالیفکس از 141 کشتی کروز به همراه 222309 مسافر استقبال کرد. هالیفکس، مرکز اقتصادی اصلی در منطقه آتلانتیک کانادا است که مورد تمرکز وسیع شرکت های بخش دولتی و بخش های خصوصی قرار گرفته است. کارفرمایان و ژنراتور های اقتصادی آن شامل وزارت ملی دفاع، دانشگاه دالوسی (Dalhousie)، دانشگاه سنت ماری، شرکت کشتی رانی هالیفکس، سطوح مختلف دولت و بندر هالیفکس می شود. کشاورزی، ماهیگیری، استخراج معادن، جنگلداری و استخراج گاز های طبیعی به عنوان صنایع عمده منابع موجود در مناطق روستایی است. 
هالیفکس به خاطر نزدیکی آن به اقیانوس اطلس شمالی دارای آب و هوای دریایی است. تابستان های آن لذت بخش و گاهی اوقات مرطوب است و زمستان های آن دارای رطوبت نسبتا خفیف اما بارانی، برفی و پر باد است. پاییز اغلب دارای هوایی دلپذیر است و می توان این فصل را بهترین زمان برای بازدید از این شهر توصیف کرد.

Read More
21 بهمن 1400by operatorCityشهرکانادامهاجرت

شهر ونکوور کانادا

معرفی شهر ونکوور

ونکوور یکی از شهرهای منتخب افراد برای مهاجرت به شمار می ‌رود و اگر یک بار به این شهر سفر کنید، متوجه دلیل چنین انتخابی خواهید شد و همچنین سیستم آموزشی ، درمانی ، سازماندهی خوب ، کیفیت بالای خدمات ، زیبایی طبیعی و تمیزی این شهر نیز از دلایل برای انتخاب این شهر است؛ وقتی در ونکوور هستید احتمالا تعجب خواهید کرد که زمانی که در محیط شهری قرار دارید چطور ممکن دو دقیقه بعد خودتان را در مسیرهای پیاده ‌روی کوهستانی زیبا و لذت بخش می ‌بینید؛ در ونکوور بازدید از گالری هنر ونکوور را که مجموعه‌ی آثار هنری ملی و بین‌المللی معاصر در این موزه، از آن مکانی ارزشمند برای سپری کردن یک بعد از ظهر خوب ساخته است را فراموش نکنید ، گالری هنر در مرکز شهر ونکوور واقع شده است و بالغ بر 10.000 تکه ‌ی هنری ارزشمند را در خود جای داده است ، آثاری از هنرمندان محلی گرفته تا هنرمندان برجسته بریتیش کلمبیا را می‌شود در اینجا مشاهده کرد.

ونکوور یک شهرِ ساحلی است که در استان بریتیش کلمبیا قرار دارد. این شهر در ساحل غربیِ کشور کانادا واقع شده است و تنها 50 کیلومتر با مرز ایالات متحده فاصله دارد. به‌طوری که اگر به ونکوور مهاجرت کنید، 230 کیلومتر با شهر سیاتل فاصله دارید که با 3 تا 4 ساعت رانندگی،‌‌ می‌‌توانید به این شهر سفر کنید.

هسته‌ی مرکزی شهر ونکوور به‌صورت یک شبه‌جزیره است. این قسمت از شهر ونکوور، از سه طرف توسط آب احاطه شده است. همین موضوع باعث شده است تا ناحیه‌ی شهری و ساخت‌وساز در ونکوور محدود شود. بیشتر ساختمان‌‌های این شهر به‌صورت برج‌‌های آسمان‌خراش هستند که در یک منطقه قرار گرفته‌اند. اطراف مرکز شهر ونکوور توسط دریا احاطه شده است.‌ به‌همین دلیل در اطراف آن سد‌‌های دریایی به چشم‌‌ می‌‌خورد. یکی از ویژگی‌‌های سواحل شهر ونکوور این است که‌ به‌هم نزدیک هستند. یعنی با پیاده‌روی هم‌‌ می‌‌توانید از یک ساحل به ساحل بعدی بروید.

در منطقه‌ی مرکزی شهر، پارک معروف استنلی قرار دارد. این مکان تفریحی یکی از بزرگترین پارک‌‌های شهری در آمریکایی شمالی محسوب‌‌ می‌‌شود. وسعت آن به بیش از 1000 هکتار‌‌ می‌‌رسد. دورتادور پارک هم با سد دریایی محاصره شده است. این شرایط محیطی باعث فراهم شدن تفریحات آبی از جمله قایق‌سواری در پارک استنلی شده است.

در قسمت جنوبیِ مرکز شهر ونکوور، خلیج بریتیش قرار دارد. این خلیج شامل مجموع‌های از سواحل شنی است که عبارتند از: ساحل خلیج بریتیش، ساحل دوم، ساحل سوم و ساحل سان است. در این سواحل تفریحات مهیجی برای بازدیدکنندگان فراهم شده است.

در بخش کوچکی از مرکز شهر ونکوور، ساختمان‌‌های مسکونی به‌چشم‌‌ می‌‌خورد که بیش از 500 هزار نفر را در خود جای داده است. به دلیل محدود بودن منطقهی مسکونی، ساختمان‌‌ها در فاصله‌ی کمی از هم ساخته شده‌اند. بیشتر ساختمان‌‌های اداری و تجاری‌ به‌هم نزدیک هستند و‌ به‌همین دلیل با پیادهروی کوتاه‌‌ می‌‌توانید به بسیاری از مکان‌‌های مورد نظر خود سر بزنید.

ونکوور ‏ شهریست در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا در واقع بریتیش کلمبیا تاریخچه آن به 8000 تا 10000 سال هنگامی که یخچال عصر یخ‌بندان شروع به آب شدن کردند، می رسد. منطقه ای با نام “سُله تِمِخو” در میان محلیان معروف می باشد که بر اساس شواهد باستان شناسی به دست آمده نشان می دهد که اردوی فصلی منطقه گلنروز کانری، در نزدیکی دهانه رود فریزر که همچنان باقی مانده است، یافت شده است.

اولین افرادی که این مکان را کشف کرده اند، کاپیتان اسپانیایی خوزه ماریا ناروائز در سال 1791 میلادی و کاپیتان ناو بریتانیایی جورج ونکوور در 1792 بوده‌ اند و به همین علت اسم این شهر را ونکوور که اسم یکی از کاشفان آن است، گذاشته اند.

ونکوور از نظر قومیتی یکی از متنوع‌ترین شهرهای کشور کانادا است. تاریخ احداث این شهر به سال 1886 باز می‌گردد، به همین دلیل شهری جدید محسوب می‌شود. مردم از نژاد انگلیسی، اسکاتلندی، ایرلندی و آلمانی از نظر تاریخی بزرگ‌ترین گروه‌های قومی در این شهر هستند.

در 30 سال گذشته، مهاجرت به طرز چشمگیری افزایش یافته است و از نظر قومی و زبانی در شهر شاهد تنوع بسیاری هستیم. تقریبا 30 درصد از ساکنان شهر از نژاد آسیایی هستند. در سال 2021 جمعیت ونکوور 2606000 نفر است که نسبت به سال 2020 در حدود 0.97 درصد افزایش داشته است. ایرانیان ساکن در ونکوور، 22 درصد جمعیت ایرانیان کانادا را تشکیل می‌دهد.

آب‌وهوای ونکوور در ماه‌‌های تابستان خشک و معتدل است و به ندرت هوا گرم‌‌ می‌‌شود. در مقابل این شهر در اواخر پاییز و زمستان (از نوامبر تا مارس) بیشترین بارش را به خود‌‌ می‌‌بیند. بارش شدید باران در این وقت از سال، باعث سخت‌شدن زندگی در ونکوور کانادا‌‌ می‌‌شود. در فصل زمستان بارش‌‌ها بیشتر به‌صورت برف است. به همین دلیل زمینه‌ی ایجاد ورزش‌‌های زمستانی از جمله کوهنوردی، اسکی روی برف، اسنوبورد فراهم‌‌ می‌‌شود.

برای بسیاری ماه‌‌های بارانی قابل تحمل‌تر از ماه‌‌های خشک است. آب‌وهوای ونکوور از آوریل تا اکتبر خشک و بدون باران است. زمستان‌‌های ونکوور متعدل است که دلیل آن وجود اقیانوس آرام در سمت غرب و کوه‌‌‌های راکی در سمت شرق است. کوه‌‌ها مانع از نفوذ سرمای استخوان‌سوز به داخل شهر ونکوور‌‌ می‌‌شود. در 11 روز از سال در این شهر برف‌‌ می‌‌بارد که به ندرت عمق آن به چند سانتیمتر‌‌ می‌‌رسد. تابستان‌‌های این شهر گرم و خشک است. ونکوور خشک‌ترین تابستان را در بین سایر شهر‌‌های کانادا دارد.

منصفانه است که بگوییم ونکوور جزء یکی از گران‌ترین شهرهای کانادا است. متوسط​​هزینه اجاره آپارتمان یک خوابه در ونکوور در حال حاضر در محدوده قیمت 1900 تا 2000 دلار است. به همین ترتیب، هزینه‌های مرتبط با تلفن به طور متوسط ​​در ونکوور، هر ماه تقریباً 75 دلار هزینه بردار خواهد بود، در حالی که به طور متوسط، حمل و نقل 93 دلار و هزینه مواد غذایی و وسایل خانه حدود 315 دلار در ماه باشد.

متوسط حقوق در ونکوور حدود 75000 دلار کانادا در سال است. به بیان دیگر، هزینه زندگی ماهانه در ونکوور برای یک نفر در حدود 1180 دلار کانادا تخمین زده می‌شود، در حالی که متوسط هزینه یک خانواده چهار نفره حدود 4350 دلار کانادا است. این برآوردها اجاره را شامل نمی شود. درست است که ونکوور شهری گران قیمت است! اما میزان حقوق به خوبی جوابگوی خرج‌های ماهانه هستند.

دانشگاه‌های ونکوور جزء معتبرترین و مجهزترین دانشگاه‌های دنیا هستند که در رنکینگ جهانی نیز در رتبه‌های بسیار خوبی قرار گرفته‌اند. هر ساله تعداد زیادی دانشجو از سر تا سر دنیا متقاضی ورود به دانشگاه‌های ونکوور هستند. دانشگا‌ه‌های این شهر در رشته‌های مهندسی و تکنولوژی بسیار قدرتمند عمل می‌کنند.

در دانشگاه‌های ونکوور فقط تمرکز بر آموزش تئوری نیست بلکه هدف دانشگاه‌ها این است که آنچه دانشجویان از لحاظ تئوری یاد می‌گیرند در عمل و در بازار کار نیز بتوانند از آن‌ها استفاده نمایند. یکی از موارد مهمی که در دانشگاه‌های ونکوور مورد توجه اساتید قرار دارد و دانشجویان را به سمت آن سوق می‌دهند سرچ‌های پیشرفته است که همین امر به برداشته شدن گام‌های علمی در رشته‌های مختلف تحصیلی منجر می‌شود. لازم به ذکر است که در بعضی از دانشگاه‌های ونکوور به دانشجویانی که دوره آموزش آن لاین را سپری نمایند مدرک تحصیلی اعطا می‌شود.

دانشگاه‌ های ونکوور

  • بریتیش کلمبیا

دانشگاه بریتیش کلمبیا در رشته‌های مختلف علمی مدارک معتبری را به فارغ‌التحصیلان خود اعطا می‌کند.

  • سایمون فریزر

دانشگاه سایمون فریزر نیز جزء دانشگاه‌های بسیار معتبر در دنیا محسوب شده که هر ساله به تعداد زیادی دانشجوی خارجی نامه پذیرش می‌دهد.

  • دانشگاه کاپیلانو

در ونکوور تعداد زیادی کالج هم وجود دارد که بیشتر علاقه‌مندان به هنر در آن‌ها تحصیل می‌کنند.

  • کالج کلمبیا
  • کالج لانگارا
  • کالج ونکوور

با توجه به اقتصاد قوی ونکوور پیدا کردن کار در این شهر راحت است اما دست یافتن به رویایی که در رابطه با موقعیت شغلی در ذهنتان پرورانده‌اید به تلاش و گذر زمان نیاز دارد. اگر قصد دارید با تخصص و مدرک دانشگاهی خود در ونکوور شغل پیدا کنید باید با متقاضیان زیادی به رقابت بپردازید همچنین باید از رزومه قوی برخوردار باشید مخصوصا اگر قصد کار کردن در یک شرکت معتبر را دارید.

ارتباط برقرار کردن با اشخاصی که مسوول استخدام در شرکت‌ها هستند از طریق ارسال رزومه می‌تواند گام موثری برای پیدا کردن شغل محسوب شود.

همچنین ارسال رزومه برای سایت‌هایی مانند  MeetUp, InterNations می‌تواند کار شما را برای یافتن شغلی متناسب با تخصص‌تان راحت کند. اگر مهندس هستید بهتر است به عضویت موسسه مهندسی در ونکوور دربیایید بدین ترتیب احتمال یافتن شغل در یک شرکت خوب برای شما افزایش پیدا می‌کند. 

اگر تحصیلات دانشگاهی ندارید اما به دنبال یافتن یک شغل در ونکوور هستید سعی کنید به مردم در انجام کارها کمک کنید تا بتوانید باهوش بودن خود را به آن‌ها اثبات کنید. شاید یکی از افرادی که از شما کمک دریافت می‌کند کارفرمای شما در آینده باشد.

نکته مهم این است که از خارج از ونکوور برای یافتن شغل اقدام نکنید. در واقع حضور در شهر مورد نظر شما را به هدف نزدیک‌تر می‌کند. برخی از اشخاصی که قصد مهاجرت به ونکوور را دارند تصور می‌کنند که ابتدا باید در ایران برای پیدا کردن شغل خود در ونکوور اقدام کنند و بعد از تثبیت موقعیت کاری برای مهاجرت اقدام کنند. بسیار بعید است که شما در ونکوور حضور نداشته باشید و موفق به پیدا کردن شغل شوید. 

زندگی در ونکوور کانادا با وجود خدمات فراوان و استاندارد بهداشت و درمان، مزیت‌‌‌‌های زیادی را به دنبال دارد. با وجود بیمه‌ی MSP، مراقبت‌‌‌‌های اولیه پزشکی در مراکز پزشکی این شهر رایگان است. خدمات بهداشتی رایگان در این شهر شامل پزشک عمومی و درمان تخصصی، رادیوگرافی تشخیصی و خدمات آزمایشگاهی، جراحی و مراقبت از مادران است. دستمزد پزشکان عمومی و متخصصان توسط MSP به‌طور مستقیم پرداخت‌‌‌ می‌شود. اگر یک پزشک با بیمهی MSP قرارداد نداشته باشد، بیماران مجبورند برای خدمات پزشکی هزینه‌ی درمان را خودشان پرداخت کنند. اما‌‌‌ می‌توانند با دریافت هزینه‌ی درمان ماهیانه، هزینه‌ی این نوع خدمات پزشکی را پرداخت کنند.

علاوه بر خدمات رایگان تحت پوشش بیمه‌ی MSP، بیماران به درمان‌‌‌‌های اضافی از قبیل مراقبت‌‌‌‌های دندانپزشکی، دارو‌‌‌‌های تجویزی، فیزیوتراپی و کرایوپراکتیک هم نیاز دارند. در ونکوور کارفرمایان در زمان استخدام کارمندان برای آن‌‌‌‌ها مزایای زیادی را در نظر‌‌‌ می‌گیرند که بیمه‌ی کار تمامی درمان‌‌‌‌های فوق را تحت پوشش قرار‌‌‌ می‌دهد.

حمل و نقل عمومی در ونکوور عالی بسیار است. ترانسلینک (Translink) اپراتور اصلی شبکه اتوبوسرانی شهر است و قطارهای سریع مترو (SkyTrain) نیز در دسترس هستند. از سال 2015، کارت مسافرتی به افراد به‌ راحتی با سیستم اتوبوس و مترو حرکت کنند. هنگام خرید کارت 6 دلار ودیعه لازم است.

اگر قصد استفاده منظم از وسیله حمل و نقل را دارید، خرید این کارت پیشنهاد می‌شود. برای کرایه‌های نقدی، یک بلیط کاغذی کوچک به شما تعلق می‌گیرد. به یاد داشته باشید بلیط را با خود به همراه داشته باشید زیرا برای 90 دقیقه معتبر است و می‌تواند برای مسافرت‌های بعدی مورد استفاده قرار گیرد.

شبکه حمل و نقل ترانسیلنک شامل مسیرهای اتوبوسرانی است که به خطوط حمل و نقل سریع ترن هوایی و کشتی‌های مسافری دریایی متصل می‌شوند. هنگام مسافرت از فرودگاه YVR به داخل شهر، 5 دلار به کرایه استاندارد اضافه می‌شود. اتوبوس‌ها می‌توانند تعداد محدودی دوچرخه حمل کنند و اکثر مسیرها مجهز به بالابر هستند.

ونکوور با شبکه‌ای از خطوط اختصاصی دوچرخه سواری، شهری دوستدار دوچرخه است. دوچرخه در پیاده روها ممنوع است. وقتی این مسیرهای تعیین شده در دسترس نیستند، در جاده می‌توان به دوچرخه سواری پرداخت. طبق قانون، دوچرخه سواران باید از کلاه ایمنی استفاده کنند و زنگوله‌ای روی دوچرخه خود داشته باشند.

ترافیک و عدم وجود پارک برای هر راننده‌ای در این شهر نگران کننده است، مخصوصاً اگر فرد در مرکز شلوغ شهر باشد! ثبت نام در برنامه‌های اشتراک خودرو مانند Car2Go و Evo امکان پذیر هستند. هر دوی این برنامه‌ها گزینه‌های مناسبی برای سفرهای یک طرفه هستند و گزینه‌های پارک زیادی را ارائه می‌دهند. تعداد زیادی آژانس اجاره اتومبیل در اطراف شهر و فرودگاه YVR وجود دارند.

ونکوور به عنوان بهترین شهر برای زندگی در آمریکای شمالی شناخته شده است. موقعیت دیدنی این شهر در نزدیکی اقیانوس و واقع در کوه‌های ساحل شمالی، زندگی در ونکوور را بسیار ایده آل ساخته است.

زندگی در ونکوور به دلیل قرار گرفتن شهر در نزدیکی دریا و کوهستان، بسیار لذت بخش است. این شهر دارای یک منطقه متنوع طبیعی با کلان شهری پویا است. هسته مرکزی شهر ونکوور در یک شبه جزیره قرار دارد که از سه طرف با آب احاطه شده است.

این فضا در محدوده کوچک شهری و متراکمی قرار دارد که مشخصه‌های آن ساختمان‌های مسکونی بلند مرتبه و بلوک‌های اداری هستند که ظاهر مدرنی به شهر بخشیده‌اند. انگلیش بای در جنوب مرکزی شهر، مجموعه‌ای از سواحل شنی زیبا را ارائه می‌دهد. ونکوور شهری تمیز و بسیار زیبا است. تمیزی و زیبایی این شهر نتیجه داشتن محیط طبیعی منحصر به فرد و سیاست محکم زیست محیطی دولت است.

فرهنگ، زبان و جمعیت شهر ونکوور

ونکوور از نظر قومیتی یکی از متنوع‌ترین شهرهای کشور کانادا است. تاریخ احداث این شهر به سال 1886 باز می‌گردد، به همین دلیل شهری جدید محسوب می‌شود. مردم از نژاد انگلیسی، اسکاتلندی، ایرلندی و آلمانی از نظر تاریخی بزرگ‌ترین گروه‌های قومی در این شهر هستند.

در 30 سال گذشته، مهاجرت به طرز چشمگیری افزایش یافته است و از نظر قومی و زبانی در شهر شاهد تنوع بسیاری هستیم. تقریبا 30 درصد از ساکنان شهر از نژاد آسیایی هستند. در سال 2021 جمعیت ونکوور 2606000 نفر است که نسبت به سال 2020 در حدود 0.97 درصد افزایش داشته است. ایرانیان ساکن در ونکوور، 22 درصد جمعیت ایرانیان کانادا را تشکیل می‌دهد.

آب و هوا در ونکوور

ماه‌های تابستان در ونکوور معمولاً خشک است اما در مقابل، بیشتر روزهای آخر پاییز و زمستان (نوامبر تا مارس) سرد و بارانی هستند. باران در زمستان به طور مداوم می‌بارد اما نکته مثبت زمستان این است امکان ورزش‌های برفی مانند اسکی و اسنوبرد وجود دارد. هوا در بهار چیزی بین تابستان و زمستان است. هوای معتدل در بهار می‌تواند یکی از لذت بخش‌ترین لحظات در طبیعت ونکوور باشد.

حمل و نقل در ونکوور

حمل و نقل عمومی در ونکوور عالی بسیار است. ترانسلینک (Translink) اپراتور اصلی شبکه اتوبوسرانی شهر است و قطارهای سریع مترو (SkyTrain) نیز در دسترس هستند. از سال 2015، کارت مسافرتی به افراد به‌ راحتی با سیستم اتوبوس و مترو حرکت کنند. هنگام خرید کارت 6 دلار ودیعه لازم است.

اگر قصد استفاده منظم از وسیله حمل و نقل را دارید، خرید این کارت پیشنهاد می‌شود. برای کرایه‌های نقدی، یک بلیط کاغذی کوچک به شما تعلق می‌گیرد. به یاد داشته باشید بلیط را با خود به همراه داشته باشید زیرا برای 90 دقیقه معتبر است و می‌تواند برای مسافرت‌های بعدی مورد استفاده قرار گیرد.

شبکه حمل و نقل ترانسیلنک شامل مسیرهای اتوبوسرانی است که به خطوط حمل و نقل سریع ترن هوایی و کشتی‌های مسافری دریایی متصل می‌شوند. هنگام مسافرت از فرودگاه YVR به داخل شهر، 5 دلار به کرایه استاندارد اضافه می‌شود. اتوبوس‌ها می‌توانند تعداد محدودی دوچرخه حمل کنند و اکثر مسیرها مجهز به بالابر هستند.

ونکوور با شبکه‌ای از خطوط اختصاصی دوچرخه سواری، شهری دوستدار دوچرخه است. دوچرخه در پیاده روها ممنوع است. وقتی این مسیرهای تعیین شده در دسترس نیستند، در جاده می‌توان به دوچرخه سواری پرداخت. طبق قانون، دوچرخه سواران باید از کلاه ایمنی استفاده کنند و زنگوله‌ای روی دوچرخه خود داشته باشند.

ترافیک و عدم وجود پارک برای هر راننده‌ای در این شهر نگران کننده است، مخصوصاً اگر فرد در مرکز شلوغ شهر باشد! ثبت نام در برنامه‌های اشتراک خودرو مانند Car2Go و Evo امکان پذیر هستند. هر دوی این برنامه‌ها گزینه‌های مناسبی برای سفرهای یک طرفه هستند و گزینه‌های پارک زیادی را ارائه می‌دهند. تعداد زیادی آژانس اجاره اتومبیل در اطراف شهر و فرودگاه YVR وجود دارند.

Read More
44341484 21 98+

info@iglobalvisa.com

ایران، تهران، شهران، خیابان یکم، مجتمع
لیدا، بلوک شرقی، طبقه ۵، واحد ۱۷

725-1985 (604) 1+

info@iglobalvisa.com

,144 14th St W, North Vancouver, BCV7M 1P1, Canada

درباره ما

مشاور در طرح های محتلف ویزای با ویژگی مهارتی، تحصیلی، بزینیسی.

 

خدمات

راهنما

پیوند ها

© 2022 — Design and implementation AMKPR. All Rights Reserved

Facebook-f Instagram Telegram Icon-aparat Whatsapp